Πάρτυ στο κατάστρωμα (μέρα πρώτη)

Σήμερα έχουμε καλεσμένο στο καράβι. Τον παραλάβαμε λίγο πιο πριν που μας προσέγγισε εκείνη η κορβέτα με τα γαλάζια τα πανιά. Θα μας συντροφέψει απόψε με τα τραγούδια του πάνω στο κατάστρωμα. Στρωθείτε όλοι οκλαδόν στην κουβέρτα και ετοιμαστείτε να τραγουδήσουμε μαζί του. Ας κάνουμε ένα αυτοσχέδιο πάρτυ να ξεφύγουμε λίγο από τις σκοτούρες της θάλασσας. Εγώ πάω να φέρω τα ποτά…
 

Ωραία βραδιά απόψε. Στο συγκεκριμένο σημείο του Βόρειου Ατλαντικού που βρισκόμαστε, πλησιάζοντας προς το Πράσινο Ακρωτήρι και τα δυτικά παράλια της Αφρικής, αυτή την εποχή ο καιρός κάνει παράξενα παιχνίδια. Παρατεταμένες ζεστές βραδιές με άφθονη υγρασία και μέρες σα να βρισκόμαστε στο κατακαλόκαιρο κι έπειτα ξαφνικές νεροποντές που διαρκούν αρκετά μερόνυχτα. Για σήμερα πάντως αλλά και για τις επόμενες μέρες ο καιρός θα είναι αρκετά ζεστός και υγρός, γεγονός που θα βοηθήσει για το υπαίθριο πάρτυ μας πάνω στο κατάστρωμα και κάτω από τ' αστέρια. Οι ξεχασιάρηδες και οι υπναράδες που θα αργήσουν να ανέβουν στην κουβέρτα, ας μην ανησυχούν. Το πάρτυ μας θα διαρκέσει κάμποσες μέρες. Σαν το Woodstock ένα πράγμα… χο, χο, χο…
 

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα καράβι που έπλεε στη μέση του ωκεανού είδε ξαφνικά μπροστά του να ορθώνεται μια πελώρια ανεμόσκαλα που ανέβαινε στον ουρανό. Απορημένος ο καπετάνιος έδωσε εντολή να κατεβάσουν τα πανιά και να ρίξουν άγκυρα στο σημείο που άρχιζε αυτή η παράξενη ουράνια ανεμόσκαλα. Σιγά-σιγά μαζεύτηκε ολόκληρο το τσούρμο των ναυτικών μπροστά στην πλώρη και άρχισε να θαυμάζει ετούτο το μυστήριο φαινόμενο. Ο καπετάνιος άρπαξε ένα σκοινί που κρεμόταν από το άλμπουρο και δίνοντας έναν πήδο προσγειώθηκε στα πρώτα σκοινένια σκαλιά και ξεκίνησε να ανεβαίνει προς τον ουρανό. Κοντοστάθηκε λιγάκι και φώναξε προς το πλήρωμά του: "Άντε μωρέ, τι σαστίσατε, αρπάξτε το σκοινί και ελάτε ένας-ένας ξοπίσω μου. Θαρρείτε πως θα σας ξαναδοθεί η ευκαιρία να απαντήσετε από τόσο κοντά άλλο θαύμα στη μίζερη ζωή σας;". Οι ναυτικοί παρέμειναν καθηλωμένοι στις θέσεις τους. Κάτι ο φόβος για το άγνωστο, κάτι η παραπανίσια τρέλα που τους έλειπε, δεν ακολούθησαν τον τρελοκαπετάνιο τους. Εκείνος συνέχισε να ανεβαίνει μέχρι που χάθηκε από τα μάτια τους. Το τσούρμο περίμενε για ώρα να δει κάποια κίνηση αλλά μάταια. Ο καπετάνιος δεν φαινόταν πουθενά. Πέρασαν τέσσερις μέρες όταν ξέσπασε η μουρμούρα. Οι προμήθειες λιγόστευαν και το νερό κόντευε να σωθεί. Κάποιος έριξε την ιδέα να εκλέξουν καινούριο καπετάνιο και να φύγουν το συντομότερο για τον προορισμό τους. Έτσι και έγινε. Καθώς απομακρύνονταν από το σημείο, κάποιος κοίταξε για μια τελευταία φορά κατά τον ουρανό και πρόσεξε ανάμεσα στα σύννεφα να κινείται με χάρη ένα πελώριο ουράνιο καράβι. Κατάπληκτοι όλοι μαζεύτηκαν γύρω από την κουπαστή και προσπαθούσαν να διακρίνουν μέσα στον συννεφιασμένο ουρανό το σκαρί που αντί να πλέει στο νερό πετούσε. Μα ο ουρανός συννέφιασε γρήγορα ακόμα περισσότερο και άρχισε να βρέχει ασταμάτητα κι έτσι δεν τα κατάφεραν να το ξαναδούν. Πέρασαν μέρες, μήνες, χρόνια κι όλο έπιαναν να φουντώνουν οι φήμες για ένα καράβι που ταξίδευε στον ουρανό ακριβώς πάνω από τον ωκεανό και κάθε φορά που ένα καράβι κινδύνευε στη θάλασσα έριχνε κάτι πελώρια σκοινιά και το έδενε οδηγώντας το σε κάποιο ασφαλές λιμάνι. Οι ναυτικοί μάλιστα στις διηγήσεις τους έκαναν λόγο για έναν τρελοκαπετάνιο που δεν δίσταζε να κατεβαίνει από μια σκοινένια ανεμόσκαλα ως το κατάστρωμα των καραβιών που κινδύνευαν και να δένει μόνος του τα σκοινιά με τα οποία θα τα ρυμουλκούσε. Έτσι γεννήθηκε ο θρύλος του τρελού καπετάνιου και του ιπτάμενου καραβιού φάντασμα που με τον καιρό εξελίχθηκε σε φύλακα άγγελο όλων των ναυτικών που κινδύνευσε η ζωή τους στην φουρτουνιασμένη θάλασσα…

