Πειρατόγατοι

Ένας μεγάλος γάτος βλέπει ένα γατάκι να κυνηγάει την ουρά του και το ρωτάει:

"Γιατί κυνηγάς την ουρά σου;".

Το γατάκι λέει:

"Έχω μάθει ότι το καλύτερο πράγμα για τις γάτες είναι η ευτυχία κι αυτή η ευτυχία είναι η ουρά μου. Γι' αυτό την κυνηγάω κι όταν την πιάσω, θα έχω την ευτυχία".

Είπε τότε ο μεγάλος γάτος:

"Κι εγώ το ίδιο, γιε μου, είχα δώσει προσοχή στα προβλήματα της ύπαρξης, κι εγώ το ίδιο έκρινα ότι η ευτυχία βρίσκεται στην ουρά μου. Αλλά παρατήρησα πως όσο πιο πολύ την κυνηγούσα τόσο περισσότερο έφευγε μακριά μου, ενώ τώρα που έπαψα να την κυνηγάω, αυτή έρχεται ξοπίσω μου, όπου και να πάω".

Στα ενδότερα

Βουνό είχα παραγγελιά, βουνό έφερα...
 

Πίσω από τους λόφους

"Πίσω απ’ τους λόφους άλλοι λόφοι, πίσω απ’ τις κορφές
άλλες κορφές για ν’ ανεβούμε χέρι-χέρι.
Τα σκοτεινά δασωμένα φαράγγια. Κράτα με.
Αίμα της γης, ανάμνηση θαμπή, πιο θαμπή ελπίδα.

Κι από τους λόφους κι απ’ τα δάση πέρα, χαμηλά,
η θάλασσα η ατέλειωτη κι ο ανασασμός της.
Το έρημο φως. Κι η ανάμνηση νεκρή, κι η ελπίδα.
Και τα χέρια λυμένα. Η θάλασσα. Μονάχα η θάλασσα.

Κι άκουσε το τραγούδι το ασίγαστο από ποια βάθη ανεβαίνει"

Γιώργος Γεραλής

Ευθεία γραμμή

 

Χαρούμενο ταξίδι

 

"Θα σε πάρω στο ταξίδι μου κρατώντας

μια αχιβάδα μες στη χούφτα μου.

Θα σου ανοίξω τα φτερά μου να πιαστείς και

ν' ακουμπήσεις τη νύχτα, στον στοργικό ουρανό

ή θα σε βάλω πάνω στο πλοίο της γραμμής

να φύγεις για δω γύρω, και να περιμένεις

τη λήξη της γιορτής, που θ' αντηχήσουν τα σήμαντρα

θα σπάσουν οι κιθάρες, και τα βεγγαλικά

θα ζωγραφίσουν, τα πτερόεντα έπη της ζωής μας.

 Ή θα συνεχίσω εγώ μόνος ν' ακολουθώ τη γραμμή

που χάραξα χθες το απόγευμα

στο σημειωματάριό μου"

 

Γιάννης Ανδρεόπουλος

Φωτιά στη θάλασσα

Και παιχνίδια στο κύμα και φωτιά τη νύχτα στην παραλία και κιθάρα και τραγούδια και ποτά και τρένο για τη βόλτα… Κάτι άλλο;

Μπαρμπάντος

Αύριο με το ξημέρωμα πιάνουμε λιμάνι στην Μπριτζτάουν, πρωτεύουσα των Μπαρμπάντος (ή Μπαρμπέιντος αν προτιμάτε). Πρόκειται για μια νησιωτική χώρα που βρίσκεται στο ανατολικότερο σημείο τής Καραϊβικής. Το νησί είναι ανεξάρτητο κράτος από τις 30 Νοεμβρίου τού 1966.

Άλλες μεγάλες πόλεις είναι η Σπάιτσταουν και Χόουλταουν. Και οι δύο αυτές πόλεις, αλλά και η πρωτεύουσα, βρίσκονται στα δυτικά παράλια τού νησιού. Μεγάλη πόλη επίσης είναι η Μπαθσίμπα που βρίσκεται στα ανατολικά τού νησιού. Υπάρχουν ακόμα και 19 μικρές κωμοπόλεις, οι περισσότερες συγκεντρωμένες στα νοτιοανατολικά παράλια και στην ενδοχώρα. Η χώρα υποδιαιρείται σε 11 διοικητικές επαρχίες, που λέγονται ενορίες (parishes): Εκκλησίας τού Χριστού, Αγίου Ανδρέα, Αγίου Γεωργίου, Αγίου Ιακώβου, Αγίου Ιωάννη, Αγίου Ιωσήφ, Αγίας Λουκίας, Αγίου Μιχαήλ, Αγίου Πέτρου, Αγίου Φιλίππου και Αγίου Θωμά. Εδώ μάλλον βρίσκεται μαζεμένη όλη η αγιοσύνη τής Καραϊβικής. Ψηλότερο σημείο τού νησιού είναι το όρος Χίλλαμπυ με μόνο 336 μέτρα ύψος.

Το νησί διακρίνεται για την τροπική του βλάστηση και τα γαλάζια και τυρκουάζ νερά τής θάλασσας που το περιβάλλει. Οι παραλίες του είναι καταπληκτικές και καλύπτουν έκταση 100 μιλίων, με σημείο αναφοράς την ψιλή σαν πούδρα άμμο που τις καλύπτει. Οι ντόπιοι λένε χαρακτηριστικά ότι το νησί διαθέτει 365 παραλίες, μία για κάθε μέρα τού χρόνου. Όταν θα δείτε να ανοίγονται μπροστά σας παραλίες όπως, το Batt Rock, το Paynes Bay, την Gibbs Beach, το Carlisle Bay, το Silversand Beach και το Rockley, θα καταλάβετε αμέσως γιατί τα Μπαρμπάντος είναι τόσο δημοφιλής προορισμός.

Για όσους δεν έχουν ζήσει την πειρατική εμπειρία υπάρχουν πολλά μαϊμού πειρατικά για να τους πάνε βόλτα (εμάς δεν μας αφορά αυτό το είδος ψυχαγωγίας) πάνω στα οποία διοργανώνονται ολοήμερα πάρτυ που όμως μπροστά στα δικά μας δεν πιάνουν μία.

Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τού τόπου είναι οι μοναδικοί κοραλλιογενείς ύφαλοι που βρίσκονται διάσπαρτοι στον βυθό περιμετρικά τού νησιού και οι οποίοι προσφέρονται για συναρπαστικές καταδύσεις, κυρίως για τους συλλέκτες σπάνιων κοραλλιών. Για όσους δεν βουτάνε, υπάρχει ειδικό υποβρύχιο που αναλαμβάνει να σας ξεναγήσει στον μαγικό κόσμο τού βυθού. Εκεί θα συναντήσετε πολλά ναυάγια πειρατικών πλοίων. Μη τρομάξετε. Το δικό μας είναι αβύθιστο J

Για τους πιο περιπετειώδεις υπάρχουν ομάδες με 4Χ4 που αναλαμβάνουν να σας μεταφέρουν στην τροπική ζούγκλα για να ζήσετε ανεπανάληπτες στιγμές. Υπάρχει ακόμα το μοναδικό δάσος των λουλουδιών, το Flower Forest, που αξίζει να επισκεφτείτε, το Animal Flower Cave, το Εθνικό Πάρκο με πολλά είδη ζώων μα κυρίως με τις πιο παιχνιδιάρικες μαϊμούδες που έχετε συναντήσει ποτέ και τα αποικιακά αρχοντικά με τις φυτείες που δεσπόζουν στα προάστια των μεγάλων πόλεων. Μη παραλείψετε να επισκεφτείτε την διάσημη σπηλιά Harrison Cave του St. Thomas όπου ένα τρένο ταξιδεύει τους επισκέπτες μέσα της. Θα σας μείνει αλησμόνητη.

Η νυχτερινή ζωή στα Μπαρμπάντος είναι πέρα από κάθε περιγραφή. Υπάρχουν άπειρα μέρη για διασκέδαση και ειδικά θέρετρα για τους πιο in ταξιδευτές. Να σκεφτείτε ότι υπάρχει και ειδικό θέρετρο για ζευγάρια στο οποίο μπορείτε να κάνετε ότι σας κατέβει στο μυαλό, ακόμα και τα πιο ανομολόγητα! Η φιλοξενία των ντόπιων είναι ζεστή και θα τους συμπαθήσετε με την πρώτη ματιά. Αφεθείτε στο ξακουστό καραϊβικό φλερτ και απολαύστε την φανταστική κρεόλικη κουζίνα. Ναι, αυτά τα δύο πάνε μαζί J

Οι θερμοκρασίες που θα βρούμε θα είναι γύρω στους 30^οC, οπότε έχετε ολάνοιχτο μπροστά σας ένα ακόμα μακρύ καλοκαίρι για βουτιές και ηλιοθεραπεία. Σοκολατένιους σάς έχω κάνει φέτος, δε μπορείτε να πείτε J

Πολύ κοντά στα Μπαρμπάντος βρίσκεται μια συστάδα νησιών που αξίζει να τους αφιερώσετε μια επίσκεψή σας. Τα Νησιά των Γρεναδίνων. Πρόκειται για μια αλυσίδα μικρών νησιών με απόκρημνα βράχια. Είναι επίσης ενορία τού Άγιου Βικέντιου και Γρεναδίνων. Πρωτεύουσα του συμπλέγματος είναι η Χίλσμπορο με 1.000 κατοίκους που είναι ταυτόχρονα και η πρωτεύουσα του Καρριακού στη Γρενάδα. Πρωτεύουσα της ενορίας είναι η Πορτ Ελίζαμπεθ με 847 κατοίκους. Οι Γρεναδίνες βρίσκονται νότια του Αγίου Γεωργίου στον Άγιο Βικέντιο και βόρεια των νησιών Ντάιαμοντ Άιλαντ, Λόντον Μπριτζ, Μπερντ Άιλαντ, Γκρην Άιλαντ και Σάντυ Άιλαντ της ενορίας τού Αγίου Πατρικίου στη Γρενάδα. Αποτελούνται από 600 περίπου νησιά, από τα οποία τουλάχιστον τα 18 ανήκουν στη Γρενάδα, την οποία θα επισκεφτούμε φεύγοντας από 'δω. Αν είναι να τα γυρίσετε και τα 600 να μου πείτε να περάσω του χρόνου να σας παραλάβω J

Καλά να περάσετε…

Μπουγάζι

Μεγάλες παγίδες οι μέρες που ουρλιάζουν στη διαπασών. Αργοσαλεύουν ρουτινιάρικες σαν πηχτή κινούμενη άμμος και με τα στριγκά τους ουρλιαχτά παρασύρουν τα υποψήφια θύματά τους, που ανυποψίαστα σπεύδουν να προσφέρουν βοήθεια σε όσους βυθίζονται ήδη μέσα τους.

Εργάτης τού χρόνου, εργάζομαι δόλια πίσω από τους φρουρούς, τα βράδια, κατασκευάζοντας το μεγάλο δόρυ των ιδεών. Ένα δόρυ που να μπορεί να τρυπάει τις μέρες από απόσταση ασφαλείας. Ονειρεύομαι, δουλεύοντας πυρετωδώς, να κυλάει το διάφανο αίμα τους στα σκαλοπάτια τής λογικής μου κι εκείνες, χάνοντας την ψυχή τους, να ξεφουσκώνουν σαν παιδικά μπαλόνια που τους λιγόστεψε το ήλιο.

Παραφυλάει ένα αόρατο μάτι τον ύπνο μου. Μετράει με Geiger το κορμί μου. Ξυπνάω. Περνάω τεστ ευφυΐας. Κόβομαι. IQ 38! Διαμαρτύρομαι:

"Είμαι έξυπνος!".

-Από πού ήρθες;

"Δεν ήρθα, εδώ ήμουνα".

-Όχι εξυπνάδες σε μας. Ομολόγησε!

"Εντάξει, να ομολογήσω, αλλά τι;".

-Είσαι βλάκας.

"Είμαι".

-Τι θέλει ένας βλάκας μέσα στις μέρες μας;

"Να τις σκοτώσει!".

-Αφήστε τον ελεύθερο, είναι πιο βλάκας απ' όσο φανταζόμαστε!

Κοντεύω να τους πείσω ότι το δόρυ που σφυρηλατώ μέσα στα άγρια χαράματα δεν είναι παρά ένας τεράστιος λεπτοδείκτης που μου παρήγγειλε ο χρόνος για το ρολόι του. Κοντεύω να το τελειώσω. Τροχίζω τώρα την αιχμή τού δόρατος με περισσή σπουδή για να μπορεί να κόβει τον χρόνο στα δύο. Τους μήνες στα τέσσερα. Τις εβδομάδες στα οκτώ. Τις μέρες στα δεκάξι. Τις ώρες στα τριάντα δύο. Τα λεπτά στα εξήντα τέσσερα. Τα δευτερόλεπτα να τα κάνει αόρατα και τις στιγμές ανύπαρκτες στο χρόνο. Κοντεύω να τελειώσω!

Ο θάνατος περνάει μόνο με θάνατο. Κι ό,τι δεν παγιδεύεται ή μένει λεύτερο ή πεθαίνει…

S.O.

