Πτώσεις

Μια στο κενό και μια στο σκοινί η αιώρηση. Ψυχή ανισόρροπη και πώς να την περάσεις απέναντι; Έχει φτάσει ακριβώς στη μέση… Το κοινό εκστατικό… Σαν βουητό οι κραυγές του, πότε γεμάτες τρόμο και πότε όλο θαυμασμό… ααα, θα πέσει… ααα, κρατήθηκε πάλι… Εκείνος στέκεται για λίγο… Κοιτάζει με σιγουριά απέναντι… Μέσα του πάλλεται εκείνη… Σπαρταράει… Θέλει να πεταχτεί… Να πηδήξει στο κενό… Δεν την ακούει… Ή κάνει πως δεν την ακούει… Ξεροκαταπίνει… Με σταθερά βήματα ορμάει και ένα και δύο και τρία, πέρασε απέναντι! Πέρασε με τρία βήματα μονομιάς και αρπάχτηκε από το προστατευτικό τη στιγμή ακριβώς που η ψυχή του έδινε μια και πηδούσε ελεύθερη στο κενό. Δεν κοίταξε καθόλου προς τα κάτω. Με βλέμμα θριαμβευτικό παρατηρούσε το κοινό του να τον αποθεώνει…

S.O.

"Τη μοναξιά, στο ξαναλέω, μόνο με την παρουσία του κοινού θα την κατακτήσεις".

"Αλίμονο, είσαι καλλιτέχνης και δεν γίνεται πια να αγνοήσεις την ανελέητη άβυσσο των ματιών σου. Νάρκισσος χορεύει; Δεν είναι ωστόσο φιλαρέσκεια, εγωισμός και φιλαυτία, μα κάτι άλλο. Μήπως ο ίδιος ο θάνατος; Χόρευε λοιπόν ολομόναχος. Χλωμός, πελιδνός, γεμάτος αγωνία αν θ' αρέσεις στην εικόνα σου - δηλαδή θα χορέψει η εικόνα σου για σένα".

"Ωστόσο πρέπει να εκθέτεις τον εαυτό σου στον κίνδυνο του σωματικού, του οριστικού θανάτου. Το απαιτεί η δραματουργία του Τσίρκου. Το τσίρκο, όπως η ποίηση, ο πόλεμος και η ταυρομαχία, είναι από τα λίγα σκληρά παιχνίδια που επιζούν".

"Αν πέσεις, θα σου εκφωνήσουν τον πιο συμβατό επικήδειο: βάλτος από χρυσάφι κι αίμα, τέλμα όπου το ηλιοβασίλεμα… μην περιμένεις τίποτα άλλο. Το τσίρκο είναι όλο συμβατικότητες".

"Το κοινό -που χάρη σ' αυτό υπάρχεις, γιατί χωρίς το κοινό δε θα καταχτούσες ποτέ τη μοναξιά- είναι το κτήνος που εσύ στο τέλος θα το εξοντώσεις. Η τελειότητα κι η τόλμη σου όση ώρα εμφανίζεσαι το εκμηδενίζουν".

"Μάταιες οι συμβουλές μου και άστοχες. Δεν είναι δυνατόν να τις ακολουθήσει κανείς. Ήθελα μόνο να γράψω για την τέχνη σου ένα ποίημα που θα σε θερμάνει ολόκληρο, απ' την κορφή ως τα νύχια. Ν' αναφλεγείς ήθελα, όχι να σε διδάξω". Ζαν Ζενέ - Ο σχοινοβάτης

"Το πιο τρομακτικό στο αίσθημα του ιλίγγου δεν είναι το ύψος, αλλά η ασυνείδητη επιθυμία μας να πηδήξουμε στο κενό" Μίλαν Κούντερα