S.O.
 

Μπράβο βρε Λουδοβίκο. Εξαιρετικός. Στο μεταξύ έβαλε ένα ελαφρύ αεράκι, δε νομίζετε; Και το κυματάκι άρχισε να φουσκώνει. Θα μας ταξιδέψουν και τα δύο μαζί με τη φωνή του τροβαδούρου…
 

Άγγιξα τα μαλλιά σου και έγινε άνοιξη. Κράτησα το χέρι σου κι αναστήθηκα. Κοίταξα τα μάτια σου και ξημέρωσε. Σε φίλησα και ξαναγυρίσαμε στον παράδεισο όπως πριν από κάποια εκατομμύρια χρόνια…

S.O.
 

Ιστορίες και ανέκδοτα…
 

Έτσι…
 

L' albero e il vento (Το δέντρο και ο άνεμος)

Μουσική-Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων
Ερμηνεία: Emilia Ottaviano-Λουδοβίκος των Ανωγείων
"Η γιορτή των ανέμων"

"Io sono un albero
(είμαι ένα δέντρο)
con lacrime verdi
(με πράσινα δάκρυα)
io sono un albero
(είμαι ένα δέντρο)
che non sogna
(που δεν ονειρεύεται)
io sono un albero
(είμαι ένα δέντρο)
che viaggia
(που ταξιδεύει).

Leri la bella luna
(χτες τ' όμορφο φεγγάρι)
si ha addormentata
(αποκοιμήθηκε)
fra i miei rami
(ανάμεσα στα κλαδιά μου).

Leri notte la luna
(χτες νύχτα το φεγγάρι)
si ha addormentata
(αποκοιμήθηκε)
fra i miei rami
(ανάμεσα στα κλαδιά μου).

Nellalba e venuto un vento dalle montagne
(Την αυγή ήρθε ένας άνεμος απ' τα βουνά).

Μα εγώ είμαι ένας άνεμος
(ma io sono un vento)
κι αύριο φεύγω
(e domani me ne vado).

Angelo di vento
(αέρινε άγγελε)
non andar via
(μη φεύγεις).

Mα εγώ είμαι ένας άνεμος
(ma io sono un vento)
ήρθα και φεύγω
(sono venuto e me ne vado).

Ma angelo di vento
(μα αέρινε άγγελε)
non andar via
(μη φεύγεις)
ma se tu lo vuoi
(μα αν το θέλεις)
ti auguro buon viaggio
(σου εύχομαι καλό ταξίδι)"

Αυτά για απόψε… Αν ο καιρός μας το επιτρέψει θα συνεχίσουμε αύριο… Όνειρα γλυκά σε όλα τα ασυμβίβαστα πειρατόνια του πειρατικού μας…