Τελετουργικό

Σήμερα βάλθηκα να γιορτάσω τον θάνατό μου. Σκοτεινά στολίδια τα απραγματοποίητα κι άρχισα να ντύνω μ' αυτά το δωμάτιο απ' άκρη σ' άκρη. Πάνω στο τραπέζι πέντε ποτήρια ροδοδάκρυα. Στο πάτωμα απλωμένα μαύρα φτερά και πέταλα από κόκκινες τουλίπες. Μισάνοιχτο το σεντούκι με τα λάθη που, ξεπροβάλλοντας σιγά-σιγά έρχονται να πλαισιώσουν τη γιορτινή ατμόσφαιρα. Ο φωτισμός χαμηλός, ατμοσφαιρικός, όπως πρέπει για μια τέτοια θλιβερή πανδαισία. Μωβ κουρτίνες συμπληρώνουν τον διάκοσμο πέφτοντας με χάρη πάνω στα κατάπληκτα, απ' όσα έχουν αντικρίσει, παράθυρα. Οι συνδαιτυμόνες καταφθάνουν ο ένας μετά τον άλλο.

Ο γέρο χάρος, κατάκοπος, σκονισμένος. Η πανέμορφη κατάμαυρη στολή του έχει χάσει το χρώμα της και φαντάζει γκρίζα, ξεθωριασμένη. Ο ίδιος δεν φαίνεται να έχει το κουράγιο μήτε το δικό του πτώμα να σύρει. Το δρεπάνι του, σπασμένο στην κόψη, συμπληρώνει την αξιολύπητη εμφάνισή του. Έπειτα ο νεκροθάφτης, λασπωμένος από την κορφή μέχρι τα νύχια, κουβαλώντας ένα κατάμαυρο εβένινο φέρετρο που απιθώνει καταμεσίς στο δωμάτιο. Την παράξενη συντροφιά έρχεται να συμπληρώσει σε λίγο ένα αμίμητο δίδυμο. Στη γλώσσα των πεθαμένων τούς λένε διεκδικητές. Ο ένας, λένε, είναι απεσταλμένος τού Θεού κι ο άλλος του διαβόλου. Κάτι σαν πλασιέ δηλαδή, που ερίζουν για την απόκτηση των δικαιωμάτων τής πελάτισσας ψυχής.

Καθόμαστε γύρω από το τραπέζι και σηκώνουμε τα ποτήρια μας. Σαν οικοδεσπότης κάνω πρόποση: "Στον θάνατό μας!". Ο χάρος, πρώτος απ' όλους, φτύνει τον κόρφο του. Κρυφογελάω και με παίρνουνε χαμπάρι. Κοιτάζονται μεταξύ τους συνωμοτικά. Μάλλον δεν πρέπει να τους έχει τύχει ξανά τέτοιος πελάτης-στόκος. Τότε ακριβώς, τα σκουλήκια λάθη μου, που στο μεταξύ έρποντας έχουν πλησιάσει στο τραπέζι, αρχίζουν να σκαρφαλώνουν στα πόδια των υψηλών καλεσμένων μου για να φτάσουν κοντά μας και να πιουν από τα ποτήρια μας στην υγειά τους. Επικρατεί πανδαιμόνιο. Ο νεκροθάφτης πηδάει με ένα σάλτο που θα ζήλευε και ακροβάτης στην αγκαλιά τού χάρου, ο οποίος μέσα στη βαρεμάρα του και ταλαιπωρημένος από την βαριά κώφωσή του, (να γιατί πέφτουν στο κενό τα παρακάλια σας) πιστεύει ότι έληξε η σεμνή τελετή και με μια κουρασμένη κίνηση τον ρίχνει στην πλάτη του και ανοίγοντας την πόρτα εξαφανίζονται. Οι δυο παράξενοι απεσταλμένοι των αφεντάδων τους, έκπληκτοι από την εξέλιξη, αρχίζουν να τρέχουν ξοπίσω τους φωνάζοντας και χειρονομώντας για να πείσουν τον μακαρίτη με τα επιχειρήματά τους, υποσχόμενοι μια θαυμάσια διαμονή στα θέρετρα των αφεντάδων τους.

Και τώρα; Τι κάνω εδώ με ένα φέρετρο στο δωμάτιο και μερικές εκατοντάδες λάθη μέσα στο ποτήρι μου; Τι στο διάβολο, ούτε να πεθάνει δε μπορεί κανείς με την ησυχία του.

Αγαπημένα μου λάθη που με κρατήσατε στη ζωή, αν δεν σας είχα κάνει πώς θα μπορούσα να ζήσω άλλη μια φορά για να γιορτάσω ξανά τον θάνατό μου;

S.O.

Καρτερώντας την τραμουντάνα

Φιογκάκια και κορδελίτσες θέλει το συναίσθημα.
Και κλωναράκια από λεβάντα κι αγριομέντα.
Μια χούφτα ξεραμένα ροδοπέταλα κι ένα ποτήρι με ρακή.
Μπλε και κίτρινες πινελιές απάνω στον καμβά τού κόσμου θέλει.
Χνώτο ζεστό και κόρφο με μυρουδιά από γαρίφαλα.
Και σάρκα θέλει, απαλή σαν το μετάξι το κινέζικο.
Θέλει και χάδι στιβαρό τη μια και τρυφερό την άλλη.
Κι απάνω στο αποκορύφωμα της αγκαλιάς
άρωμα χίλιων γιασεμιών και κρίνων θέλει.
Για να υπάρχει το συναίσθημα.
Για να θεριεύει.
Του ουρανού το μωβ σαν πέφτει προς το λιόγερμα
κι εκείνο το βαθύ το πράσινο της θάλασσας
την ώρα που εγκαταλείπει τη γαλήνη κι αρχινάει ν' ανταριάζει.
Το χρυσαφί τής αμμουδιάς και
το πορτοκαλί των ανατολικών ανέμων.
Θέλει και φλούδα λεύκας και κανέλα και ξύσμα τού πορτοκαλιού.
Για να αντρειεύει το συναίσθημα.
Για να ψηλώνει.
Θέλει τη ζέστα των ματιών, το ουρλιαχτό τού λύκου,
το θρόισμα της καστανιάς, το σπάθισμα του αγέρα.
Αποζητάει της βροχής το ράπισμα στο τζάμι.
Τον κεραυνό, την αστραπή, τις σπίθες απ' το τζάκι.
Αιθέριο λάδι φοινικιάς και μίσχο από γαρδένια
και φρεσκαδούρα από μηλιά κι από κεράσια χρώμα.
Για να γιορτάζει το συναίσθημα.
Για να φουντώνει.
Θέλει του χρόνου αντοχή και του καιρού απάγκιο
κι απόσταγμα από πηγή στα έλατα κρυμμένη.
Αναλαμπή των αστεριών, του φεγγαριού λυχνάρι,
του ήλιου το λαμπάδιασμα, τη φλόγα τού κεριού.
Θέλει και νότες γυάλινες, κρυστάλλινες σιωπές
κι απάνωθέ του εφτά κρουνοί να ραίνουνε με μύρο
αράδες λόγια, μουσικές και δάκρυα κι ευχές.
Για να απλώνει το συναίσθημα.
Για να στεριώνει.

S.O.

Γαλάζιο

...

