Μεγάλη ησυχία επικρατεί στην Αγία Ελένη. Για να αρχίσουμε να ξεσηκώνουμε λιγάκι αγίους και κολασμένους...
Η εξέδρα έχει στηθεί. Τα γκρουπάκια (τι γκρουπάκια δηλαδή, γκρουπάρες) έχουν καταφθάσει. Μερικά στελέχη τους μάλιστα μας έχουν κάνει την τιμή να έρθουν ακόμα και από το υπερπέραν. Το πάρτυ θα γίνει έξω από το σπίτι του φίλου μας του Βοναπάρτη. Καιρός να ξυπνάει κι αυτός από τον αιώνιο ύπνο του για να καταλάβει ότι δεν έτρεξε και τίποτα σπουδαίο που δεν τα κατάφερε να κυριεύσει τον κόσμο. Και να το είχε κάνει, αυτός ο κόσμος πάλι ίδιος θα έμενε. Γεμάτος με σωσίες του απ' άκρη σ' άκρη. Και μέσα από κάγκελα και έξω απ' αυτά...
Let's party... Rock party...
Χιλιάδες θαύματα συντελούνται δίπλα μας κάθε δευτερόλεπτο. Μόνο που εμείς δεν έχουμε χρόνο για να τους δώσουμε σημασία. Ίσως μια άλλη φορά...
Ένας στρατιώτης της τύχης. Ένας κυνηγός ανεμόμυλων. Να ο άνθρωπος που θα μπορούσε να αλλάξει αυτόν τον κόσμο…
Κοιτάζω μέσα στα σπίτια από τα ανοιχτά παράθυρα, πώς αναβοσβήνουν τα κουτιά με τις αστραπές… αυτές τις λάμψεις της αποχαύνωσης… κι ούτε ένας κεραυνός πουθενά…
Κοίτα τώρα που σταμάτησαν οι βροχές να ντυθείς καλοκαίρι και να μου τη σκάσεις πάλι εκεί που δεν θα σε περιμένω…
Υπάρχει κάπου ένας δρόμος γεμάτος όνειρα. Κάθε πόρτα σπιτιού κρύβει από πίσω της ένα τέτοιο όνειρο. Το θέμα είναι πώς να διαλέξεις σωστά για να μην πέσεις στην πόρτα που κρύβει μέσα της τον εφιάλτη…
θάλασσα
θαλάσσης
θαλασσών
ούτε μια συλλαβή ακαβαλίκευτη
δεν άφησε αυτός ο τόνος
Ντίνος Χριστιανόπουλος
Το μόνο σχήμα που κατάφερα να μάθω να σχεδιάζω είναι τα δαχτυλίδια του καπνού από το τσιγάρο μου…
Αυτό ήταν. Καιρός να αφήσουμε τους ιθαγενείς αγίους στην ησυχία τους. Να κοιμηθούν και οι φίλοι μας οι μουσικοί. Τόσο κόπο έκαναν να έρθουν μέχρι εδώ για να μας διασκεδάσουν. Ας κοιμηθούν και οι δικοί μας Άγιοι. Για τους κολασμένους δεν θα πω κουβέντα. Αυτοί έχουν μάθει να στριφογυρνάνε μέρα νύχτα στις κουκέτες τους. Τα φιλιά μου σε όλα τα πειρατόνια. Θα τα ξαναπούμε όσο θα είμαστε εδώ και θα το επαναλάβουμε κάποια στιγμή το αποψινό…
εδώ πάνω που με ξεχάσατε εμένα
ΑπάντησηΔιαγραφήέχει ησυχία ακόμη...
και έχει ησυχία απόλυτη-
και μου αρέσει!
Καλό ξημέρωμα πειρατοροκούλη :ο)
Καλή διασκέδαση!
Ελπίζω να φτάνει ως εκεί η μουσική μας και να σου κρατάει συντροφιά... Μάλλον ξεχάστηκες να κατέβεις αλλά κι εκεί όμορφα είναι... Καληνύχτα πειρατίνα μου και συγγνώμη για τη βαβούρα αλλά μάλλον δεν θα σε αφήσουμε να κοιμηθείς απόψε... Αν το μετανιώσεις σφύρα μου να έρθω να σε κατεβάσω...
Διαγραφήόχι δεν φτάνει :)
Διαγραφήκαι η ησυχία είναι τόσο όμορφη καμιά φορά...
ειδικά σε τοσο ειδυλιακά μέρη...
