Κοίταξες γύρω σου με βλέμμα που έλαμπε από χαρά. Έπειτα χτύπησες τα χέρια σου ενθουσιασμένη και μου είπες: "Αυτός είναι ο τόπος μας, έλα να τον κατοικήσουμε". Χαμογέλασα… Πώς να σου πω τώρα πως πάει καιρός που ήδη τον κατοικούμε…
S.O.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μέρα με τη μέρα ανακαλύπτουμε τους εσωτερικούς μας τόπους στεφανωμένοι με ένα κλαράκι μεταμέλειας σε ό,τι μας εκδιώκει και μας εκπατρίζει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπολλά φιλιά
Και το μέσα ταξίδι γεμάτο ανακαλύψεις είναι πειρατίνα μου. Γεμάτο άγνωστους τόπους που μας καλούν να τους εξερευνήσουμε...
ΔιαγραφήΦιλιά...
Τι υπέροχο τραγούδι... τι υπέροχος χορός...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τόπος είναι εκείνος που πατούν τα πόδια και των δύο την ώρα που στροβιλίζονται. Μπορεί να είναι ολόκληρη η πίστα, το άπειρο, ή ένα πλακάκι πάνω στην πίστα. Κι αυτό το ίδιο να κλείνει μέσα το ίδιο το άπειρο.
Πώς να μην ενθουσιαστεί λοιπόν όταν την οδηγείς στο σημείο που κατοικούν όλα τα σημεία;
Καλημέρα..
Δεν ξέρω γιατί κόλλησα μ' εκείνο το πλακάκι πάνω στη πίστα... Είναι ένας θαυμάσιος τόπος για να κατοικηθεί από δύο και μπορεί να αποδειχτεί περισσότερο άνετος απ' όσο τολμάμε να φανταστούμε... Αν χωράνε άλλωστε τα πόδια και των δύο, ο χώρος είναι αρκετός για να τους φιλοξενήσει... Ένα πλακάκι ίσαμε το άπειρο... Ναι, μου αρέσει...
ΔιαγραφήΣε φιλώ...
Ναι αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια ... με φέρνει στην αιώνια Άνοιξη , σ΄ ένα χορό που κανένας δεν μπορεί να καταλάβει και υπάρχει μέσα μου όταν ονειρεύομαι, όταν κάνω βόλτες με το καλάθι μου στα χωράφια σιγομουρμουρίζοντας και μαζεύοντας χόρτα, κουκουνάρες, ξύλα λειασμένα από την βροχή και τον ήλιο ξεχνώντας πως πάνω στο γραφείο με περιμένει η καθημερινότητα, οι λογαριασμοί, οι υποχρεώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Καπετάνιε
να χαίρεσαι την κάθε μέρα σου !
Σπάνιο πλούτο αποκομίζεις κάθε μέρα από το δάσος κι από τα χωράφια... Αόρατο για τους περισσότερους περιηγητές... Ίσως σε σένα χαρίζεται αυτός ο πλούτος επειδή διαθέτεις το χάρισμα να περιδιαβαίνεις τα δάσος χορεύοντας όταν οι άλλοι πάνε γυρεύοντας...
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου...
Καλημέρα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφο!
αν χρειάζεται θα της το πεις...
κι αν δεν χρειάζεται όχι...
δεν ξέρω αν σε βοήθησα πειρατούλη μου :ο)
Φιλιά πολλά!
Καλησπέρα πειρατίνα των πιο θεσπέσιων εδεσμάτων...
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσαν ετούτες οι λίγες τρύπιες λέξεις μου... (τρύπιες γιατί στάζουν από παντού)...
Χρειάζεται δεν χρειάζεται, ό,τι αξίζει να ειπωθεί πρέπει να λέγεται...
Πάντα με βοηθάς... Και όταν το ξέρεις και όταν δεν το ξέρεις :-)
Φιλιά...
Αφού κατάφερες να γυρίσεις το διακόπτη της μάλλον πως όλα τα υπόλοιπα θα κυλήσουν και με τους δύο σας παρέα, τυχερέ..:-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυχερός! Πολύ τυχερός! Ξέρεις πόσα χρόνια τώρα ψάχνω και ξαναψάχνω και ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι είχε διακόπτη η... θάλασσα; Τώρα που τον βρήκα θα την φωτίζω κάθε βράδυ να βλέπουν και ναυτικοί τις ξέρες και να μη τρώνε τα μούτρα τους :-)
ΔιαγραφήΣε φιλώ απίστευτό μου πειρατόνι :-)
Ό,τι κατοικούμε σημαίνει πως ... είναι αδιαπραγμάτευτα Δικό μας
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι δε θέλει ανα πάσα στιγμή ΝΕΑ ΕΠΙΔΡΟΜΗ κατακτησης?.....
Αυτη η πλάνη βαλτώνει τις σχέσεις των Ανθρώπων...
Πειρατή Φόρα το ατσάλινο βλέμμα σου
ΠΑΜΕ να κατακτήσουμε από την ΑΡΧΗ όσα μας ανήκουν.............
Έτσι βαφίζεται ΑΙΩΝΙΟΣ ο Έρωτας.................
Τι λες τώρα τριανταφυλλάκι... Είκοσι, τριάντα, πενήντα επιδρομές τη μέρα απαιτούνται για να μη πέσουμε στη θανατηφόρα παγίδα του εφησυχασμού... Εσύ ξέρεις...
ΔιαγραφήΠάντα έτοιμος θα είμαι για μάχες, πολέμους και κατακτήσεις... Ό,τι μας ανήκει θα το πάρουμε στα χέρια μας καθάριο και μέσα του θα εξαγνιστούμε...
Αναβαπτισμένος... Αιώνιος... Πότε αμαρτωλός, πότε εξαγνισμένος... Πότε κατακτητής και πότε κατακτημένος... Ο έρωτας...
Έλα λοιπόν να κατακτήσουμε από την Αρχή το Χώμα όπου κατοικούμε και τον Ουρανό όπου χρόνια τώρα Ταξιδεύουμε...
ΔιαγραφήΤη Θάλασσα ΜΗΝ την σκέφτεσαι καν.....
Γυναίκα Είναι...
ΔΕ ΚΑΤΑΚΤΙΕΤΑΙ!....................
μόνο πού και πού σου δίνει την αίσθηση πως.... κατοικείται!....
Στη θάλασσα... Εκεί βρίσκεται το ζητούμενο τριανταφυλλάκι... Σε ό,τι δεν κατακτιέται... Κι αυτή η αίσθηση που σου δίνει κάπου-κάπου, ότι κατοικείται, είναι από μόνη της αρκετή για να επιμένεις να την κατοικήσεις... Το χώμα, τον ουρανό, τα ταξιδέψαμε, τα κατακτήσαμε, τα περπατήσαμε, τα κατοικήσαμε -με αυτή τη σειρά- καλά ήταν και ευλογημένα να είναι... Στη θάλασσα τώρα είναι το έργο και η αποστολή μας...
Διαγραφή