Ονειροπόλα πειρατίνα μου... Οι ψευδαισθήσεις μας ζουν στον αόρατο κόσμο... Εμείς πού ζούμε; Μόνο στον ορατό; Να η πρώτη ψευδαίσθησή μας... Και στους δυο κόσμους ζούμε ταυτόχρονα... Αντιλαμβανόμαστε όμως μόνο όσα συμβαίνουν στον ορατό μας κόσμο... Τα άλλα τα διαισθανόμαστε, τα ονειρευόμαστε και μας μοιάζουν μαγικά, γοητευτικά, λυτρωτικά... Λες: "Πόσο ω πόσο αληθινό"! Μήπως κάθε ψευδαίσθησή μας είναι ταυτόχρονα και μια αλήθεια μας;
Μου δίνεις πάντα τροφή για σκέψη και μου αρέσει αφάνταστα αυτό...
Κι εγω λεω,θαλασσινε μου αγαπημενε, πως ειναι καταρα απο μικρο παιδι εως τα τωρα να ακους περα απ'αυτο που λεγεται και να βλεπεις περα απ'αυτο που πιανεις. Μερικες στιγμες "ζηλευω" τα dead-meat οντα!
Αγριομελάκι, δεν είναι το μοναδικό χάρισμα που έχουμε και είναι ταυτόχρονα και κατάρα... Πώς πρέπει να νιώθουμε; Ευλογημένοι ή καταραμένοι; Όποτε το ψάχνω καταλήγω ότι στο χέρι μας είναι να μετατρέψουμε την κατάρα σε ευλογία ή το αντίθετο... Ανάλογα με τη χρήση του χαρίσματός μας ή της κατάρας μας... Και τη χρήση αυτή την συνοψίζω στην ανάγκη μας να ακούμε πέρα απ' αυτό που λέγεται ή να βλέπουμε πέρα από αυτό που πιάνουμε... Την έχουμε αυτή την ανάγκη; Αν όχι δεν μας μένει άλλο από το να βουλώσουμε τα αυτιά μας και να κλείσουμε τα μάτια μας αρνούμενοι την ευλογία που μας δόθηκε και ταυτόχρονα ξορκίζοντας την κατάρα... Η καταραμένη ευλογία θα προσπαθήσει τότε να τρυπώσει στο μυαλό μας... Εμείς τι κάνουμε; Λοβοτομή; Όχι βέβαια... Ούτε γινόμαστε ζόμπι... Κλειδώνουμε τις πόρτες και τα παράθυρα του μυαλού μας και αφηνόμαστε μόνο να νιώθουμε. Δεν ακούμε, δεν βλέπουμε, δεν σκεφτόμαστε... Μόνο νιώθουμε... Ευχάριστα ή δυσάρεστα αγγίγματα... Έτσι μπορούμε να χαιρόμαστε ό,τι είναι να έρθει για καλό ή να πονάμε από εκείνα που θα έρθουν για κακό, χωρίς να τα έχουμε ακούσει προκαταβολικά ή να τα έχουμε δει και χωρίς να έχουν τρυπώσει στο μυαλό μας... Και δεν χάνουμε καμία τους στιγμή... Ούτε προλαβαίνουμε το κακό ούτε προκαταβάλουμε το καλό... Απλά ακολουθούμε την εξέλιξή τους... Τουλάχιστον μέχρι να σβηστεί για πάντα η κατάρα... Ή το χάρισμα...
Είναι όμορφα στο αμπάρι αλλά λίγο σκοτεινά... Να προσέχεις...
''Ανάλαφρο το σώμα μου σαν την ψυχή μου για φόρεμα έχω πια μια γυμνή ψυχή τίποτα δεν ακούω ούτε ψίθυρους μα ούτε και τα γυμνά μου πέλματα που σεργιανούν απάνω στο μαξιλάρι που κρατάει τα όνειρά σου''
μόνο σαν φτάσεις στην στροφή του δρόμου και σε μια άλλη διάσταση βρεθείς θα νοιώσεις την ηχώ να ξεδιψά τις σκιές που έμαθαν δίχως με τον ΄΄χρόνο΄΄ κυρίαρχο να ζουν.