Από χώμα και νερό

 

Το τέχνασμα

 

"Λέω να γράψω πάλι λίγο μπερδεμένα

Όχι από θύμηση ή επιθυμία σουρεαλισμού

Αλλά για να μην καταλαβαίνουνε οι άλλοι

Ότι δεν έχω φτάσει να τους καταλάβω"

Τίτος Πατρίκιος

Όπου πάνε τα κύματα

"Ένα μικρό ψαροκάικο είναι η ζωή μου. Ένα μικρό φθαρμένο ψαροκάικο που έχει σμαραγδιά φεγγάρια στο κατάρτι του κι έναν ξεσκούφωτο ήλιο αληταρά για τιμονιέρη. Ένα ψαροκάικο, δίχως ρότα. "Πού πάμε καπετάνιο;", με ρωτάει ο τιμονιέρης και μου κλείνει το μάτι. "Όπου παν' τα κύματα", λέω επίσημα, εγώ. Και τα σμαραγδιά φεγγάρια που είναι στο κατάρτι, σκάνε σαν ρόδια στην κουβέρτα. Κι ο ξεσκούφωτος ήλιος ο αληταράς, παρατάει το τιμόνι του και χορεύει. Κι η νύχτα γεμίζει χιλιάδες ήλιους αληταράδες. Κι η ψυχή μου γεμίζει νύχτες πολύχρωμες. Γεμίζει σμαραγδιά φεγγάρια και θαλασσινά πουλιά. Πού να χωρέσουν μέσα μου όλ' αυτά; Πού να στριμωχτούν, π' ανάθεμά τα"

"Σκισμένο ψαθάκι" Αλκυόνη Παπαδάκη

Ενάλιος ως το κόκαλο

"Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται
δίχως εμφανείς λόγους
Ό,τι εκσφενδονίζεται στο μηδέν
δίχως ουρές και ίχνη
Ό,τι υπάρχει από σύμπτωση
δίχως να καυχιέται γι αυτό
δίχως να νοιάζεται αν θα μπορεί
για πάντα να μη καυχιέται γι αυτό"

"Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι" Γιάννης Αγγελάκας

Μπουρίνι

"Από το πολύ να μη σκέπτομαι τίποτα και να μη συγκινούμαι από τίποτα,
ξεθάρρεψε ο χρόνος και μ' απόλυσε καταμεσής του Κρητικού πελάγους.
Έγινα χιλιάδων ετών και ήδη χρησιμοποιώ τη Μινωική γραφή
με τόση άνεση που ο κόσμος απορεί και πιστεύει στο θαύμα.
Το ευτύχημα είναι ότι δεν καταφέρνει να με διαβάσει"

Οδυσσέας Ελύτης

Μια φωνή στο όνειρό σου

Καλησπέρα...

Άλλο ένα "απόψε" που βυθίστηκες μέσα μου. Τώρα που σου μιλάω βρισκόμαστε ήδη σε πολύ μεγάλο βάθος. Κοίταξε γύρω σου τον βυθό, αφουγκράσου την ησυχία του. Τίποτα εδώ κάτω δεν μοιάζει με τα συνηθισμένα.

Είχα πει μια φορά πως θα έρθω στον ύπνο σου. Στην ουσία έρχομαι πάντα αλλά εσύ δεν μπορείς να με δεις. Σήμερα όμως θα κάνω κάτι διαφορετικό. Θα σε πάρω από το χέρι και θα κολυμπήσουμε μαζί στα βάθη που πλέουμε κάθε νύχτα με τα μάτια κλειστά. Σήμερα θα τα ανοίξουμε και θα κάνουμε μια όμορφη βόλτα στο βυθό των ονείρων.

Ακούω ένα χτύπο να έρχεται από τη δεξιά σου καρδιά. Αλλιώτικο χτύπο. Τι σε φοβίζει; Δεν διαφέρει η κατάδυση σε μεγάλα βάθη από το πέταγμα σε δυσθεώρητα ύψη. Μια κίνηση είναι κι αυτή, μια διαδρομή που γίνεται αντίστροφα. Κι αυτό που εσύ νομίζεις βροχή δεν είναι άλλο από τις γαλάζιες δροσοσταλίδες των ονείρων σου που ήρθαν και κάθισαν πάνω από αυτή την καρδιά σου. Θα με ρωτήσεις:

"Γιατί σε αυτή την καρδιά μου;".

Δεν κάνουν διακρίσεις τα όνειρα μάτια μου, ξέρουν μόνο να μας αγγίζουν. Κάνει λίγη ψύχρα εδώ στα βαθιά, σφίξε πιο δυνατά το χέρι μου. Δες, αναπνέουμε ελεύθερα παρόλο που βρισκόμαστε κάτω από το νερό. Δεν είναι αυτό ένα μικρό θαύμα; Μόνο στα όνειρα μπορούν να συμβούν μικρά και μεγάλα θαύματα. Κι αυτά τα ψάρια τα έχεις ξαναδεί ποτέ σου; Αυτό το μαύρο τού βυθού το έχεις συναντήσει ξανά με τόσες λεπτομέρειες; Έχεις κοιτάξει ποτέ ξανά ένα όνειρο μέσα στα μάτια κι έχεις εισχωρήσει μέσα του ακολουθώντας την παράξενη πορεία του; Εδώ είμαστε έξω από όλα και ταυτόχρονα μέσα τους. Θα μπορούσε ο βυθός να είναι ο κάτω ουρανός τής επιφάνειας.

Εκείνο που συνήθως μας εμποδίζει να καταλάβουμε τη διαφορά είναι η αδυναμία μας να βρούμε το πέρασμα. Ξέρεις πόσο απελπιστικά λίγος είναι ο χρόνος σε αυτού του μαύρου τη στιλπνότητα; Έχεις αντιληφθεί πόσο μπορεί να διαρκέσει μια ταξιδιάρα αναπνοή; Όσο κι ένα όνειρο μάτια μου. Όσο κι ένα όνειρο.

Τα όνειρα, ξέρεις, κρατάνε μια απειροελάχιστη στιγμή. Λένε πως δεν διαρκούν παρά μόνο μερικά δευτερόλεπτα από το συνολικό χρόνο τού ύπνου μας. Κι όμως, δες πόσα θαύματα κρύβονται μέσα σε τούτα τα φευγαλέα δευτερόλεπτα. Βλέπεις εκείνο το ασημογάλανο φως που έρχεται μέσα από τη σκοτεινή κοιλάδα που βρίσκεται ακριβώς από κάτω μας; Φεγγάρι είναι καρδιά μου. Ένα ανάποδο φεγγάρι αυτού του αντίστροφου ουρανού τής επιφάνειας. Ίδια όμορφο και ίδια λαμπερό. Κι είσαι εσύ εδώ και με κρατάς από το χέρι. Όπως πάνω από το νερό έτσι και κάτω από αυτό.

Να σου πω τι νομίζω; Όλων των ανθρώπων, αλλά και των άλλων πλασμάτων, η δεξιά τους καρδιά βρίσκεται σε λάθος σημείο. Κι αυτό γιατί πρέπει να διαλέγουμε και κάποια πλευρά για να μπορούμε να φεύγουμε στο όνειρο. Να ονειρευόμαστε. Η καρδιά δεν μπορεί να κοιμηθεί, είναι ανήσυχη. Και την ώρα που κοιμάται το σώμα μας εκείνη ταξιδεύει. Αν λοιπόν έχουμε πλακώσει τη δεξιά μας καρδιά κι έχουμε φύγει για ταξίδι με την αριστερή, ταξιδεύουμε μισά, ταξιδεύουμε λάθος. Κι αφού δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό το κατασκευαστικό σφάλμα, μάλλον πρέπει να διαλέξουμε καρδιά για να ταξιδεύουμε μάτια μου.

Γρήγορα πέρασε η ώρα απόψε, πρέπει να ξεκινήσουμε την ανάδυση. Ας αρχίσουμε να ανεβαίνουμε καρδιά μου. Αργά-αργά, με τις σωστές αναπνοές, χωρίς βιάση. Τελειώνει η ανάσα μας, βγαίνουμε κι απόψε από το όνειρό μας. Όμως, αύριο μάτια μου, αύριο, πάλι εδώ θα είμαστε, στο ίδιο όνειρο, στον ίδιο βυθό, εσύ κι εγώ πάλι πιασμένοι από το χέρι. Μπορεί να μην ακούσεις πάλι να σου μιλάω, όμως θα είμαι εδώ, σε αυτό το όνειρο, σε τούτα τα λίγα αιώνια δευτερόλεπτα.

Καλημέρα μάτια μου...

S.O.

Ο κήπος στη μέση τής θάλασσας

"Ένα βράδυ που μυρίζει ωραία

ρίχνουμε τον ξυλοκόπο της σελήνης χάμου

εκείνος μας δωροδοκεί με λίγο γιασεμί

κι εμείς συγκατανεύουμε

να στέλνουμε το χέρι μας και να πηγαίνει εκεί

που μια γυναίκα σα Μηλιά

καρτερεί μισή μέσα στα σύννεφα

εντελώς αγνοώντας την απόσταση που μας χωρίζει

Και κάτι ακόμα: όταν βρέχει

ας γδυνόμαστε και ας λάμπουμε σαν το τριφύλλι

Θάλασσα λανθασμένη δεν γίνεται"

 
Οδυσσέας Ελύτης

Θαλασσοδαρμένες μέρες

Πώς διασώζεσαι

"Εκεί που αποθεώνεται
στον ουρανό
το σκίρτημα της μέρας
εκεί περπατάς και κλειδώνεις
την έξαψη
εκεί χάνεσαι
όπως ναυαγεί ένα καράβι
και καταποντίζεται
κι ύστερα από χρόνια
στα ερμητικά κλεισμένα αμπάρια του
υπάρχουν ακόμα
τσουβάλια και τσουβάλια
με σπόρους λουλουδιών"

"Τα προσφιλή" Θανάσης Βενέτης

Άντε σιγά-σιγά να σηκώνουμε άγκυρα… Σκουριάσαμε εδώ πέρα… Έχει και ένα αεράκι, ό,τι πρέπει για να φουσκώσουν τα πανιά μας… Λίγο απότομα, δεν λέω, μα δεν το χορτάσατε το Πουέρτο Ρίκο; Καλά, όσοι δεν προλάβατε να επιβιβαστείτε, με την ησυχία σας… Εγώ θα κάνω μια βόλτα στ' ανοιχτά να με χτυπήσει το μελτέμι και θα επιστρέψω να παραλάβω όσους έχουν ξεμείνει στη στεριά… Το λιμάνι τού Μπριτζτάουν, στα Νησιά Μπαρμπάντος, θα είναι ο επόμενος προορισμός μας, έπειτα από πολλές, πολλές θαλασσοδαρμένες μέρες…
 

Μυστικά μονοπάτια

Ο ποιητής ψάχνει τη μούσα του και ο θεός τον άνθρωπό του…
 
S.O.

Βορεινό

Αδύναμες καθώς όστρακο αφαλατωμένο οι αντοχές σου…

Κεκλιμένες οι γρίλιες τής ψυχής σου στην επιθετική διάθλαση…

Χάνεις πόντους σε κάθε βήμα σου προς το ικρίωμα…

Έξοδος ηρωική το άδειο θέλω σου…

Να το πεδίο τής δόξας, δες πόσο ψηλά έχει στηθεί…

Αν δεν μπορείς να το φτάσεις αλλάζεις αναμέτρηση…

Μπήκαμε στο φθινόπωρο κι οι αστερίες παραχώρησαν τη θέση τους στα κιτρινισμένα φύλλα…

Αλλά έχει μια μυρωδιά κρυμμένη στα απομεσήμερα αυτή η εποχή…

Δεν θα σου δείξω άλλην άνοιξη ετούτον τον χειμώνα…

Και κλείσε πια αυτό το θλιβερό αλφαβητάρι με τα αποτυπώματα…

Έχει στάξει μπόλικο βουλοκέρι σε όλες του τις παραπομπές…

Από τη βορεινή χαραμάδα τρυπώνουν οι αέρηδες…

 

S.O.

Να και το άλλο μονοπάτι… Γιατί; Ας πούμε γατί έχω τη μεγάλη τύχη να ταξιδεύω με το πιο γλυκό πλήρωμα που έλαχε ποτέ σε πειρατικό, να πολεμάω με τους πιο ατρόμητους και τρυφερούς εχθρούς, να συναντάω στα πιο ξεχασμένα νησιά τού κόσμου τούς πιο ωραίους ανθρώπους τής οικουμένης, να ξεναγώ τους ομορφότερους ταξιδιώτες-περιηγητές σε ένα μαγικό ταξίδι τού οποίου τα πιο συναρπαστικά του ξημερώματα και δειλινά δεν τα έχουμε δει ακόμα… Όποιο μονοπάτι και να πάρει ο καθένας, στην ίδια κοραλλένια αμμουδιά οδηγεί…

 

Θωρακισμένες καθώς όστρακο κολλημένο στον άγριο βράχο οι αντοχές σου…

Διάπλατα ανοιγμένες οι γρίλιες τής ψυχής σου στην επιθετική διάθλαση…

Κερδίζεις πόντους σε κάθε βήμα σου προς το ικρίωμα…

Έξοδος ηρωική το σθεναρό σου θέλω…

Ατενίζεις με θάρρος το πεδίο τής δόξας εκεί ψηλά που έχει στηθεί…

Θα το φτάσεις και θα νικήσεις και σ' αυτή την αναμέτρηση…

Μπήκαμε στο φθινόπωρο κι οι αστερίες παραχώρησαν τη θέση τους στα κιτρινισμένα φύλλα…

Αλλά έχει μια μυρωδιά κρυμμένη στα απομεσήμερα αυτή η εποχή…

Θα σου δείξω μιαν άλλη άνοιξη ετούτον τον χειμώνα…

Μόνο να κρατάς ανοιχτό το μεταξωτό αλφαβητάρι με τα αποτυπώματα…

Και με το νύχι σου να ξύνεις το βουλοκέρι που έχει στάξει στις αναλφάβητες παραπομπές…

Από τη βορεινή χαραμάδα τρυπώνουν οι αέρηδες…

 

S.O.

