Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Νανούρισμα



Εγώ που γεννήθηκα σ' αυτή την άρρωστη πόλη, μπορείς να μου πεις από πού ψώνισα αυτά τα ανεξίτηλα σημάδια των ονείρων; Τόσο απίστευτα μπλε μα και τόσο φεγγαρένια σημάδια; Μάλλον φταίνε οι νεράιδες που αποφάσισαν κάποτε να σημαδέψουν όσους κατά τύχη βρέθηκαν στο δρόμο τους…

S.O.

12 σχόλια:

  1. Στις πόλεις ειδικά
    τα μοιράζει ο ουρανός δωρεάν ... πως αλλιώς θα μπορούσαν να αντέξουν τόση βαρβαρότητα όσοι έχουν ψυχή και ζουν ανάμεσα στο γκρίζο?


    καλημέρα Καπετάνιε
    σε φιλώ μέσα από τα αστραπόβροντα
    που κουνάνε όλο το βουνό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβινάκι, στις 5 το πρωί βγήκα στο μπαλκόνι και κοίταζα τον ουρανό να σκίζεται στα δύο και τις αστραπές να χάνονται στη θάλασσα. Φοβερό θέαμα και φαντάζομαι στο βουνό σου πόσο πιο απίθανο θα ήταν. Μάλλον κάτι τέτοιες ώρες και στις πόλεις αλλά και στα βουνά θα μοιράζει ο ουρανός δωρεάν τα σημάδια των ονείρων...

      Βραδινά φιλιά...

      Διαγραφή
  2. Οι νεράιδες φταίνε!...
    μα, πιστεύεις αλήθεια στην τύχη; :ο)


    Το Πιο Όμορφο ξημέρωμα πειρατούλη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιστεύω στο πεπρωμένο. Και πεπρωμένο είναι το ταξίδι.
      Αυτές οι νεράιδες φταίνε για όλα... Αλήθεια, έχει εφευρεθεί φλιτ για τις νεράιδες; Με κάτι πρέπει να τις ψεκάζουν κι αυτές. Απορώ τι κάνουν εκεί στη bayer :-)

      Φιλάκια...

      Διαγραφή
  3. ... και είναι που τότε είχες το βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα...

    υ.γ. Bd ή τόσο λάθος κάνω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμα κι αν σου πω ότι κάνεις λάθος, μη με πιστέψεις...
      Που δεν είναι δυνατόν να κάνεις λάθος εσύ επειδή σκέφτεσαι με την ψύχή...

      Καλωσόρισες λυχναράκι...

      Διαγραφή
  4. δεν ξέρεις τι χαρά πήρα! ούτε που το φαντάζεσαι!
    καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ χαίρομαι πολύ που σε βλέπω πάλι εδώ λυχναράκι :-)

      Διαγραφή
  5. Χμμμ...σα να μου φαίνεται πως είσαι ερωτευμένος Καπετάνιε ;-) Κι αν δεν είναι θηλυκό από το Πρασινο Ακρωτήρι, θα'ναι οι νεράδες που βάλανε το ραβδάκι τους ή εσύ ο ίδιος και η παρόρμησή σου να συγκεντρώνεις εκείνα τα κομμάτια του εαυτού σου που δεν ανήκουν στην ύλη, έξω από αυτήν... http://www.youtube.com/watch?v=VaREdLuqKm8

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι νεράιδες, πότε αγγίζουν, πότε χαϊδεύουν και πότε μαστιγώνουν με τα ραβδάκια τους και λογαριασμό δεν δίνουν σε κανέναν... Ποιος μπορεί να τις μαλώσει αφού αυτό έχουν μάθει να κάνουν για να σκοτώνουν την πλήξη τους; Ένας καπετάνιος όμως δεν μπορεί να είναι ερωτευμένος... Ο ένας λόγος είναι ότι έχει κάποιο σκοπό να εκπληρώσει και ο χρόνος του ολοένα και λιγοστεύει... Ο δεύτερος, επειδή είναι δοσμένος με ψυχή και σώμα στη θάλασσα... Και ο τρίτος, γιατί έχει δώσει όρκο βαρύ και έχει ορκίσει και το πλήρωμά του να μην ερωτεύονται... Και καπετάνιος ανακόλουθος παύει να είναι καπετάνιος...

      Όμορφος ο κήπος των ευχών... Μοιάζει πολύ με έναν κήπο στη μέση της θάλασσας που είχα συναντήσει σε κάποιο από τα ταξίδια μου...

      Στην υγειά μας πειρατίνα των ανοιχτών θαλασσών...

      Διαγραφή
    2. Για περίμενε..για κάντο μου λιανά: Ο χρόνος του Καπετάνιου λιγοστεύει; Αλήθεια πόσο καιρό κλείνει ετούτο το ταξίδι; γιατί δεν έμαθα προτού μπαρκάρω.. Εβίβα να πάνε τα φαρμάκια κάτω! ;-)

      Διαγραφή
    3. Ξέρεις κανέναν πειρατίνα μου που να συμβαίνει κάτι διαφορετικό με τον χρόνο του; Όλων μας ο χρόνος δεν λιγοστεύει; Αλλά όσο και να λιγοστεύει ο χρόνος μας, το ταξίδι μας έχει μπόλικο δρόμο ακόμα μπροστά του...

      Για να μην πεις ότι σε κορόιδεψα τότε που μπαρκάρισες και δεν σου είπα ότι προσλήφθηκες με σύμβαση περιορισμένης διάρκειας... Η σύμβαση είναι αορίστου χρόνου... Και ως γνωστόν ουδέν επιμηκέστερον του αορίστου (εκ του ουδέν μονιμότερον του προσωρινού) :-)

      Τα (πολλά) φιλιά μου...

      Διαγραφή

Αν ανήκεις στο πλήρωμα πες ό,τι θέλεις και γρήγορα στο κατάστρωμα.
Αν είσαι επιβάτης χαλάρωσε και απόλαυσε το ταξίδι.
Αν είσαι ναυαγός στη μέση τού πελάγου κράτα γερά και πιάσε το σκοινί.
Αν είσαι πειρατής και σκέφτηκες να μας κουρσέψεις κάνε στροφή και άλλαξε πορεία πριν το μετανιώσω...