Καλημέρα Καπετάνιε μουουου υγ. Έναν τρελό Λεμούριο που ξεψειρίζει την ουρά του συνεχώς να τον βάλουμε να φυλάει βάρδια ;; Είναι μανούλα στην διαφυγή :-)
Λεβινάκι μουουυοου, το γέμισες δροσιά από το βουνό σου το πειρατικό μας... Αρώματα από χίλια δυο διαφορετικά φυτά και λουλούδια... Χρώματα απαλά και τρυφερά που έβαψαν το κατάστρωμα και την κουπαστή... Και νότες, πολλές νότες, που ξεπήδησαν από ονειρικές παρτιτούρες... Να είσαι πάντα καλά όπου κι αν βρίσκεσαι, ό,τι κι αν κάνεις...
Οι λεμούριοι είναι χαριτωμένα πλάσματα αλλά δεν κάνουν για φύλακες... Αν τους εμπιστευθούμε μπορεί να βρεθούμε όλοι αιχμάλωτοι στην Αίγυπτο...
Τώρα αυτό βέβαια δεν ξέρω αν θα είναι καλό ή κακό...
Η στερεότητα των πραγμάτων στη διάσταση που ζουν οι κοσμικοί πειρατές είναι απίστευτα ρευστή πειρατίνα μου... Αυτή η διάσταση διαβάζεται με τα μάτια της ψυχής μόνο εκείνων που τα διαθέτουν... Όπως εσύ... Η λύση του μυστηρίου της σκιάς βρίσκεται πίσω από μια βαριά ξύλινη πόρτα, το κλειδί της οποίας έπεσε κάποια μέρα από τα χέρια του κλειδοκράτορα του σύμπαντος κι από τότε πλέει χαμένο στο σκοτεινό διάστημα, ανάμεσα από μετεωρίτες κι από σκουπίδια του διαστήματος... Ταξιδεύοντας έτσι ελεύθερο, μπορεί μια μέρα να πάει μόνο του και να κολλήσει πάνω στο σκάφανδρο κάποιου εθελοντή κοσμοναύτη... Ποιος ξέρει...
Η ηχώ και η σκιά μπορεί να σε παραπλανήσουν και να πας προς τη λάθος κατεύθυνση. Ο ήχος και το σώμα είναι ζωντανά και εκπέμπουν ενέργεια που σε τραβάει κατά πάνω της και έτσι αποκλείεις την περίπτωση να κάνεις λάθος.
Θα διαφωνήσω Πανδωράκι... Η ηχώ και η σκιά δεν παραπλανούν ποτέ... Η ηχώ απλά μεγεθύνει τον ήχο και τον διασπείρει αλλά βροντοφωνάζει και καταδεικνύει την πηγή του, ενώ η σκιά δίνει βάθος και ύψος στο σώμα αλλά ταυτόχρονα προδίδει και την ύπαρξή του. Οπότε δεν υφίσταται παραπλάνηση εδώ... Όποιος παραπλανηθεί από ηχώ κι από σκιά πιθανότατα αγαπούσε να ζει παραπλανημένος...
Καπετάνιε, μα τι τραβάει αυτός ο άνθρωπος με τη δολοφόνο που τού'μελλε να αγαπήσει.. :-D Πολύ ωραίο..δολοφονικό τραγούδι -προσθήκη στη λίστα αναπαραγωγής- ;-)
Να ψευτο-ζεις παρέα με τον απόηχο που σου άφησε κάποιος και το ολόγραμμά του παντού ανάμεσα στους 4 τοίχους σου ή να βαυκαλίζεσαι με την προσδοκία της ηχηρής παρουσίας του. Οπτασία εκείνος και η μοναξιά σου ψευδαίσθηση..
υγ. Χαιρόμαστε πολύ για τη γνωριμία κ.Αλεξάκη. Μήπως να ανεβείτε κι εσείς στο πλοίο;
Χαίρομαι που σου άρεσε ο δικός μου Πασχαλάκος. Μπορεί να μην είναι σαν τον... Τερζή ή σαν τον άλλο, τον πολυγαμικό, αλλά την έχει κι αυτός τη διαδρομή του... Άσε που το άτομο έχει ξεπεράσει τα όρια της ψυχοπάθειας με την αγάπη του :-)
Πιστεύω ότι η προσδοκία μπορεί να γαληνέψει μια ψεύτικη ζωή ανάμεσα σε ολογράμματα κι ας βαυκαλίζεσαι περιμένοντας... Μια οπτασία είναι πολλές φορές απείρως πιο ζωντανή από μια "νεκρή" παρουσία κι ας είναι και ψευδαίσθηση...
Ο κύριος Αλεξάκης με χαρά θα ανέβει στο πειρατικό μας... Τώρα μάλιστα που του το ζήτησες κι εσύ με τόση ευγένεια, δεν θα μπορούσε να μας το αρνηθεί...
Αν ανήκεις στο πλήρωμα πες ό,τι θέλεις και γρήγορα στο κατάστρωμα. Αν είσαι επιβάτης χαλάρωσε και απόλαυσε το ταξίδι. Αν είσαι ναυαγός στη μέση τού πελάγου κράτα γερά και πιάσε το σκοινί. Αν είσαι πειρατής και σκέφτηκες να μας κουρσέψεις κάνε στροφή και άλλαξε πορεία πριν το μετανιώσω...
"Όχι τον ήχο την
ΑπάντησηΔιαγραφήηχώ ν' ακούς
όχι το σώμα τη
σκιά να βλέπεις"
Πόσο ω πόσο αληθινό!!!
Όνειρο... Όνειρα -μαγευτικά -γοητευτικά -λυτρωτικά
όπως οι ψευδαισθήσεις μας καμιά φορά...
Άγιο ξημέρωμα να ξημερώσει...
Ονειροπόλα πειρατίνα μου... Οι ψευδαισθήσεις μας ζουν στον αόρατο κόσμο... Εμείς πού ζούμε; Μόνο στον ορατό; Να η πρώτη ψευδαίσθησή μας... Και στους δυο κόσμους ζούμε ταυτόχρονα... Αντιλαμβανόμαστε όμως μόνο όσα συμβαίνουν στον ορατό μας κόσμο... Τα άλλα τα διαισθανόμαστε, τα ονειρευόμαστε και μας μοιάζουν μαγικά, γοητευτικά, λυτρωτικά... Λες: "Πόσο ω πόσο αληθινό"! Μήπως κάθε ψευδαίσθησή μας είναι ταυτόχρονα και μια αλήθεια μας;
ΔιαγραφήΜου δίνεις πάντα τροφή για σκέψη και μου αρέσει αφάνταστα αυτό...
Φιλί...
Κι εγω λεω,θαλασσινε μου αγαπημενε,
ΑπάντησηΔιαγραφήπως ειναι καταρα
απο μικρο παιδι εως τα τωρα να ακους
περα απ'αυτο που λεγεται
και να βλεπεις περα απ'αυτο που πιανεις.
Μερικες στιγμες "ζηλευω" τα dead-meat οντα!
Κατεβαινω για λιγο στο αμπαρι του "χθες" μας.
Καλημεραααα-λημεραααα-εραααα-α α ααα
Αγριομελάκι, δεν είναι το μοναδικό χάρισμα που έχουμε και είναι ταυτόχρονα και κατάρα...
ΔιαγραφήΠώς πρέπει να νιώθουμε; Ευλογημένοι ή καταραμένοι;
Όποτε το ψάχνω καταλήγω ότι στο χέρι μας είναι να μετατρέψουμε την κατάρα σε ευλογία ή το αντίθετο...
Ανάλογα με τη χρήση του χαρίσματός μας ή της κατάρας μας...
Και τη χρήση αυτή την συνοψίζω στην ανάγκη μας να ακούμε πέρα απ' αυτό που λέγεται ή να βλέπουμε πέρα από αυτό που πιάνουμε... Την έχουμε αυτή την ανάγκη; Αν όχι δεν μας μένει άλλο από το να βουλώσουμε τα αυτιά μας και να κλείσουμε τα μάτια μας αρνούμενοι την ευλογία που μας δόθηκε και ταυτόχρονα ξορκίζοντας την κατάρα... Η καταραμένη ευλογία θα προσπαθήσει τότε να τρυπώσει στο μυαλό μας... Εμείς τι κάνουμε; Λοβοτομή; Όχι βέβαια... Ούτε γινόμαστε ζόμπι... Κλειδώνουμε τις πόρτες και τα παράθυρα του μυαλού μας και αφηνόμαστε μόνο να νιώθουμε. Δεν ακούμε, δεν βλέπουμε, δεν σκεφτόμαστε... Μόνο νιώθουμε... Ευχάριστα ή δυσάρεστα αγγίγματα... Έτσι μπορούμε να χαιρόμαστε ό,τι είναι να έρθει για καλό ή να πονάμε από εκείνα που θα έρθουν για κακό, χωρίς να τα έχουμε ακούσει προκαταβολικά ή να τα έχουμε δει και χωρίς να έχουν τρυπώσει στο μυαλό μας... Και δεν χάνουμε καμία τους στιγμή... Ούτε προλαβαίνουμε το κακό ούτε προκαταβάλουμε το καλό... Απλά ακολουθούμε την εξέλιξή τους... Τουλάχιστον μέχρι να σβηστεί για πάντα η κατάρα... Ή το χάρισμα...
Είναι όμορφα στο αμπάρι αλλά λίγο σκοτεινά... Να προσέχεις...
Τοτελευταιοφιλιτουιουληηηηηηηη...
''Ανάλαφρο το σώμα μου σαν την ψυχή μου
ΑπάντησηΔιαγραφήγια φόρεμα έχω πια μια γυμνή ψυχή
τίποτα δεν ακούω ούτε ψίθυρους μα ούτε
και τα γυμνά μου πέλματα που σεργιανούν
απάνω στο μαξιλάρι που κρατάει τα όνειρά σου''
μόνο σαν φτάσεις στην στροφή του δρόμου
και σε μια άλλη διάσταση βρεθείς θα νοιώσεις
την ηχώ να ξεδιψά τις σκιές που έμαθαν
δίχως με τον ΄΄χρόνο΄΄ κυρίαρχο να ζουν.
Καλημέρα Καπετάνιε μουουου
υγ. Έναν τρελό Λεμούριο που ξεψειρίζει την ουρά του συνεχώς
να τον βάλουμε να φυλάει βάρδια ;; Είναι μανούλα στην διαφυγή :-)
Λεβινάκι μουουυοου, το γέμισες δροσιά από το βουνό σου το πειρατικό μας...
ΔιαγραφήΑρώματα από χίλια δυο διαφορετικά φυτά και λουλούδια...
Χρώματα απαλά και τρυφερά που έβαψαν το κατάστρωμα και την κουπαστή...
Και νότες, πολλές νότες, που ξεπήδησαν από ονειρικές παρτιτούρες...
Να είσαι πάντα καλά όπου κι αν βρίσκεσαι, ό,τι κι αν κάνεις...
Οι λεμούριοι είναι χαριτωμένα πλάσματα αλλά δεν κάνουν για φύλακες...
Αν τους εμπιστευθούμε μπορεί να βρεθούμε όλοι αιχμάλωτοι στην Αίγυπτο...
Τώρα αυτό βέβαια δεν ξέρω αν θα είναι καλό ή κακό...
Σε φιλώ...
Πίσω από την στερεότητα
ΑπάντησηΔιαγραφήτων πραγμάτων
κρύβεται εκείνη
η διάσταση η ξεχωριστή που διαβάζεται
Μ ό ν ο από τα μάτια της ψυχής
φιλί που εξάπτεται από το μυστήριο της σκιάς
Η στερεότητα των πραγμάτων στη διάσταση που ζουν οι κοσμικοί πειρατές είναι απίστευτα ρευστή πειρατίνα μου...
ΔιαγραφήΑυτή η διάσταση διαβάζεται με τα μάτια της ψυχής μόνο εκείνων που τα διαθέτουν... Όπως εσύ...
Η λύση του μυστηρίου της σκιάς βρίσκεται πίσω από μια βαριά ξύλινη πόρτα, το κλειδί της οποίας έπεσε κάποια μέρα από τα χέρια του κλειδοκράτορα του σύμπαντος κι από τότε πλέει χαμένο στο σκοτεινό διάστημα, ανάμεσα από μετεωρίτες κι από σκουπίδια του διαστήματος... Ταξιδεύοντας έτσι ελεύθερο, μπορεί μια μέρα να πάει μόνο του και να κολλήσει πάνω στο σκάφανδρο κάποιου εθελοντή κοσμοναύτη... Ποιος ξέρει...
Κοσμικό φιλί...
Η ηχώ και η σκιά μπορεί να σε παραπλανήσουν και να πας προς τη λάθος κατεύθυνση. Ο ήχος και το σώμα είναι ζωντανά και εκπέμπουν ενέργεια που σε τραβάει κατά πάνω της και έτσι αποκλείεις την περίπτωση να κάνεις λάθος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλο φιλί
Θα διαφωνήσω Πανδωράκι... Η ηχώ και η σκιά δεν παραπλανούν ποτέ... Η ηχώ απλά μεγεθύνει τον ήχο και τον διασπείρει αλλά βροντοφωνάζει και καταδεικνύει την πηγή του, ενώ η σκιά δίνει βάθος και ύψος στο σώμα αλλά ταυτόχρονα προδίδει και την ύπαρξή του. Οπότε δεν υφίσταται παραπλάνηση εδώ... Όποιος παραπλανηθεί από ηχώ κι από σκιά πιθανότατα αγαπούσε να ζει παραπλανημένος...
ΔιαγραφήΜεγαλύτερο φιλί :-)
Καπετάνιε, μα τι τραβάει αυτός ο άνθρωπος με τη δολοφόνο που τού'μελλε να αγαπήσει.. :-D
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο..δολοφονικό τραγούδι -προσθήκη στη λίστα αναπαραγωγής- ;-)
Να ψευτο-ζεις παρέα με τον απόηχο που σου άφησε κάποιος και το ολόγραμμά του παντού ανάμεσα στους 4 τοίχους σου ή να βαυκαλίζεσαι με την προσδοκία της ηχηρής παρουσίας του.
Οπτασία εκείνος και η μοναξιά σου ψευδαίσθηση..
υγ. Χαιρόμαστε πολύ για τη γνωριμία κ.Αλεξάκη. Μήπως να ανεβείτε κι εσείς στο πλοίο;
Χαίρομαι που σου άρεσε ο δικός μου Πασχαλάκος. Μπορεί να μην είναι σαν τον... Τερζή ή σαν τον άλλο, τον πολυγαμικό, αλλά την έχει κι αυτός τη διαδρομή του... Άσε που το άτομο έχει ξεπεράσει τα όρια της ψυχοπάθειας με την αγάπη του :-)
ΔιαγραφήΠιστεύω ότι η προσδοκία μπορεί να γαληνέψει μια ψεύτικη ζωή ανάμεσα σε ολογράμματα κι ας βαυκαλίζεσαι περιμένοντας... Μια οπτασία είναι πολλές φορές απείρως πιο ζωντανή από μια "νεκρή" παρουσία κι ας είναι και ψευδαίσθηση...
Ο κύριος Αλεξάκης με χαρά θα ανέβει στο πειρατικό μας... Τώρα μάλιστα που του το ζήτησες κι εσύ με τόση ευγένεια, δεν θα μπορούσε να μας το αρνηθεί...
"Θα γνωρίσει το μυστικό του Αόρατου μόνο εκείνος που είναι ικανός να κλείσει τα χείλη του και να μείνει σιωπηλός" Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί
ΑπάντησηΔιαγραφή