Εδώ Λιμνούπολη

Made in flashάκι... ή Queen Minnie...

Ορμάτε πειρατές! Εγώ θα είμαι με τον Γκούφη :-)

Αμμόλοφοι

Βαδίζεις μέσα στην έρημο. Ο ήλιος σού καίει τα δέρμα και σε τυφλώνει. Κοιτάζεις μακριά και κάτι ξεχωρίζεις. Μοιάζει σαν πέρασμα. Τώρα τι να είναι αυτό; Πού να οδηγεί; Και ποιος το έβαλε εκεί μπροστά σου; Κάποιος στέκεται στην είσοδο. Τον ξεχωρίζεις. Μαζεύτηκαν κι άλλοι. Είσαστε αμέτρητοι πια. Κάτι τους ζητάει για να περάσουν. Οι περισσότεροι κάνουν μεταβολή και φεύγουν. Να δεις, θα ζητάει πολλά για να σε αφήσει να μπεις. Κοντοζυγώνεις. Κανα δυο απλώνουν το χέρι τους στο δικό του κι εκείνος παραμερίζει και τους αφήνει να περάσουν. Τι να του δίνουν; Αρχίζεις να τρέμεις. Δεν πας πιο κοντά. Όχι, όχι, δεν θα ρωτήσεις καν τι ζητάει. Φοβάσαι πολύ την απάντηση. Το σκοτεινό αντάλλαγμα σε τρομάζει. Το ξανασκέφτεσαι. Γυρίζεις πίσω και πλησιάζεις. Η επιγραφή είναι ξεκάθαρη: "Καλώς ήρθατε στην Ονειροχώρα. Εισέρχεστε με ατομική σας ευθύνη. Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στον ονειροποιό". Τον κοιτάζεις διστακτικά στα μάτια. Το κάθαρμα! Χαμογελάει! "Τι ζητάς;", του φωνάζεις. "Ένα χαμόγελο", σου απαντάει "και να σου σφίξω το χέρι". Ε, αυτό πάει πολύ. Έχει θράσος ετούτος ο παλιοπορτιέρης. Ένα ολόκληρο χαμόγελο για να σε εξαπατήσει και να σε περάσει από την ασφάλεια και τη σταθερότητα, στην ουτοπία. Έχει κι άλλους έξυπνους η μάνα του, αναρωτιέσαι. Και το χέρι γιατί να θέλει να σου το σφίξει; Σίγουρα κάτι πονηρό έχει στο μυαλό του. Στήθηκε εδώ, στην άκρη τού τίποτα, τοποθέτησε και μια ψεύτικη πόρτα με μια ακόμα πιο ψεύτικη επιγραφή και δουλεύει τον κόσμο. Ονειροχώρα δεν υπάρχει. Το ξέρεις με σιγουριά. Κανείς δεν μπορεί να σε κοροϊδέψει. Δεν αμφιβάλεις πια. Η απόφασή σου είναι οριστική. Εσύ διαφέρεις από τους άλλους. Ξέρεις… Περπατάς γρήγορα για να απομακρυνθείς… Κάποια στιγμή δεν αντέχεις…. Γυρίζεις και κοιτάζεις πίσω… Τίποτα… Ούτε πόρτα, ούτε επιγραφή, ούτε πλήθος, ούτε πορτιέρης. Μόνο άμμος. Στη θέση που βρισκόσουν πριν από λίγα λεπτά δεν υπάρχουν παρά λόφοι από άμμο… Τώρα χαμογελάς… Τώρα έχεις σιγουρευτεί πια ότι όλα τα ονειρεύτηκες… Δεν ήταν παρά μια ψευδαίσθηση… Ένας αντικατοπτρισμός από εκείνους που συμβαίνουν συχνά μέσα στην έρημο…

S.O.

Μ' αρέσει ν' αρμενίζουμε παρέα...

Και να που έφτασε η μεγάλη ώρα. Από στιγμή σε στιγμή δένουμε στον κόλπο τής Guanica. Δεν είναι επίσημο λιμάνι αλλά το διάλεξα γιατί είναι κάπως πιο ήσυχο μέρος για να δέσει ένα πειρατικό. Πάντως έχει ωραία παραλία :-) Πρόκειται για μια μικρή πόλη που φαντάζει έρημη αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Έχει όμορφα ξενοδοχεία, γραφικούς ξενώνες, μπαράκια, εστιατόρια και δεκάδες άλλα αξιοθέατα, όπως μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους κ.ά. Όπως θα διαπιστώσετε πιο κάτω οι νότιες ακτές είναι αρκετά απόκρημνες και γεμάτες από σκοπέλους. Γι' αυτό πρέπει να προσεγγίσουμε πολύ προσεκτικά και θα αγκυροβολήσουμε στα ανοιχτά. Είναι επικίνδυνο να πλησιάσουμε πολύ στη στεριά. Στο νησί θα φτάσουμε με τις βάρκες. Στα δεξιά όπως θα βγούμε στη στεριά και σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων βρίσκεται η πανέμορφη πόλη Πόνσε απ' όπου μπορείτε να ξεκινήσετε την περιήγησή σας. Η πρωτεύουσα Σαν Χουάν βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά τού νησιού, στο βόρειο τμήμα του. Πάρτε μερικές βασικές πληροφορίες για το μέρος και φροντίστε να το διασκεδάσετε και να περάσετε όμορφα. Σας αφήνω και ένα χάρτη τού νησιού, έτσι για να σας βρίσκεται.

Το Πουέρτο Ρίκο είναι νησί τής Κεντρικής Αμερικής στον Ατλαντικό Ωκεανό. Πρόκειται για το μικρότερο και ανατολικότερο από τα νησιά των Μεγάλων Αντιλλών. Έχει έκταση 13.790 τ. χλμ. και πληθυσμό 3.958.128 κατοίκους και αποτελεί υπερπόντια κτήση των ΗΠΑ. Από το 1952 είναι μαζί με τα γύρω του νησιά αυτοκυβέρνητη πολιτεία (Ελεύθερη Συνδεδεμένη Πολιτεία τού Πουέρτο Ρίκο), εξαρτημένη στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα από τις ΗΠΑ. Η ονομασία Πουέρτο Ρίκο μεταφράζεται στα ελληνικά ως Πλούσιο Λιμάνι.

