"Πρέπει να ξέρεις τη γλώσσα της θάλασσας να διαβάζεις.
Τις φωνές της όστριας. Και του πόντου τα βογκητά.
Πρέπει να μάθεις
στο ευφάνταστο να κωπηλατεί-στο σώμα να γίνεται
κύμα εύφωνο, της άνοιξης
γεμάτο σπόρους.
Θα τραυλίζουν οι αρμοί και τα ξύλα
μέχρι να φορέσεις του ωκεανού τους τρόπους.
Σε πίνω και με πίνεις ως τη στιγμή της λάβας
που η ψυχή μας ψύχει σε σχέδια ζωής
για ν' αντέχει.
Σε πίνω και με πίνεις ως τ' άστραμμα της πέτρας
που μέσα της ξυπνά το κλάμα
ενός νεογέννητου.
Της θάλασσας"
Στον κύκλο των χαμένων πειρατών αυτός είναι ο Υμνος και ότι παραπάνω πασχίζεις να πεις περισσεύει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πρέπει να έχουν και οι χαμένοι πειρατές έναν ύμνο ας τους τον χαρίσουμε λοιπόν...
ΔιαγραφήΥπέροχο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί :-)
ΔιαγραφήΜία πεταλούδα για μία Θάλασσα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταμορφωτικό Πλάσμα, μες στο μεταμορφωτικό Υλικό...
Δαγκώνει τα γραμματα...
μουσκεύει τα φτερά της, τα ποτίΖει αλάτι...
για να μην φιληθεί από τον Διψασμένο Πειρατή....
Ποιο ΡέκΒιεμ, Πειρατή?..
Ποιο απ'όλα?...
Ποιας Ζωής?....
Κύκλους κανουμε τόσο καιρό, γύρω από τους Φόβους μας....
Δεν πλησιάζονται οι Εφιάλτες, αν δεν αγαπηθούν.....
πίστεψέ με............
Το πραγματικό Ρέκβιεμ, με όλο το μυστήριο που το τυλίγει. Το ανολοκλήρωτο από τον ίδιο τον Μότσαρτ Ρέκβιεμ που είναι και ο συμβολισμός τού ανολοκλήρωτου -για μένα- πέρα από εκείνον του θανάτου στον οποίο στέκονται οι περισσότεροι. Η ατελής ολοκλήρωσή του δε από κάποιον που δεν ήταν ο Μότσαρτ, είναι μία ακόμα πτυχή τής στρεβλότητας να πρέπει να συνεχίσει κάποιος άλλος εκείνο που είχες αρχίσει εσύ με την απαίτηση μάλιστα αυτό να μη γίνει αντιληπτό από τους μύστες.
Διαγραφή“Ίσως το πιο πρωτότυπο στοιχείο τού Ρέκβιεμ να παραμένει η αρμονική του γλώσσα. H επιλογή τής ρε ελάσσονος παραπέμπει στον δώρειο τρόπο τής σεκουέντσας “Dies irae” (Ημέρα Οργής) και πέρα από κάποιες αρμονικές περιπλανήσεις δεσπόζει σε όλο το έργο και του προσδίδει -σε συνδυασμό με αποτελεσματικά ρυθμικά σχήματα- αυτόν τον παθητικό, ενίοτε δαιμονικό, χαρακτήρα”.
