Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Στο σβήσιμο της αστραπής



"Έ συ, αρχηγέ της φύσης! Τιμημένε και πολυκράτη.
Με τα πολλά ονόματα στον εσπερινό και στον όρθρο.
Ύπατε και τιμητή στις φρουρές και στα κάστρα του χρόνου.
Και ισχυρέ δήμαρχε των συνελεύσεων της Αγοράς.
Που κυβερνάς με το δίκιο το άγιο, και τον ίσιο νόμο,
χαίρε!
Στρατηγέ και δορυκτήτορα.
Ζώνεσαι τα αμφίστομα ξίφη στον τελαμώνα,
και πολεμάς τους απελάτες στα σύνορα. Πέρα μακρυά,
στα μαγνητικά πεδία και τις ατλαντικές βαρύτητες.
Καμαρώνω τη δύναμη και τα γκέμια σου.
Κρατάς τις πληγές του κεραυνού στο χέρι,
όπως ο καπετάνιος το δοιάκι του καραβιού.
Ανοίγεις το δρόμο δύσκολα μέσα από την αλαλησιά
της ακοσμίας. Αναμεριάζοντας τον πανικό του χάους.
Και κυβερνάς στη γραμμή του κράτει
το πλοίο των άστρων και το ποτάμι του σύμπαντος.
Έχεις υπουργό το Βοριά. Ξεπαστρευτή και Νυκτέλιο
για τους σήψαιμους, και για τους θράσιους.
Έχεις και του θρόνου σου σύμβουλο το δαδούχο τον Ήλιο.
Αγνέ αθλητή του δέκαθλου και του φωτός.
Φιλιώνεις το νερό και τη φάγουσα φλόγα.
Πλέκεις στεφάνι στο ανώφλι της αυγής από αστραπή κι από νύχτα.
Κι όλα τ’ αγκαλιάζει η στοργική μοναξιά σου.
περιστέρια και φίδια, καρπούς και ηφαίστεια,
και νησιά και ίσκιους, το αχ και το δυάσμο.
Μόνο οι μωροί μη σε νιώθουν,
οι άδικοι, και οι ταγμένοι του φθόνου.
Ποτέ δε σε φτάνει η γκρεμισμένη ματιά τους,
η μολεμένη ανάσα τους, των χεριών τους οι κάκτοι,
ο αραχνεώνας του νου τους.
Εσένα οι αμίαντοι καλοδέχουνται ξένο. Σιωπηλοί
όταν πίνουν το στόμα της θάλασσας,
και τρώνε μαζί με τους μήνες.
Αγγίζουν τη χλαμύδα σου στο σβήσιμο της αστραπής.
Και το χέρι τους, πετρωμένο ελάφι, σε δείχνει.
Γνώριμε άγνωστε."

8 σχόλια:

  1. Ένα σύμπλεγμα βάρβαρων ήχων
    Κλαγγές , φωνές, σίδερο και φωτιά
    Και με φοβίζει ετούτος ο κόσμος
    Τσακίζουν τα τσεκούρια τα πράσινα φύλλα
    Τα βόλια ματώνουν τις σάρκες των πουλιών
    Κι οι ήχοι σαν απόηχοι ειρωνίας ζωής μοιάζουν
    Έχω αναχωρήσει από τον τόπο ετούτο
    Που δεν υπάρχουν ποτάμια να καθρεφτίζουν
    Τα όνειρά μου

    Περιμένει την σειρά του για να αναρτηθεί όμως διαβάζοντά σε σήμερα βρήκα πως σαν απάντηση για όσα γράφεις είναι.

    Καλή σου μέρα Καπετάνιε
    τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά πολύ όμορφο Λεβινάκι...
      Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου που το έβαλες εδώ...
      Είναι αλήθεια τα όσα περιγράφεις... Σ' αυτόν τον κόσμο ζούμε και μακάριοι οι αναχωρητές... Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι να αρνούνται έναν τόπο που δεν έχει χώρο για τα όνειρά τους, θα υπάρχει και ελπίδα για να φτιαχτεί από την αρχή ένας τόπος καλύτερος για όλους...

      Σε φιλώ...

      Διαγραφή
  2. Εξαιρετικό το βίντεο!
    και ο Ύμνος θεϊκός...
    υπέροχο ξύπνημα και κυριολεκτικό
    τα ταίριαξες σπουδαία!

