Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Ένα καράβι "θέλω"



Το κεφάλι μου είναι βαρύ σα να έχω πιει ένα βαρέλι ρούμι. Πού βρισκόμαστε; Πόσος χρόνος έχει περάσει; Τι έγινε εκείνο το βράδυ; Προσπαθώ να συγκεντρωθώ, να βάλω σε μια τάξη τις σκέψεις μου. Πρέπει να θυμηθώ τα γεγονότα με τη σειρά. Στην καμπίνα μου επικρατεί η τάξη που απουσιάζει από το μυαλό μου. Μια κούπα με αχνιστό τζαμαϊκανό καφέ με περιμένει πάνω στο γραφείο μου. Α, και ένα γλυκάκι. Σαβαρέν για τους μορφωμένους και τους γλωσσομαθείς. Μπαμπάς όπως το λέμε εμείς οι πειρατές. Παντού εδώ μέσα είναι κολλημένα μικρά κίτρινα χαρτάκια, ποστ ιτ, με αισιόδοξα μηνύματα από κάθε μέλος τού πληρώματος. Τι γλυκό! Είναι όλοι τους εδώ. Δεν χάθηκε κανένας. Διαβάζω όσα έγραψα στο ημερολόγιο καταστρώματος. Δεν βγαίνει άκρη. Κάτι αιφνίδιο πρέπει να έγινε εκείνη την ατέλειωτη νύχτα. Πρέπει να κάνω τους υπολογισμούς μου. Πρέπει να βγω για λίγο στο κατάστρωμα να κοιτάξω με το κυάλι μου μήπως καταλάβω πού βρισκόμαστε. Επικρατεί ησυχία. Το καράβι πλέει ακυβέρνητο αλλά σίγουρα δεν βρισκόμαστε στη θάλασσα των Σαργασσών που είχαμε κολλήσει. Στο βάθος μακριά διακρίνεται ένα τμήμα στεριάς ακριβώς απέναντι και άλλο ένα στα αριστερά. Δεν είναι δυνατόν. Πρέπει να κάνω λάθος. Πρέπει να βρω ένα χάρτη. Κάπου θα βρίσκεται κάποιος κρυμμένος. Εδώ είμαστε. Μάλιστα. Η στεριά που διακρίνεται απέναντι είναι οι ακτές τής Φλόριντα κι αυτός ο χαμηλός όγκος που αχνοφαίνεται στα αριστερά είναι οι Μπαχάμες. Ακόμα κι αν είχε φυσήξει ξαφνικά και φούσκωναν όλα τα πανιά -πράγμα αδύνατον γιατί τα είχαμε ήδη κατεβάσει και ήταν δεμένα- θα πιάναμε το ανώτερο 15 κόμβους ταχύτητα. Για να φτάσουμε σ' αυτό το μέρος πρέπει να διασχίσαμε πάνω από 2.000 ναυτικά μίλια. Πρακτικά είναι εντελώς αδύνατον. Τι έγινε τότε; Η μόνη λύση που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι πέσαμε σε κάποιο μαγνητικό πεδίο. Σε μια δίνη μαγνητικών κυμάτων που μας αποσυντόνισε. Είναι συνηθισμένα αυτά τα φαινόμενα στο Τρίγωνο των Βερμούδων. Αλλά κι αυτό να έγινε, μπορεί ίσως να εξηγήσει τα γεγονότα που συνέβησαν εκείνο το βράδυ, αλλά το πώς βρεθήκαμε εδώ δεν το μπορεί. Λες και διακτινιστήκαμε μοιάζει, αλλά τον διακτινισμό μόνο σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας μπορεί να τον συναντήσει κανείς. Ακόμα κι αν μας παρέσυρε κάποιο ρεύμα, ίσως ο υποθαλάσσιος ποταμός τού Μεξικό, πάλι φαντάζει αδύνατον χρονικά να διασχίσαμε μια τέτοια απόσταση. Εκτός αν έχουμε χάσει το χρόνο και δεν μπορούμε να υπολογίσουμε πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που είχαμε κολλήσει στη θάλασσα των χαμένων πλοίων. Όπως και να έχει, τώρα πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτό το ελαφρύ μελτεμάκι που πάει να σηκωθεί και να τραβήξουμε το συντομότερο για την κοντινότερη ακτή για ανεφοδιασμό. Οι προμήθειες έχουν εξαντληθεί εδώ και πολλές μέρες. Φλόριντα ή Μπαχάμες; Πιο κοντά μας βρίσκεται το Palm Bay. Εκεί θα έχουμε δέσει μέχρι αύριο το βράδυ, αν όλα πάνε καλά και φυσήξει. Δυστυχώς, η περιπέτεια που περάσαμε μας έβγαλε μακριά από τις Βερμούδες που είχα κατά νου να δέσουμε. Τίποτα δεν πάει χαμένο όμως. Θα ξαναβρεθούμε εκεί κάποια στιγμή. Αφού φορτώσουμε τα αμπάρια μας στη Φλόριντα και ξεκουραστούμε για τα καλά, θα τραβήξουμε για τις Μπαχάμες. Εκτός αν αποφασίσουν διαφορετικά οι καιροί και οι θεοί τής θάλασσας και των ανέμων…

S.O.
Η ανεξήγητη μετακίνηση και το νέο μας στίγμα
 

16 σχόλια:

  1. ΛΑΤΡΕΥΩ!