Το νησί τού Πουέρτο Ρίκο βρίσκεται σε Βόρειο Γεωγραφικό Πλάτος 18 στην Τροπική Ζώνη, ανατολικά τού νησιού τής Ισπανιόλας, και εκτείνεται από δυτικά στα ανατολικά ως ένα παραλληλόγραμμο με μήκος 180 χλμ. και πλάτος 64 χλμ. Η Ελεύθερη Συνδεδεμένη Πολιτεία τού Πουέρτο Ρίκο βόρεια βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό, νότια από την Καραϊβική Θάλασσα, ενώ ανατολικά ο Θαλάσσιος Δίαυλος των Παρθένων Νησιών το χωρίζει από τα τελευταία και δυτικά ο Δίαυλος Μόνα από τη Δομινικανή Δημοκρατία.

Το έδαφος του νησιού τού Πουέρτο Ρίκο είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος του ορεινό και διασχίζεται από δυτικά στα ανατολικά από μία ενιαία ορεινή ζώνη, που περιλαμβάνει τις οροσειρές τής Κεντρικής Κορδιλιέρας, με ψηλότερη κορυφή τη Σιέρα ντε Πούντα (1.336 μέτρα), και της Σιέρα ντε Λουκίλο. Το ορεινό αυτό σύστημα είναι απότομο προς νότο και σχετικά ομαλό προς βορρά, όπου δημιουργούνται στενές αλλά εύφορες παραθαλάσσιες πεδιάδες. Σε μικρότερη έκταση, πεδινή ζώνη υπάρχει και στο νότιο τμήμα τού νησιού.

Οι βόρειες και νότιες ακτές τού νησιού είναι αρκετά απόκρημνες, σε αντίθεση μάλλον με τις δυτικές και τις ανατολικές. Γενικό γνώρισμα των νότιων ακτών είναι ότι δεν υπάρχουν λιμάνια προφυλαγμένα από τους ισχυρούς ανέμους τής περιοχής. Μικρά νησιά περιβάλλουν τις ακτές, όπως και σειρά από σκοπέλους. Στα ανατολικά τού νησιού βρίσκεται το νησί Μόνα, ενώ στα δυτικά τα νησιά Βιέκες και Κουλέμπρα.

Το νησί διαρρέεται από πολλούς χειμάρρους, κυρίως προς βορρά, όμως και προς νότο. Τα μικρά αυτά ποτάμια γενικά ξεκινούν από το κεντρικό σύστημα ορεινών όγκων που διατρέχει το νησί. Οι λίμνες τού νησιού είναι και αυτές μικρές και σχετίζονται με τα υδροηλεκτρικά έργα που εκμεταλλεύονται τους υδάτινους πόρους ορισμένων από τα ποτάμια τού Πουέρτο Ρίκο. Στις ακτές παρατηρείται και αριθμός λιμνοθαλασσών.

Το βόρειο μέρος τού νησιού βρίσκεται υπό την επίδραση των βορειοανατολικών αληγών ανέμων που δημιουργούν άφθονες βροχές και πυκνότατη τροπική βλάστηση, ενώ το νότιο μέρος είναι ξηρότερο και στις πλαγιές των βουνών υπάρχουν στέπες και αρκετές άγονες εκτάσεις. Το κλίμα είναι καθαρά τροπικό, κυρίως στο βόρειο τμήμα τού νησιού, που πλήττεται συχνά από τροπικές θύελλες.

Ως προς τη χλωρίδα και την πανίδα του το Πουέρτο Ρίκο χαρακτηρίζεται από τα γενικά ανάλογα γνωρίσματα των νησιών τής Καραϊβικής. Το τροπικό κλίμα έχει αποτέλεσμα να εντοπίζεται στο νησί η σχετική βιοποικιλότητα των δασών τής βροχής, ειδικά στο βορειοανατολικό τμήμα τού Πουέρτο Ρίκο, το οποίο σε ένα βαθμό τελεί υπό καθεστώς προστατευόμενης περιοχής. Δεν υπάρχουν μεγάλα θηλαστικά, όμως είναι αξιοσημείωτος ο πλούτος σε είδη ερπετών. Μεγάλος είναι και ο πλούτος τής θαλάσσιας ζωής των υδάτων που περιβάλλουν το Πουέρτο Ρίκο.

Το Πουέρτο Ρίκο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη γεωργική παραγωγή. Κυριότερα προϊόντα είναι το ζαχαροκάλαμο, ο καφές, ο καπνός, τα εσπεριδοειδή, οι μπανάνες, οι ανανάδες, τα οπωρολαχανικά, το ρύζι κ.ά., ενώ ο σχετικά αναπτυγμένος τομέας τής κτηνοτροφίας αφορά στην εκτροφή κυρίως βοοειδών, πουλερικών και χοίρων και κατά δεύτερο λόγο αιγοπροβάτων. Η παραγωγή αλιευμάτων είναι αξιόλογη και σ’ αυτήν εντάσσονται και προϊόντα ιχθυοτροφίας. Το υπέδαφος του νησιού περιλαμβάνει χρώμιο, χρυσό, κοβάλτιο, νικέλιο, γραφίτη, τύρφη. Εξορύσσονται επίσης άργιλος και αλάτι. Η δασοκομία βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα και αυτό οφείλεται στην παλαιότερη υπερεκμετάλλευση των δασικών πόρων τού νησιού που είχε ως αποτέλεσμα την ευρεία αποψίλωση έως τον 20^ο αιώνα.

Το Πουέρτο Ρίκο είναι πυκνοκατοικημένη περιοχή. Τα 2/3 του πληθυσμού είναι ισπανικής και λοιπής ευρωπαϊκής καταγωγής και το υπόλοιπο 1/3 αποτελείται από αφρικανικής καταγωγής κατοίκους και μιγάδες. Οι κάτοικοι, όσον αφορά τον τρόπο ζωής τους, είναι επηρεασμένοι από την ισπανική κατοχή και διατηρούν πολλά από τα λατινοαμερικανικά έθιμα. Επίσημη γλώσσα είναι η ισπανική, παρόλο που και η αγγλική χρησιμοποιείται ευρέως και για διοικητικούς σκοπούς. Το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων είναι χριστιανοί (καθολικοί).

Πρωτεύουσα του Πουέρτο Ρίκο είναι το Σαν Χουάν (421.958 κάτοικοι). Άλλες μεγάλες πόλεις είναι η Μπαγιαμόν (220.262 κάτοικοι) στο βόρειο τμήμα τού νησιού, η Πόνσε (187.749 κάτοικοι) στο νότιο τμήμα, η Κάγκουας (133.447 κάτοικοι) στο κεντροδυτικό, η Μαγιαγκουές (100.371 κάτοικοι), σημαντικό λιμάνι των δυτικών ακτών τού Πουέρτο Ρίκο, κ.ά.

Αξίζει μια επίσκεψη στο μυστηριώδες Old San Juan. Πρόκειται για μικρό και μακρόστενο νησί που συνδέεται με το υπόλοιπο Πουέρτο Ρίκο με 3 γέφυρες. Λιθόστρωτα δρομάκια, χρωματιστά αποικιακά κτίρια, φρούρια. Ο τόπος εκπέμπει μεγάλη γοητεία την ημέρα αλλά και τη νύχτα με τους ρυθμούς σάλσα διάχυτους σε όλη την πόλη.

