Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Νυχτερινό



"Νικώ το πεπρωμένο μου θα πει το ακολουθώ πιστά ως το τέλος"

Δημήτρης Ποταμίτης

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Επιστροφή



Αυτά που νοσταλγούμε κάποια μέρα τα ξαναβρίσκουμε. Πολλές φορές μάλιστα ανέγγιχτα. Όπως τα είχαμε αφήσει...

S.O.

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Τη νύχτα του άπιαστου



Οι μεγάλες αγάπες πάνε στον παράδεισο… ή κάπου που του μοιάζει…

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Κάθε δευτερόλεπτο



Πώς μπόρεσε να σκεφτεί κάποιος ότι σου αξίζει να σε γιορτάζουμε μόνο μια μέρα το χρόνο αντί για κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, όταν είσαι ξύπνια και όταν κοιμάσαι, όταν πονάς και όταν χαίρεσαι, όταν μας γεννάς και όταν μας κάνεις άντρες, όταν μας αγαπάς και όταν μας ανέχεσαι…

Χρόνια σου Πολλά…

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Στο σβήσιμο της αστραπής



"Έ συ, αρχηγέ της φύσης! Τιμημένε και πολυκράτη.
Με τα πολλά ονόματα στον εσπερινό και στον όρθρο.
Ύπατε και τιμητή στις φρουρές και στα κάστρα του χρόνου.
Και ισχυρέ δήμαρχε των συνελεύσεων της Αγοράς.
Που κυβερνάς με το δίκιο το άγιο, και τον ίσιο νόμο,
χαίρε!
Στρατηγέ και δορυκτήτορα.
Ζώνεσαι τα αμφίστομα ξίφη στον τελαμώνα,
και πολεμάς τους απελάτες στα σύνορα. Πέρα μακρυά,
στα μαγνητικά πεδία και τις ατλαντικές βαρύτητες.
Καμαρώνω τη δύναμη και τα γκέμια σου.
Κρατάς τις πληγές του κεραυνού στο χέρι,
όπως ο καπετάνιος το δοιάκι του καραβιού.
Ανοίγεις το δρόμο δύσκολα μέσα από την αλαλησιά
της ακοσμίας. Αναμεριάζοντας τον πανικό του χάους.
Και κυβερνάς στη γραμμή του κράτει
το πλοίο των άστρων και το ποτάμι του σύμπαντος.
Έχεις υπουργό το Βοριά. Ξεπαστρευτή και Νυκτέλιο
για τους σήψαιμους, και για τους θράσιους.
Έχεις και του θρόνου σου σύμβουλο το δαδούχο τον Ήλιο.
Αγνέ αθλητή του δέκαθλου και του φωτός.
Φιλιώνεις το νερό και τη φάγουσα φλόγα.
Πλέκεις στεφάνι στο ανώφλι της αυγής από αστραπή κι από νύχτα.
Κι όλα τ’ αγκαλιάζει η στοργική μοναξιά σου.
περιστέρια και φίδια, καρπούς και ηφαίστεια,
και νησιά και ίσκιους, το αχ και το δυάσμο.
Μόνο οι μωροί μη σε νιώθουν,
οι άδικοι, και οι ταγμένοι του φθόνου.
Ποτέ δε σε φτάνει η γκρεμισμένη ματιά τους,
η μολεμένη ανάσα τους, των χεριών τους οι κάκτοι,
ο αραχνεώνας του νου τους.
Εσένα οι αμίαντοι καλοδέχουνται ξένο. Σιωπηλοί
όταν πίνουν το στόμα της θάλασσας,
και τρώνε μαζί με τους μήνες.
Αγγίζουν τη χλαμύδα σου στο σβήσιμο της αστραπής.
Και το χέρι τους, πετρωμένο ελάφι, σε δείχνει.
Γνώριμε άγνωστε."

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Υδάτινη αγκαλιά



Με σύνορα το απέραντο της θάλασσας οριοθέτησα μια πατρίδα από νερό όπου κάθε ξημέρωμα και κάθε ηλιοβασίλεμα βαφτίζει το γαλάζιο της στο κεχριμπάρι των ματιών σου κι ύστερα της έδωσα το όνομά σου για να μπορούν να την αναγνωρίζουν οι ταξιδευτές των πιο θυελλωδών ερώτων όταν θα πλησιάζουν στα χωρικά ύδατα της αγκαλιάς της…

S.O.