Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Καρτερώντας την τραμουντάνα



Φιογκάκια και κορδελίτσες θέλει το συναίσθημα.
Και κλωναράκια από λεβάντα κι αγριομέντα.
Μια χούφτα ξεραμένα ροδοπέταλα κι ένα ποτήρι με ρακή.
Μπλε και κίτρινες πινελιές απάνω στον καμβά τού κόσμου θέλει.
Χνώτο ζεστό και κόρφο με μυρουδιά από γαρίφαλα.
Και σάρκα θέλει, απαλή σαν το μετάξι το κινέζικο.
Θέλει και χάδι στιβαρό τη μια και τρυφερό την άλλη.
Κι απάνω στο αποκορύφωμα της αγκαλιάς
άρωμα χίλιων γιασεμιών και κρίνων θέλει.
Για να υπάρχει το συναίσθημα.
Για να θεριεύει.
Του ουρανού το μωβ σαν πέφτει προς το λιόγερμα
κι εκείνο το βαθύ το πράσινο της θάλασσας
την ώρα που εγκαταλείπει τη γαλήνη κι αρχινάει ν' ανταριάζει.
Το χρυσαφί τής αμμουδιάς και
το πορτοκαλί των ανατολικών ανέμων.
Θέλει και φλούδα λεύκας και κανέλα και ξύσμα τού πορτοκαλιού.
Για να αντρειεύει το συναίσθημα.
Για να ψηλώνει.
Θέλει τη ζέστα των ματιών, το ουρλιαχτό τού λύκου,
το θρόισμα της καστανιάς, το σπάθισμα του αγέρα.
Αποζητάει της βροχής το ράπισμα στο τζάμι.
Τον κεραυνό, την αστραπή, τις σπίθες απ' το τζάκι.
Αιθέριο λάδι φοινικιάς και μίσχο από γαρδένια
και φρεσκαδούρα από μηλιά κι από κεράσια χρώμα.
Για να γιορτάζει το συναίσθημα.
Για να φουντώνει.
Θέλει του χρόνου αντοχή και του καιρού απάγκιο
κι απόσταγμα από πηγή στα έλατα κρυμμένη.
Αναλαμπή των αστεριών, του φεγγαριού λυχνάρι,
του ήλιου το λαμπάδιασμα, τη φλόγα τού κεριού.
Θέλει και νότες γυάλινες, κρυστάλλινες σιωπές
κι απάνωθέ του εφτά κρουνοί να ραίνουνε με μύρο
αράδες λόγια, μουσικές και δάκρυα κι ευχές.
Για να απλώνει το συναίσθημα.
Για να στεριώνει.

S.O.

10 σχόλια:

  1. ..πως ότι νομίζουμε ότι μας λείπει από την ύλη μας είναι τελικά εκείνο που δεν έχουμε ανάγκη παρά μονάχα μία περιέργεια, μία ακόμα βουλιμία της φύσης μας για κάτι που δεν έχουμε...

    ..πως ότι είναι ικανό να μας θρέφει είναι τα απλά που μας περιβάλλουν, οι όμοιοί μας και ο έρωτάς τους..

    Το συναίσθημα βάζει το άγραφο χαρτί να γίνει χάρτης κι εκείνο ανάβει φώτα στις σκηνές, έχει μυρωδιά, παράγει χάδι και ήχο, από την ανθρωπιά σου και τη μαγεία των απλών πραγμάτων.

    Θέλει να γεμίζει κι ύστερα να γεννά άλλο χαρτί και να ξαναγεμίζει ώσπου να γίνεις αυτό που ορίζεις. Ένας μικρός θεός μέσα στην Εδέμ του. Δεν είναι που δεν θα υποφέρεις, ούτε είναι που δε θα βασανιστείς, είναι που θα ταξιδεύεις τη ζωή.

    Είναι που όσοι γεμίσαμε το χαρτί μας με τις στιγμές που περιγράφεις έχουμε γίνει ολόκληροι και τώρα πια αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε μόνο εκείνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια αγκαλιά λουλούδια που μοσχοβολάνε τα λόγια σου και τρέχω να τα βάλω στο νερό να μη μαραθούν...

      Ολόκληροι και γεμάτοι... Όπως η θάλασσα...

      Σου αφήνω ένα φιλί, εδώ, κοντά στα ξημερώματα και μια ευχή που την αγαπάω ιδιαίτερα: Να ονειρεύεσαι όπως ανασαίνεις...

      Καλημέρα...

      Διαγραφή
  2. Πόσο αληθινά όμορφο αυτό που έγραψες!
    να είναι εδώ.. να μας ορίζει ξανά και ξανά
    και πάλι από την αρχή!

    Σκέφτομαι.. πως είμαστε ό,τι νιώθουμε
    πως το ύψος της καρδιάς μας είναι το μόνο που μας ορίζει
    έτσι θέλω να σκέφτομαι..

    Κι αν έτσι είναι τότε το συναίσθημά μας
    είναι ο Δρόμος.. που ανεξάρτητα
    από όλα όλα τα άλλα
    αυτός, θα περπατηθεί!