Το Πουέρτο Ρίκο ξεχωρίζει για τις αμμώδεις παραλίες του με τα πεντακάθαρα τιρκουάζ νερά που ξεκουράζουν και ανανεώνουν τους επισκέπτες. Στην κορυφή βρίσκονται η χρυσή ακτή Playa Flamenco -μια από τις ωραιότερες παραλίες τού κόσμου- και η Playa Isla Verde που είναι σαν ένα μικρό βραζιλιάνικο κομμάτι. Θα βρείτε βέβαια πολλές άλλες υπέροχες παραλίες για να επισκεφτείτε και να απολαύσετε βουτιές και ηλιοθεραπεία.

Λίγες εμπειρίες μπορούν να προκαλέσουν δέος όπως το να επιπλέετε στα σκοτεινά νερά το βράδυ, μέσα σε ένα θόλο αστεριών. Σε πολλούς κόλπους τού Πουέρτο Ρίκο παρατηρείται το φαινόμενο της βιοφωταύγειας. Βιοφωταύγεια ή βιοφωτισμός (bioluminescence) χαρακτηρίζεται η δημιουργία φωτός σε διάφορα μήκη κύματος που εκπέμπεται από διάφορους ζώντες οργανισμούς. Το φαινόμενο της βιοφωταύγειας παρουσιάζεται σε πολλές βιο-ομάδες όπως οι πυγολαμπίδες και σε διάφορους θαλάσσιους οργανισμούς. Για την απόλυτη εμπειρία επισκεφτείτε τον κόλπο Vieques.

Το αγαπημένο άθλημα των κατοίκων τού νησιού είναι το μπέιζμπολ, για αυτό θα δείτε πολλά υπερμεγέθη γήπεδα μπέιζμπολ σε πολλά σημεία. Ευκαιρία λοιπόν να παρακολουθήσετε κάποιον αγώνα!

Απολαύστε ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα παρέα με ένα ποτό με βάση το ρούμι. Επιλέξτε pina colada ή cuba libre. Βρείτε την πιο όμορφη βεράντα και δείτε τον ήλιο να χρωματίζει τη θάλασσα απολαμβάνοντας ένα παγωμένο εξωτικό ποτό.

Τα πιο όμορφα μέρη για να εξερευνήσετε τον υπέροχο κόσμο τού βυθού βρίσκονται λίγο πιο μακριά από τις τουριστικές περιοχές, στα απέναντι μικρά νησιά, στην ανατολική και νότια ακτή. Για τα πιο όμορφα κοράλλια (ειδικά εσείς που τα συλλέγετε) να πάτε νοτιοδυτικά. Το πρωί τα νερά είναι πολύ καθαρά και ήρεμα και θα έχετε ορατότητα σε βάθος 75 ποδιών. Πολύχρωμα ψάρια, κοράλλια και ο εξωτικός βυθός σάς περιμένουν!

Το Ponce, γνωστό ως Το Μαργαριτάρι Τού Νότου, μπορεί να υπερηφανεύεται για την πληθώρα των μουσείων του. Ξεχωρίζει το Museo de la Música Puertorriqueña, το Hacienda Buena Vista και το καλύτερο μουσείο μοντέρνας τέχνης τής Καραϊβικής, Museo de Arte de Ponce.

Τα παγκόσμιας κλάσης εστιατόρια SoFo (‘South of Fortaleza) εντυπωσιάζουν τους πελάτες με τα πιο εμπνευσμένα πιάτα υψηλής γαστρονομίας στην Καραϊβική. Γευτείτε παραδοσιακές γεύσεις τού νησιού και απολαύστε ένα αξέχαστο γεύμα (ειδικά αν είστε γκλαμουράτοι πειρατές).

Για να δείτε όλα τα σιντριβάνια, τις ιστορικές πλατείες, τα αποικιακά κτίρια και όλα τα διαμάντια αρχιτεκτονικής τού Πουέρτο Ρίκο, θα χρειαστεί να μείνετε εκεί πάνω από μήνα (για τολμήστε!). Αν έχετε κάποιο χρόνο για περιήγηση (που δεν το βλέπω) πέρα από το Old San Juan, να πάτε στο Plaza Las Delicias στο Ponce, ένα μέρος με αγάλματα, αποικιακά ιστορικά κτίρια και το διάσημο Fuente de los Leones.

Τροπική πυκνή βλάστηση, λόφοι, καταρράκτες, συνθέτουν το μοναδικό αληθινό τροπικό δάσος των Ηνωμένων Πολιτειών, ένα μέρος ιδανικό για βόλτα. Θα βραχείτε, επομένως φορέστε αδιάβροχο και πάρτε μαζί σας κιάλια, αφού 26 είδη πτηνών υπάρχουν μόνο σε αυτό το δάσος και πουθενά αλλού σε όλο τον κόσμο. Θα πρέπει να προσπαθήσετε και να παρατηρήσετε πολύ καλά για να δείτε έναν Πουερτορικανό παπαγάλο, ένα από τα 10 πτηνά υπό εξαφάνιση. Αν δεν τον εντοπίσετε μη στενοχωρηθείτε. Δείτε τον δικό μας Ρόκο και θα καλυφθείτε. Τέτοιος είναι. Για περισσότερες πληροφορίες θα βρίσκεται πάντα στην διάθεσή σας η επιστημόνισσα ξεναγός μας.

Εγώ έχω να διεκπεραιώσω κάτι παλιές υποθέσεις εδώ και ίσως να χαθούμε για κάποιες μέρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το ρίξετε στις κραιπάλες. Να είστε πάντα σε επιφυλακή, πρώτον για να μην έρθουν στα μουλωχτά τίποτα ωχτροί και μας βουτήξουν το σκαρί μας, γιατί μετά θα πρέπει να συνεχίσουμε κολυμπώντας την περιήγηση στην Καραϊβική, στον υπόλοιπο κόσμο και εν συνεχεία στους γαλαξίες τού σύμπαντος και δεύτερον γιατί δεν ξέρετε ποια στιγμή θα σημάνει το σάλπισμα της αναχώρησης και μπορεί αυτό να γίνει τελείως αιφνιδιαστικά. Γι' αυτό το ξεσάλωμα με μέτρο παρακαλώ και να είστε διαρκώς σε επαγρύπνηση. Βγάλτε και καμιά βάρδια για να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας. Τώρα, αν κάτι δεν πάει καλά και με δείτε να αργώ περισσότερο από το φυσιολογικό, έχετε δύο λύσεις. Ή αράζετε εδώ, πουλάτε το πειρατικό μαζί με τα λάφυρα και τις προμήθειες και με τα φράγκα αγοράζετε καλύβα στην παραλία ή από κοινού, με την εμπειρία που έχετε πια αποκτήσει, αναλαμβάνετε τις ευθύνες και την κοπανάτε μόνοι σας για την κολασμένη συνέχεια…

Καλή διαμονή ωρέ μεθυσμένο ασκέρι!