Και το μεγάλο ερώτημα που κουβαλάει αυτό το Ρέκβιεμ:
“Η παραγγελία του ήταν τελικά ένα μακάβριο παιχνίδι τής μοίρας και o συνθέτης έβαλε στο κύκνειο άσμα του, ίσως συνειδητά, όλη τη μαεστρία του; Κανένα άλλο έργο τού Μότσαρτ δεν συνδέεται τόσο άμεσα και εύγλωττα με τη ζωή και τον θάνατο του συνθέτη όσο το ημιτελές Ρέκβιεμ. Οι καλλιτεχνικές του αρετές, το γεγονός ότι αποτελεί το τελευταίο του έργο, αλλά κυρίως το ζήτημα της αυθεντικότητάς του, έχουν γίνει αφορμή για πλήθος συζητήσεων, από την εποχή τής σύνθεσής του ως σήμερα, και έχουν τροφοδοτήσει μιαν ολόκληρη μυθολογία γύρω από τις συνθήκες γραφής του. Το μυστήριο του Ρέκβιεμ θα παραμείνει άλυτο, παρά τις αναρίθμητες εκτελέσεις και εκδόσεις τού έργου και παρά την ιστορική-επιστημονική έρευνα που χρονολογείται ήδη από τον 19ο αιώνα. Ο συνθέτης το πήρε μαζί του στον τάφο για πάντα”.
Άρα γίνονται δύο οι συμβολισμοί στους οποίους στέκομαι εγώ (είπαμε, έξω το θανατικό). Το ανολοκλήρωτο και το μυστήριο που το Ρέκβιεμ περικλείει.
Και για να ξεφύγω στο παρακάτω της ερώτησης με ντρίπλα ζογκλερική: Της πειρατικής μας ζωής φυσικά. Το γνήσιο Ρέκβιεμ της πειρατικής μας ζωής, με όλους τούς συμβολισμούς του αντάμα.
Κύκλους κάνουμε πειρατίνα μου. Συμφωνώ. Κι όπως ξέρεις καλά, κάθε σημείο τού κύκλου είναι αρχή και τέλος ταυτόχρονα. Δεν ξέρω αν οι κύκλοι γίνονται γύρω από τους φόβους μας. Προσωπικά, σαν γνήσιος γαλαζογένης, τους έχω εξοντώσει όλους! Βέβαια, κάποιοι από δαύτους επιστρέφουν και τριγυρίζουν τα βράδια πάνω από την κουκέτα μου, μα στα όνειρά μου καταστρώνω σχέδια να τους πετάξω μέσα σε καυτό λαρδί να ξεμπερδέψω μια για πάντα με την αφεντιά τους. Δεν ξέρω εσύ πώς την παλεύεις, αν έχεις βρει κανένα καλύτερο γιατρικό. Όσο για τους εφιάλτες, να μη τους μπαρκάρουμε στο σκαρί μας αν πρόκειται να αγαπηθούν. Όσους μπάζουμε εδώ μέσα τους βάζουμε και ορκίζονται να μην πάθουν ποτέ τέτοιο κακό :-)
Αυτή η πεταλούδα, γιατί τα κάνει όλα αυτά για να ξεφύγει από τον πειρατή; Αφού κι αυτός κι αυτή ορκισμένοι είναι. Άρα ακίνδυνοι :-)
Τρυφερό πειρατικό φιλί (με όλη του την αθωότητα) με την αρμύρα των δέκα ημερών σ' αυτό το άγονο ξερονήσι (γύρω-γύρω θάλασσα και στη μέση άγριος βράχος) που έπιασα για επισκευές στο ρημάδι...
Σ'αυτό το μυστηριακό ρέκβιεμ των χαμένων πειρατών -ποιητών (από τη συλλογή "Νερό") δε θα μπορούσαμε να περάσουμε δίπλα του και να μην τον δούμε αυτόν τον άλλο ασάλευτο πειρατή - ποιητή Μανόλη Πρατικάκη... "γράφω σημαίνει συναρμολογώ τα όνειρα"
Διαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=08cy0S4NUNA
Τι πήγες και ξετρύπωσες βρε πειρατίνα μου... Είσαι σπουδαία πειρατίνα λοιπόν... Τον άνθρωπο της θάλασσας... Και τι υπέροχα λόγια: "Γράφω σημαίνει συναρμολογώ τα όνειρα"... Τεράστιοι άνθρωποι, τεράστια λόγια ξεστομίζουν...
Διαγραφή