    εγώ υποκειμενικά καθαρά έκανα και τον εξής συνειρμό..
    ο Δίας είναι προστάτης του ζωδίου του Τοξότη.
    ζώδιο καθώς λεν μεταβλητό...

    μου άρεσε πολύ αυτή η ανάρτηση :)
    με βρήκα εδώ μέσα

    Καλημέρα πειρατή μου, ηλιοφώτιστη!

    Φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ φλασάκι μου...

      Χαίρομαι που βρήκες κάτι από σένα στην ανάρτηση...

      Πολλά φιλιά...

      Διαγραφή
  3. Πώς του ξέφυγε του Έλληνα αυτός ο κεραυνοβόλος θεός και γιατί;
    Μέγα μυστήριο ο Έλλην. Για τη μετάλλαξή του ποιός θα πει γιατί;
    Είναι πρόοδος; Είναι εξέλιξη του είδους;
    Ούτως ή άλλως οι φιλόσοφοι και οι ποιητές τραβούν το δρόμο τους στην αθανασία είτε με αυτοκτονία, δολοφονία ή φυσικό θάνατο- έχω ένα θεματάκι με το Λιαντίνη που την κοπάνισε έτσι αλλά όμως δεν αμφισβητώ το μεγαλείο του...
    Γιατί όλοι τους από επιλογή πορεύονταν, πορεύονται δίχως ευτελείς ανάγκες, δίχως μεγάλες απελπισίες, δίχως την σκέψη του θανάτου.
    Για τους υπόλοιπους ημάς θα δείξει. Αιωρούμενοι, ερπόμενοι ή σκώληκες... Ποιός θα μας ανοίξει μια πόρτα στο φως και τι πρέπει να κρατάμε μαζί μας;
    (και μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το τραγούδι :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θάνατος δεν υπάρχει. Μετάβαση μόνο. Το όνομα που διαλέξαμε να της δώσουμε είναι θάνατος. Και ο καθένας μπορεί να αποφασίσει πότε και πώς θα κάνει τη δική του μετάβαση. Αυτή η απόφαση του καθενός δεν γίνεται να υπόκειται σε γήινους χαρακτηρισμούς. Δειλία ή γενναία πράξη είναι λέξεις ανθρώπινες. Εμείς τις έχουμε ανάγκη και τις χρησιμοποιούμε. Εκείνους δεν τους αφορούν. Εκείνοι που μεταβαίνουν είναι πια αθάνατοι. Και αθανασία δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει άλλη μετάβαση αλλά το ακριβώς αντίθετο. Ελευθερία κίνησης από μετάβαση σε μετάβαση.

    Τι πρέπει να κρατάμε μαζί μας; Μα, τα φτερά μας... Μόνο αυτά...
    Όσο πιο λίγα κρατάμε μαζί μας τόσο πιο εύκολα θα περάσουμε από αυτή την πόρτα προς το φως που θα μας ανοιχτεί... Ποιος θα μας την ανοίξει δεν έχει τόση σημασία... Από εκεί όμως θα μπορέσουμε να πετάξουμε προς το φως... Γι' αυτό χρειαζόμαστε μόνο τα φτερά μας... Οτιδήποτε άλλο κρατάμε θα μας είναι εμπόδιο...

    Υποθετικά όλα αυτά γιατί κανείς μας δεν ξέρει τίποτα... Είμαστε τόσο μικροί και άμαθοι... Μόνο να υποθέτουμε μπορούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγνέ αθλητή του δέκαθλου και του φωτός.
    Φιλιώνεις το νερό και τη φάγουσα φλόγα.
    Πλέκεις στεφάνι στο ανώφλι της αυγής από αστραπή κι από νύχτα.
    Κι όλα τ’ αγκαλιάζει η στοργική μοναξιά σου.

    Ύμνος με πρώτο αποδέκτη τον άνθρωπο
    που καταλύει το σκότος το φθόνο
    και τον αραχνεώνα του νου

    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αν ανήκεις στο πλήρωμα πες ό,τι θέλεις και γρήγορα στο κατάστρωμα.
Αν είσαι επιβάτης χαλάρωσε και απόλαυσε το ταξίδι.
Αν είσαι ναυαγός στη μέση τού πελάγου κράτα γερά και πιάσε το σκοινί.
Αν είσαι πειρατής και σκέφτηκες να μας κουρσέψεις κάνε στροφή και άλλαξε πορεία πριν το μετανιώσω...