    και το τραγούδι είναι υπέροχο
    -σ' ευχαριστώ για όλα τα τραγουδάκια
    που μου έχεις μάθει..

    Θα αφήσω και βιντεάκι
    για να είμαι βέβαιη
    πως το χαμόγελο που θα σου στείλω
    θα ταξιδέψει ως εκεί
    και θα το πιάσεις -εν πτήση :)))

    http://www.youtube.com/watch?v=2W4NMfMZ0Nw

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πανηγυρίζω! Το πρόβλημα λύθηκε! Ο χαζομπλόγκερ είναι με τα φεγγάρια του. Μερικές φορές του τη δίνει και κάνει διάφορα. Αλλά πειρατές είμαστε ωρέ! Ατρόμητοι! Μασάμε εμείς από τέτοια;

      Αν δεν είχα εσάς να με εμπνέετε τίποτα δεν θα είχε γραφτεί και κανένα τραγουδάκι δεν θα είχα ανακαλύψει για να το φέρω στο πειρατικό μας. Οπότε ευχαριστώ μόνο εγώ πρέπει να πω.

      Ο δρόμος θα περπατηθεί. Σίγουρα. Και τις θάλασσες θα τις ταξιδέψουμε κύμα το κύμα. Όλες.

      Το χαμόγελο σου τον βρίσκει πάντα τον δρόμο του. Είναι ταξιδιάρικο και τα ταξιδιάρικα χαμόγελα δεν χάνονται ποτέ σε καμιά τους διαδρομή.

      Ο Πίπης μού έφτιαξε τη διάθεση. Υπέροχο βιντεάκι. Όσο κατσούφης και να έχεις ξυπνήσει σου φέρνει ασυναίσθητα το χαμόγελο στα χείλη...

      Φιλί και αγκαλιά...

      Διαγραφή
  3. Σαν ικανός τιμονιέρης
    οδηγείς το ιστιοφόρο σου
    στα αθάνατα και εύπλοια
    πελάγη της έμπνευσης
    αποκομίζοντας λυρικούς
    θησαυρούς
    Απίθανο το γραπτό σου
    το λάτρεψα
    Να είσαι καλά και να δημιουργείς
    Υ.Γ μπορώ να το βάλω στην σελίδα μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, κανένας τιμονιέρης δεν βρίσκει δρόμους στη θάλασσα αν δεν έχει στο πλάι του τόσο σπάνιους ταξιευτές σαν κι αυτούς που είχα τη μεγάλη τύχη και τη χαρά να συναντήσω εγώ και να με συντροφεύουν σ' αυτό το ταξίδι. Εσάς!
      Χαίρομαι που σου άρεσε αυτό που σκάλισα :-)
      Καμιά άδεια δεν χρειάζεσαι για να πάρεις ό,τι θέλεις από αυτά που γράφω. Όλα δικά σας είναι. Δεν μου ανήκει τίποτα.

      Πολλά φιλιά...

      Διαγραφή
  4. Κι όσο όλα αυτά που θέλει το συναίσθημα βρίσκονται εύκολα εκεί έξω, αυτό θα ζει και θα θεριεύει, θα ψηλώνει, θα φουντώνει και θ'απλώνεται.
    Δάσος ολόκληρο να δίνει οξυγόνο και κλωναράκια και σκιά και άνθη και φωλιές και μυρωδιές και δροσιά κι όλα όσα χρειάζονται για να φυτρώνουν κι άλλα συναισθήματα και μετά άλλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αστροπειρατίνα μου, αυτό που γράφεις είναι μια ζωγραφιά από μόνο του και ταυτόχρονα ένα σονέτο αισιοδοξίας.

      Κι όποιος ζωγραφίζει τόσο όμορφα σαν εσένα και συνθέτει τόσο αισθαντικές μουσικές, δεν μπορεί παρά να έχει ένα ολόκληρο κήπο μέσα του. Στο μέρος της καρδιάς.

      Σου αφήνω φιλί ταξιδιάρικο...

      Διαγραφή
  5. Έχω την αίσθηση ότι γεννιέται, θεριεύει και μεγαλώνει χωρίς αυτά το συναίσθημα... κι όταν τα βρει ηρεμεί και μένει, χάρη σε αυτά δεν φεύγει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχεις άδικο... μπορούν να δράσουν και ετεροχρονισμένα όλα αυτά... για να κρατήσουν ζωντανό το συναίσθημα...

      Φιλί...

      Διαγραφή

Αν ανήκεις στο πλήρωμα πες ό,τι θέλεις και γρήγορα στο κατάστρωμα.
Αν είσαι επιβάτης χαλάρωσε και απόλαυσε το ταξίδι.
Αν είσαι ναυαγός στη μέση τού πελάγου κράτα γερά και πιάσε το σκοινί.
Αν είσαι πειρατής και σκέφτηκες να μας κουρσέψεις κάνε στροφή και άλλαξε πορεία πριν το μετανιώσω...