Μια-δυο στο σφυγμό. Πότε πίθηκος, πότε άνθρωπος. Πότε ληστής και πότε γητευτής. Μια-δυο στο ρυθμό. Γκρεμίζω τους στύλους, ορθώνω τους μύθους.
Μια-δυο στον πηλό. Αίγαγρος στην κορυφογραμμή και θεριστής στον κάμπο. Σιχάθηκα αυτή τη λάσπη της γενιάς μου, ορμάω στα χαλάσματα να γκρεμίσω ό,τι απομένει όρθιο. Τα υλικά ήταν σκάρτα. Θέλω να τα ξαναχτίσω όλα από την αρχή.
Μια-δυο στον αφρό. Ό,τι χάνουμε δεν ξαναβρίσκεται, ό,τι βρίσκουμε δεν περισσεύει.
Γυρίζω, ελπίζω, νανουρίζω, μακαρίζω, ανθίζω. Δρυοκολάπτης χτυπάει την πόρτα της βελανιδιάς μου. Τοκ-τοκ. Μια-δυο.
Μια-δυο στο χορό. Ζεϊμπέκικος ρυθμός ακατάλυτος. Σηκώνομαι, χτυπώ, τις μύτες ακουμπώ, πάλι ψηλά, κάτω στο λεπτό. Μια-δυο. Σε ζητώ.
Αφουγκράζομαι. Μια; Δυο; Ούτε ξέρω. Μα, δεν το συζητώ, χάνω το σκοπό.
Αφήνω το μονοπάτι με τις κουκουναριές και στρέφομαι κατά τους λόφους. Ανοίγω το βήμα, τραγουδώ. Έρωτας, σπονδή, θάνατος.
Στον ουρανό μια βυσσινιά χαραμάδα σβήνει επιδέξια προς το μωβ της. Ακολουθεί ανάμνηση. Μη την κοιτάς, ξαγρυπνάει.
Μια-δυο στον πηγαιμό. Ό,τι αξίζει θα ανθίσει, ό,τι γέρασε θα βασιλέψει.
Στο βουνό! Γρήγορα στο βουνό! Μια δρασκελιά για τον ουρανό. Να, πιάνω το γαλανό, είναι γυμνό σαν μωρό που περνάει το σπήλαιο προς τον έξω κόσμο.
Μια-δυο. Σε φιλώ. Πότε πίθηκος, πότε άνθρωπος. Κι αν ξέμεινα να φυλώ Θερμοπύλες, στην Ιεριχώ σαλπίζουν τον ερχομό. Άρατε πύλας!
S.O.
Μήπως δεν έχουμε το δικαίωμα μεταμορφώσεων Καπετάνιε; Κι εγώ μαζί σου στο χορό. :-) Λάστιχο και ατσάλι, φτερό και κυνόδοντας, μίσχος και λέπι... Πώς αλλιώς να εξελιχθούμε; Και ποιόν νομίζουν πως μ'αυτή την κουβέντα -χιλίων ετών και βάλε- "κατεστραμμένη γενιά" φυλακίζουν; Ποιός ελάχιστα αναλογιζόμενος τα του κυττάρου του και του πλούτου που απ'αρχής ορίστηκε από τα υπόλοιπα διαφορετικά πλάσματα γύρω του, μπορεί να θυσιάσει τα λουλούδια της καρδιάς του και τα δώρα αυτής της ανεξάντλητης γνώσης, για να κερδίσει τη μεγαλύτερη κενότητα των ημερών; Δεν αφήνω να χάνεται τίποτα και "ότι βρίσκω δεν περισσεύει" παρά μόνο για να το μοιραστώ όταν μου ζητείται με τρόπο. Άδραξε, γίνε, ποίησε! http://www.youtube.com/watch?v=s2ovtc20M3E&list=PLTogqS57D3ZWFsON-KDd4Lg5S0AfAcBjT
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' αυτό το ταξίδι ονειρεύτρια θα μεταμορφωθούμε και θα αναπλαστούμε πολλές φορές. Θα βγάλουμε νέα νύχια και νέα φτερά και θα ζήσουμε πολλές ζωές. Ανεβαίνοντας προς την κορυφή συνεχώς θα εξελισσόμαστε. Κι αν καμιά φορά κουραστούμε και απογοητευτούμε κι αν μας γεννηθεί η πρόσκαιρη επιθυμία να καθίσουμε για να ξαποστάσουμε, θα υπάρχει κάπου εκεί κοντά μας ο προσωπικός μας φύλακας άγγελος για να μας σηκώνει όρθιους και να μας δείχνει την κατεύθυνση που έχουμε ταχθεί να ακολουθήσουμε...
ΔιαγραφήΣε φιλώ...
Πόση ζωή πάνω σε δυο χτύπους και πόση ακόμη ανάμεσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤύχη, μεγάλη τύχη φίλε μου, αυτό, που έχουμε σφυγμό και που στο μέτρο που ορίζει μπορούμε να χορεύουμε στο ρυθμό που..θέλουμε...
Δυο χτύποι ορίζουν ολόκληρη τη ζωή μας πειρατόνι μου... Δυο ρυθμικοί χτύποι... Ανάμεσά τους ζούμε, χορεύουμε, ερωτευόμαστε, ονειρευόμαστε...
ΔιαγραφήΦιλί...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι αξίζει θα ανθίσει, ό,τι γέρασε θα βασιλέψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο κείμενο από αυτά που μου αρέσει να διαβάζω
Ας ανθίσουν οι σκέψεις μας κι ας ορθώσουμε καινούριους μύθους!!
πολλά φιλιά
Εμείς θα τις κάνουμε να ανθίσουν τις σκέψεις μας Ελένη μου... Εμείς θα ορθώσουμε νέους μύθους και εμείς θα χαρτογραφήσουμε καινούριους χάρτες... Κι έπειτα θα ορίσουμε πάνω τους τις συντεταγμένες ενός νέου τόπου, μιας ανεξερεύνητης γης πάνω στην οποία θα ξεκινήσουμε να χτίζουμε έναν εντελώς κανούριο κόσμο... Από την αρχή...
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου...