Καλή Πρωτοχρονιά

Ο καινούριος χρόνος να φέρει σε όλους όσα ξέχασαν οι προηγούμενοι...

Καλή Πρωτοχρονιά...
 

Καλά Χριστούγεννα

 

Καλά Χριστούγεννα... Με αγάπη...
 

Τέλος ή αρχή;

Τι έγινε εκείνο το τέλος τού κόσμου; Αργεί; Γιατί έχουμε και δουλειές...

 

Αμέσως μετά

"Καλημέρα, είπε ο Ιάκωβος. Τον κοίταξε ο Γορίλας σαν να του 'ρθε κατακέφαλα η καλημέρα. Καλημέρα, παιδί μου. Τι μπορεί να σημαίνει; Όταν ένας φύλακας σε λέει παιδί μου, τι μπορεί να θέλει να πει; Τίποτα, μαλάκα. Δεν θέλει να πει τίποτα, έτσι το λένε. Η Μάρη είχε πει αγάπη μου, αλλά δεν το εννοούσε, δεν ήθελε να πει τίποτα. Λέμε και δεν νιώθουμε αυτό που λέμε. Το λέμε, γιατί το 'χουμε μάθει να το λέμε. Δεν μπορεί να λέει κανείς μόνο αυτά που εννοεί. Τότε θα 'πρεπε να μιλάει μια φορά τον χρόνο. Ή μια φορά μόνο στη ζωή του. Αλλά ο άνθρωπος μιλάει συνέχεια και λέει αυτά που του λένε. Πετάει τη λέξη και του πετάνε τη λέξη, όπως γίνεται στην μπάλα"

"Ουράνια μηχανική" Μάρω Δούκα

Ήθελα να ενημερώσω όλους τους φίλους ότι στην διεύθυνση http://giasena2010.blogspot.gr/ έχει ανοιχτεί ένα blog με τον τίτλο "Για Σένα 2010" και με ημερομηνία έναρξης την 14.12.2012. Προχτές δηλαδή. Το συγκεκριμένο blog δεν έχει καμία σχέση με το παλιό δικό μου, το οποίο και έχω κλείσει οριστικά. Ο... χιουμορίστας που το άνοιξε είναι και λιγάκι απρόσεκτος αφού τα δικά μου αρχικά σε εκείνο το blog ήταν bd ενώ αυτός έχει χρησιμοποιήσει τα αρχικά bb. Ίσως να είναι καλοπροαίρετος, με αγαθές προθέσεις και να θέλει απλά να φτιάξει κάτι όμορφο, αν και η... πιστότητα της αντιγραφής ως προς το όνομα και τα αρχικά -έστω και με το μικρό αυτό λαθάκι-  δεν παραπέμπει σε κάτι τέτοιο. Τα λέω έτσι... γλυκά για να του δώσω τον χρόνο να το σβήσει πριν αναγκαστώ να γράψω δημόσια και με ακρίβεια ποιος είναι και γιατί το έκανε! Όπως και να έχει δεν είναι αυτό που με απασχολεί. Εκείνο που ήθελα να ξέρουν όλοι οι φίλοι μου είναι πως οτιδήποτε γράφεται εκεί μέσα δεν έχει καμία σχέση με μένα. Και το λέω γιατί είχε ήδη γραφτεί ένα μήνυμα καλωσορίσματος από φίλη και ο τύπος δεν είχε την ευθυξία να απαντήσει εξηγώντας ποιος είναι. Α, ξέχασα να του ευχηθώ καλορίζικο :-) 

Ακυβέρνητο καράβι

Δεμένο το τιμόνι ίσια στην καρδιά τής καταιγίδας. Και η καρδιά τής καταιγίδας ίσια μέσα στην καρδιά σου. Και η καρδιά σου ταξίδι και καράβι και λιμάνι και θάλασσα…

S.O.

Ο σφυγμός τού ελαφιού

Ο Ουρανός

"Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου
Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος
Ν' αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει
Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα
Να τα συλλαβίσουμε μαζί
Να τα μετρήσουμε ένα-ένα
Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.
Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανός.
Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι"

Μανόλης Αναγνωστάκης

Άγνωστος

Μόνος μου ήρθα ως εδώ…
Ξυπόλητος…
Δεν ψάχνω τίποτα…
Κανέναν δεν αναζητάω…
Είμαι περαστικός…
Μόνος θα φύγω πάλι…
Έτσι όπως ήρθα ως εδώ…
Ξυπόλητος…
Τώρα τι θέλεις;
Τι μου ζητάς;
Πού να σε πάω;
Τι μου χρεώνεις;
Γιατί με δείχνεις;
Γιατί με διώχνεις;
Δεν είμαι εγώ…
Όχι, δεν είμαι…
Έκανες λάθος…
Ψάξε αλλού…
Λάθος κατάλαβες…
Ένιωσες λάθος…
Δεν έχω τίποτα…
Είμαι κενός…
Χωρίς ψωμί…
Δίχως νερό…
Άδειο δισάκι…
Σταγόνα αίμα…
Άοπλος είμαι…
Ούτε μια σφαίρα…
Μισή καρδιά…
Δείγμα ψυχής…
Ένα φτερό…
Κανένα θαύμα…
Μόνος μου ήρθα ως εδώ…
Χωρίς παλτό…
Δεν θέλω τίποτα…
Κανέναν δεν γυρεύω…
Διαβάτης είμαι…
Πάλι θα απομακρυνθώ…
Γυρίζω πάλι πίσω…
Τράβα το δρόμο σου και
λάφυρα σε μένα μη χρεώνεις…
Άσπιλος είμαι…
Καθάριο χιόνι…
Δεν έχω τίποτα...
Κανείς δεν μ' έχει…
Είμαι του καιρού
και της βροχής ο γιος…
Είμαι ένας πάμφτωχος θεός
και του θεού αυτού
ο πιο πιστός φτωχούλης…
Πού ψάχνεις και τι θέλεις;
Ποιον ρωτάς;
Κανένας δεν με είδε,
δεν με ξέρει…
Το όνομά μου, άγνωστος,
εσύ ποιον θέλεις,
ποιον ζητάς;
Μη ψάχνεις άλλο…
Όλοι αυτοί που τους ρωτάς,
δεν ξέρουνε ποιος είμαι…
Δεν ξέρω μήτε εγώ
από πού έρχομαι
και πού πηγαίνω…
Δεν ξέρω πόσα θ' αρνηθώ
και πόσα θα προδώσω…
Τίποτα άλλο δεν υπάρχει
για να ξέρεις…
Σβήσε το φως…
Μαντάλωσε την πόρτα…
Σε λάθος μέρη με ζητάς…
Εγώ κι ο δρόμος μου, χιονιάς…

S.O.

Στο κέντρο τού χάρτη

"Έσμιξαν τα χείλη
τις γλώσσες
το σάλιο τους
το σάλιο τους έπηξε
έτσι έπλασαν
ένα θεό
μικρές μαργαρίτες
στο τρίχωμα του στήθους του
ένα ψωμί στα γόνατά του
κι ο διαβήτης καρφωμένος
στο κέντρο του χάρτη-
ο κόσμος είναι κύκλος.
Νύχτα.
Απ' το παράθυρο πετάξαμε
τα κλειδιά μας.
Πήραμε τ' άστρα.
Ανοίγουμε"

Ερωτικά - Γιάννης Ρίτσος

Των ανέμων

Σκύβαλο αθανασίας

"Με γρασωμένα τ᾿ άρβυλα στη φρικτὴ πάντοτες ανηφορίζω
λιμοκτονώντας από φλόγες τώρα- πια
φαρσὶ εγκόσμιος
φαρσὶ δακρυσμένος
εσαεὶ χορογράφος του λεκτικού μου
κι ανερώτηγα ίασμος.
Κακοξόδευτη φώτιση σε μοβ κι άλλες βραδύτητες
χαμερπούς ορίζοντα
θρήσκευμα του σκύλου τ' αλύχτημα ή ένα σόλοικο
παραισθητικό Σύμπαν
άνασσα φαραωνική μέσ' από μαθηματικές ευλάβειες.
Είμαι ο ακούσιος της υπάρξεως
η κράση μου δεν είναι άνθος είναι ωμότητα
διάκειμαι χιλιόχρονος αν και πέφτω
σε ματωμένα δευτερόλεπτα αιωνίως
μ' έχουν επισημάνει οι άνεμοι"