    το καράβι μας που είναι γεμάτο Θέλω
    το Ποθοφόρο Καράβι μας!!! :)

    Το ισχυρότερο μαγνητικό πεδία
    είναι αυτή η ίδια η Θέληση.

    Και ορίστε λοιπόν
    που την έχουμε την εξήγηση :ο)

    τί ωραία που είναι αυτή η ανάρτηση
    πώς την αγάπησα από εκεί που λέει
    "αλλά σίγουρα δεν βρισκόμαστε στη θάλασσα των Σαργασσών που είχαμε κολλήσει".. :)
    και πόση δύναμη σε όλους μας
    αυτό το υπέροχο τραγούδι που την ντύνει
    μας δίνει!

    Θέλω... να Συνεχίζει το Ταξίδι μας!!!

    Αυτό θέλω...

    να σου πω και κάτι ακόμα;
    επειδή αναρωτιέσαι για τον χρόνο..
    χθες το απόγευμα μόλις, ξεφύλλιζα μιαν ατζέντα που έχω.. δεν είναι καν φετινή όμως είναι πρακτική, σπιράλ τετράδιο.. με χοντρό άσπρο εξώφυλλο και κατάλευκες σελίδες χοντρές κι αυτές, ιδανικές για να γράφεις (ή και να μουντζουρώνεις ;) με μολύβι, που μου αρέσει πολύ εμένα :) μερικά βράδια ακούω αγκαλιά με αυτήν μουσική :) και σημειώνω λόγια, στίχους και σκέψεις.. χθες λοιπόν παρατήρησα πως στην τελευταία της ημέρα, εκεί στη μέση της σελίδας είναι τυπωμένο με μια τόση δα μικρή γραμματοσειρά το εξής:

    Ο Χρόνος είναι
    πολύ αργός για όσους περιμένουν
    πολύ γρήγορος για όσους φοβούνται
    πολύ μακρύς για όσους υποφέρουν
    πολύ σύντομος για όσους χαίρονται
    και αιώνιος για όσους αγαπούν...

    Henry Van Dyke

    μην τα βάζεις με τον χρόνο.. δεν θα σε αφήσει να τον εξηγήσεις.. είναι πάντα πρόθυμος όμως να σε αφήσει να τον ζήσεις.. όπως θέλεις και ποθείς :)

    πάμε για 'ανεφοδιασμό' τώρα!! έχω μια λίστα για το μαγειρείο... ποποοοοοοοο.. ξεχειλίζει από ΘΕΛΩ!!! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :-) Ψυχή μου απέραντη εσύ!

      Άνοιξε τα σεντούκια και ξόδεψε όσα θέλεις... Να αγοράσεις ό,τι τραβάει η ψυχή σου...

      Εμείς τον χρόνο τον ζούμε σε όλες του τις διαστάσεις και σε κάθε του μορφή. Τον προτιμώ πάντως αργό και αιώνιο... Ποτέ δεν τα έβαλα μαζί του γιατί ξέρω ότι είναι ανεξήγητος. Και πάντα τον ένιωθα σύμμαχο και φίλο. Ποτέ εχθρό...

      Ώστε κρατάς κι εσύ ημερολόγιο καταστρώματος ε; Ελπίζω να γράφεις μέσα και τις όμορφες συνταγές σου, εκτός από τα μυστικά σου :-)

      Το ταξίδι μας θα συνεχιστεί. Έτσι αποφάσισαν οι θεοί και οι δαίμονες της θάλασσας. Μας θέλουν μαζί τους για να έρχονται κοντά μας όποτε είναι σκοτεινιασμένοι και να γαληνεύουν στο πλάι μας. Και σε αντάλλαγμα θα μας προστατεύουν από κάθε κίνδυνο που μπορεί να αντιμετωπίσουμε.

      Φιλί θαλασσοδαρμένο...

      Διαγραφή
    2. :) ήρθα να πάρω το χαμογελάκι μου
      να εισπνεύσω την απεραντοσύνη της θάλασσας
      κι έτσι ολόγλυκα να ξεκινήσω την ημέρα
      και την εβδομάδα... μη νομίζεις,
      κάθε μέρα το ίδιο κάνω.. ;)
      Καλημέρα πειρατούλη μου! :)))

      Διαγραφή
    3. Ελπίζω να ήταν όμορφη η μέρα σου φλασένιο μου...
      Και ακόμα πιο όμορφη να είναι η υπόλοιπη εβδομάδα σου...

      Σε φιλώ...

