Το ταξίδι
"Μα αληθινοί ταξιδευτές εκείνοι είναι που φεύγουν
μονάχα για να φύγουν•ελαφρές καρδιές καθώς
μπαλόνια, το μοιραίο τους ποτέ δεν τ’ αποφεύγουν•
Χωρίς να ξέρουν το γιατί, πάντοτε λένε "Εμπρός!"
Εκείνοι που σαν σύννεφα οι απροθυμιές τους μοιάζουν
και που σαν νεοσύλλεκτοι κανόνια λαχταρούν
κι άγνωστες ηδονές τρανές, που πάντοτε αλλάζουν
Και που τι όνομα έχουνε δεν μπόρεσαν να βρουν!
Φρίκη! Σαν σβούρα μοιάζουμε, σαν φούσκα που πηδάει•
Ακόμα και στον ύπνο μας, απάνω μας σιμώνει,
Μας δέρνει η Περιέργεια και μας κυλά στα χάη,
Σαν ένας Άγγελος σκληρός που ήλιους μαστιγώνει.
Μοίρα παράξενη! Ο σκοπός πάντα άλλη θέση παίρνει,
κι αφού δεν είναι πουθενά, μπορεί να’ναι παντού•
ο Άνθρωπος που ακούραστα η Ελπίδα τόνε σέρνει,
αιώνια ψάχνει αναπαμό με τρέξιμο τρελού.
Πλοίο τρικατάταρτο η ψυχή, ζητάει την Ικαρία•
Κάποια φωνή απ’ την γέφυρα φωνάζει: "Προσοχή!"
Κι από τη σκοπιά μια άλλη φωνή απαντά: "Ευτυχία…
’Έρωτας… Δόξα". Διάολε! Σκόπελος είν’ εκεί!
Κάθε νησάκι που ο σκοπός του πλοίου μακριά κοιτάζει,
Είν’ Ελδοράδο που μας έχει η Μοίρα υποσχεθεί•
Κι η Φαντασία, που έξαλλη στην κεφαλή οργιάζει,
Βρίσκει μόνο έναν ύφαλο μόλις ο ήλιος βγει.
Ω των χιμαιρικών χωρών ο ποθοπλανταγμένος!
Στα σίδερα ή στη θάλασσα πρέπει να πεταχτεί
Ο οικτρός σκοπός, που Αμερικές βλέπει σαν μεθυσμένος
Κι η πλάνη του το βάραθρο το κάνει πιο βαθύ;
Κι ο γερο-αλήτης έτσι δα στις λάσπες που πατάει,
Χάσκοντας, παραδείσια ονειρεύεται παλάτια•
Σε κάθε τρώγλη που κερί μονάχα την φωτάει,
ανακαλύπτουν Κάπουες τα εκστατικά του μάτια".
"Τα άνθη του κακού" Σαρλ Πιέρ Μπωντλαίρ
Δεν ξέρω αν υπάρχουν αληθινοί και μουσαντένιοι ταξιδευτές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω όλοι είμαστε ταξιδευτές, άλλοι το κάνουν με χάρα, άλλοι με φόβο, άλλοι με ανυπομονησία κι άλλοι απολαμβάνοντας κάθε στιγμή. Οι περισσότεροι μάλιστα περνάμε από όλα τα στάδια μέχρι να βρούμε τη θέση μας στο καράβι. Κι αυτό το ίδιο είναι ένα άλλο ταξίδι από μόνο του. Το ταξίδι που έχει περισσότερη σημασία, στις Μέσα Θάλασσες.
Καλημέρα Καπετάνιε!
Καλημέρα ταξιδεύτρια...
ΔιαγραφήΟ καταραμένος ποιητής τα βλέπει έτσι μέσα από τα δικά του μάτια. Μου αρέσει να στέκομαι ευλαβικά μπροστά από κάθε ασύμβατη ματιά και να παρατηρώ το σημείο που κοιτάζει. Πολλές φορές έχω ανακαλύψει πολύτιμους θησαυρούς κρυμμένους σε παρόμοια σημεία.
Όσο για μας, στα μέσα και στα έξω ταξίδια μας δοσμένοι και με φόβο και με χαρά και με ανυπομονησία θα περιμένουμε πάντα τη μέρα που θα σαλπάρουμε. Και πάντα θα απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή αφού εκείνο που μας τραβάει δεν είναι κάποιος συγκεκριμένος προορισμός αλλά αυτό το ίδιο το ταξίδι...
Παράξενο να μην υπάρχει ούτε μια στροφή σ'αυτό το ποίημα που να μη με βρίσκω εκεί μέσα. Ποτέ δε σταματάει η γνώση και φαίνεται είναι που το γνώθι σ'εαυτόν ολοκληρώνεται με το χρόνο :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντού μπορεί να είναι ο σκοπός, εκείνο που σε σπρώχνει εμπρός χωρίς να το γνωρίζεις, δίχως αιτία, δίχως δικαιολογία, απλά αυτόματα. Είναι σκόρπιες οι πλάνες, τα βάραθρα και οι χαρές με την καρδιά ν'ανάβει και να σβήνει αλλεπάλληλα, δίχως να κρατά φορτίο για πολύ γιατί διαρκώς της δίνει νέες υποσχέσεις το ταξίδι. Το ταξίδι που δε σ'αφήνει σε ησυχία ούτε μία στιγμή, που δεν μπορείς να μείνεις ακίνητος και σιωπηλός. Είναι ωστόσο για καλό; Είναι το απώτερο όνειρο;
Δεν είναι κακό να ανακαλύπτουμε κρυμμένα κομμάτια μας μέσα στα ποιήματα. Ίσως να είναι κι αυτό μέρος τής γνώσης τού εαυτού μας.
ΔιαγραφήΟ σκοπός -αν υπάρχει τέτοιος- του κάθε ταξιδιού είναι η αναζήτηση. Και το ταξίδι πάντα υπόσχεται νέες συγκινήσεις. Αν θέλαμε να μείνουμε στην ησυχία μας πιθανότατα δεν θα ξεκινούσαμε κανένα ταξίδι. Ωστόσο, σιωπηλοί και ακίνητοι μπορούμε να μείνουμε κατά τη διάρκειά του. Κι έτσι μένοντας πάλι στο ίδιο ταξίδι είμαστε. Και, ναι, είναι για καλό. Πάντα είναι για καλό. Δεν ξέρω αν είναι το απώτερο όνειρο, ξέρω καλά όμως ότι είναι ένα πολύ όμορφο όνειρο που ποτέ δεν πρόκειται να εξελιχθεί σε εφιάλτη...