Νίκος Καρούζος

Ναύλα

Μερικές φορές γίνεται πολύ σκληρό. Ειδικά όταν κάποιος δεν αντέχει τη διαδικασία τής μετάβασης. Τότε είναι που πρέπει να τον συντροφέψει μέχρι απέναντι. Να του κρατάει το χέρι στη διαδρομή. Να του περιγράφει τις ομορφιές που τον περιμένουν. Μέχρι να τον δει να γαληνεύει. Στην αρχή το καταλαβαίνει ότι συμβαίνει από το χέρι του που αρχίζει να χαλαρώνει μέσα στο δικό του. Δεν τον σφίγγει άλλο. Δεν είναι ιδρωμένο πια. Έπειτα το διακρίνει στο βλέμμα του που ολοένα γίνεται πιο φωτεινό. Σαν το νερό που καθαρίζει έτσι όπως κατακάθεται η λάσπη. Κι όταν η βάρκα ακουμπήσει στην αντίπερα όχθη και τον βοηθήσει κρατώντας τον από το μπράτσο να κατέβει, όλο το σκοτάδι που χάθηκε από τα μάτια εκείνου το νιώθει να κυλάει αργά μέσα του. Απλώνεται και του καταλαμβάνει κάθε κύτταρο. Η ψυχή και τα φτερά του γίνονται πιο μαύρα κι από τον έβενο. Και καθώς ο βαρκάρης λάμνει ανάποδα κι εκείνος έχει καρφώσει το βλέμμα του μέσα στο δικό του ενώ έχει σηκώσει το χέρι του σε έναν τελευταίο αποχαιρετισμό, σηκώνει κι αυτός αργά το δικό του χέρι και του χαμογελάει. Στην επιστροφή, λίγο πριν πηδήξει έξω από τη βάρκα, βγάζει από την τσέπη του ένα ασημένιο νόμισμα. Ο βαρκάρης περιμένει σκοτεινός και σιωπηλός. Βάζει το νόμισμα στην τεντωμένη παλάμη του και με ένα σάλτο πηδάει έξω, στην όχθη των φωτεινών. Τούτη ακριβώς τη στιγμή είναι που αρχίζει να αναρωτιέται. Ποιος είναι εκείνος που πηγαίνει και ποιος εκείνος που έρχεται και ποια να είναι η κατεύθυνση του καθενός; Το μόνο που ξέρει καλά είναι ότι ο ίδιος είναι ο άγνωστος που έχει αναλάβει να πληρώνει τον βαρκάρη κάθε που κάποιος ξεχνάει να το κάνει κυριευμένος από τον ύστατο φόβο του…

S.O.

Με το χάραμα σαλπάρουμε πειρατοφατσούλες μου… Συγχωρήστε μου την απουσία… Είχα πάει να αγοράσω καινούριο καπέλο γιατί το παλιό σκίστηκε εκείνο το παράξενο βράδυ στο Τρίγωνο των Βερμούδων και κάπου στη διαδρομή χάθηκα… Τι τη θέλω εγώ τη στεριά; Στα θαλασσινά μονοπάτια μόνο ξέρω να βρίσκω το δρόμο… Ελπίζω να περάσατε καλά στη Φλόριντα, όπως ελπίζω να εκμεταλλευτήκατε την απουσία μου για να ασκηθείτε όσο έλειπα… Τούτη τη φορά θα φύγουμε ήσυχα, με ένα απαλό χειμωνιάτικο αεράκι να φουσκώνει τα πανιά μας… Είναι η πρώτη θαρρώ που με περιμένετε εσείς για να σαλπάρουμε. Συνήθως σας περίμενα εγώ να γυρίσετε από τα καπηλειά που μπεκρουλιάζατε… Σας βγάζω το καινούριο μου καπέλο… Τέτοια ομοψυχία και τέτοια ετοιμότητα ομολογώ ότι δεν την περίμενα, παρόλο που γνώριζα τις ικανότητές σας και τα ψυχικά σας αποθέματα… Τελειώσαμε από 'δω. Ήρθε η ώρα να τραβήξουμε για καινούριες θάλασσες και για άγνωστα μέρη...