      Διαγραφή
    4. δεν έχει σημασία πειρατούλη μου..
      σημασία έχει να είμαστε ενωμένοι
      και να ομορφαίνουμε ο ένας τη μέρα του άλλου
      όσο γίνεται και όσο μπορούμε..
      Σε ευχαριστώ για όλα μέσα από την καρδιά μου
      ναι για όλα, ξέρω εγώ
      Καλό ξημέρωμα! :)

      Διαγραφή
    5. Μεγάλο, ζεστό φιλί πειρατούλη...
      ήρθα να πάρω άδεια από τον καπετάνιο!
      θα χρειαστώ να λείψω λίγες μέρες ακόμα από το κοράβι..
      μα θα γυρίσω και θέλω να τα βρω όλα όπως τα άφησα..
      και λίγο καλύτερα ;)
      να προσέχεις όλους και πιο πολυ τον Τιμονιέρη...

      :)

      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
    6. Καλημέρα πειρατούλη! :)
      την πήρα εγώ τελικά την άδεια
      ή είμαι παράνομη τώρα; :p

      Διαγραφή
    7. Σου την είχα καρφιτσώσει στο κεφαλάρι τής κουκέτας σου την άδεια. Δεν την βρήκες; Εντάξει, νόμιμη ήσουν. Μέχρι χτες δηλαδή, γιατί αύριο σαλπάρουμε και όποιος λείπει, μαύρο φίδι που τον έφαγε :-)

      Διαγραφή
  2. Πόσο ελεύθεροι είμαστε πια! Τι ονειρεμένο το ταξίδι που κάνουμε... Να μπορούμε να αφηνόμαστε στα κύματα, στη θέληση της θάλασσας, χωρίς διαμαρτυρίες. Γιατί την εμπιστευόμαστε και ξέρουμε οτι μας οδηγεί σωστά.
    Καλημέρα καπετάνιε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η θάλασσα δεν προδίδει ποτέ εκείνους που την εμπιστεύονται παρεάκι μου... Μόνο εκείνους που την φοβούνται τιμωρεί...

      Τα φιλιά μου...

      Διαγραφή
  3. Οι αντιξοότητες είναι η μέθη του ταξιδιού
    Καλώς μας έχουν ορίσει οι "τύχες" καπετάνιε...μην ανησυχείς
    Ας αφεθούμε στη χαρά και στη τέρψη της περιπέτειας
    Κι αν καλμάρει ο καιρός κι ο άνεμος φυσήξει πρίμα βάζουμε ρότα
    για νέες θάλασσες και καινούργια λιμάνια
    Εμπρός ολοταχώς....γερά το τιμόνι


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πειρατίνα μου και οι αντιξοότητες καλοδεχούμενες είναι. Ταξίδι ήρεμο κι απάνεμο δεν υπάρχει. Ούτε με μόνιμα πρίμα τους ανέμους γίνεται να ταξιδεύουμε. Η περιπέτεια βρίσκεται στο αίμα μας. Οι θάλασσες ορθάνοιχτες μας περιμένουν να τις ταξιδέψουμε...

      Σε φιλώ...

      Διαγραφή
  4. Έμεινε μέσα μας να κυματίζει η "θάλασσα των χαμένων πλοίων". Κι αν τα τοπία μεταβάλλονται κι η ομορφιά σε προσκαλεί με ανακαλύψεις νέες, όσο κι αν προσδοκάς πώς δε θα ξαναβγείς εκεί, το μούδιασμα που ένοιωσες, το φωτεινό "απολέσθαι" υπάρχει ακόμα για να σου θυμίζει πως τίποτα δεν μπορεί να την σβήσει, μήτε ο χρόνος, μήτε ο κόσμος κι αν δυναμώσει πάλι χάθηκες. Και σε βουνοκορφή να βρίσκεσαι θα σε αρπάξει..

    Απ΄τα καθήκοντά μου έχω ξεχαστεί λίγο Καπετάνιε και μη με παρεξηγείς. Θα επανέρθω όμως στο υπόσχομαι :-).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι οι βαθιές παράξενες θάλασσες πειρατίνα μου... εισχωρούν μέσα μας και απλώνονται...

      Ναι, έχεις ξεχαστεί από τα καθήκοντά σου... Δεν σε παρεξηγώ καθόλου όμως... Και ξέρω πως όταν υπόσχεται ένας πειρατής ή μια πειρατίνα, ο λόγος του είναι παντοτινό συμβόλαιο...

      Διαγραφή

Αν ανήκεις στο πλήρωμα πες ό,τι θέλεις και γρήγορα στο κατάστρωμα.
Αν είσαι επιβάτης χαλάρωσε και απόλαυσε το ταξίδι.
Αν είσαι ναυαγός στη μέση τού πελάγου κράτα γερά και πιάσε το σκοινί.
Αν είσαι πειρατής και σκέφτηκες να μας κουρσέψεις κάνε στροφή και άλλαξε πορεία πριν το μετανιώσω...