τ'αστέρια είναι που δεν θα με αφήσουν να κοιμηθώ απόψε :ο)
μπα άσε με εδώ που σου λέω πού να με κουβαλάς
και να αφήνεις και το πάρτυ...
θυμάσαι πόσα είναι τα σκαλιά;;
για ρώτα με! :p
Φιλιά...
Καλά το είπα εγώ... Σε παρέσυρε η ομορφιά... Σε μάγεψε η θέα... Και ξεχάστηκες εκεί πάνω... Πάντως μην υπολογίζεις τα σκαλιά... Ξεχνάς πως μπορώ να φτάσω σε μια στιγμή χρησιμοποιώντας τα φτερά μου; Αλλά αν σου αρέσει εκεί πάω πάσο... Όπως τη βρίσκει ο καθένας :-)
ΔιαγραφήΦιλιά...
αν μπορείς να φτάσεις σε μια στιγμή
Διαγραφήαπορώ που το συζητάς ακόμα πειρατούλη!!! :)
αλλά αν απορείς κι εσύ...
καταλαβαίνω τώρα
λάμψεις της αποχαύνωσεις - αστέρια
σημειώσατε ένα! :ppp
Εμπρός, ανέβα και άσε τα λόγια :-) Και κρατήσου καλά γιατί θα κετέβουμε με μεγάλη ταχύτητα... Με περιμένει ο Ritchie Blackmore να του ρυθμίσω το ήχο και τον φωτισμό :-)
Διαγραφήκαμία βιασύνη!
Διαγραφήνα φέρεις και τον Ritchie :ο)
ήχος πες του και φωτισμός στην πένα!!! ;)
Μέχρι να ετοιμαστείς θα έχει τελειώσει το πάρτυ. Άκου καμία βιασύνη...
Διαγραφήχαχαχαχα απίθανη συνεννόηση! :)))
Διαγραφήωραία... άμα τελειώσει
πάρε όσο ρούμι περισσέψει
και έλα!
έχουμε να περιμένουμε και να υποδεχτούμε
ένα υπέροχο ξημέρωμα...
Πειρατόνι τελικά, εσύ εκεί πάνω κι εγώ εδώ κάτω, το καταφέραμε το παρτάκι μας... Ρούμι δεν άφησαν ούτε σταγόνα τα σφουγγάρια! Και ξημέρωμα χωρίς ρούμι είναι σαν καφές χωρίς τσιγάρο... Πετάγομαι να ρίξω μια ματιά στο καράβι γιατί κυκλοφορούν παράξενες και επικίνδυνες υπάρξεις εδώ τριγύρω που μπουκάρουν τις νύχτες άμα τη απουσία μου και λεηλατούν τα αμπάρια... Επί τη ευκαιρία λέω να ρίξω και κανέναν υπνάκο γιατί αύριο έχω να τρέξω για προμήθειες. Τι νόμιζες, εσείς μετράτε τ' άστρα κι η τύχη σας δουλεύει. Αλί στους έρημους τους καπεταναίους που πρέπει να φροντίζουν να μη σας λείψει τίποτα...
ΔιαγραφήΚαλό σου ξημέρωμα μετρώντας αστεράκια... Άμα πέσεις πάνω σ' εκείνο το φανταχτερά γαλάζιο μη το μετρήσεις... Είναι δικό μου... :-)
Σε φιλώ...
Γεμάτος δε λες τίποτα...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού καμιά φορά με κοιτάω στον καθρέφτη και του μοιάζω κι εγώ.. Δεν ξες πόσο πολύ. Αλλά ο καθένας έχει το καλό του μέρος (bona parte) και το είδωλό του που...οφείλει να τον φρικάρει ενίοτε.
Bona..perty!
http://www.youtube.com/watch?v=HQmmM_qwG4k
Εγώ να δεις πειρατόνι μου πόσο του μοιάζω. Έχω και το ίδιο καπέλο! Πρότυπα είναι αυτά, δεν γίνεται να τα αποποιηθείς έτσι εύκολα :-)
ΔιαγραφήΤη γουστάρω τη ροκιά σου...
Φιλί...
Καπετάνιε τιμημένε, στο΄χα πει πως το νησί είναι μαγικό ;-).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά που μείναν οι ηχογραφήσεις να τις ακούσω στα σκοτεινά το βράδυ γιατί χθες παιζόταν πολλά "πάρτυ" και "μαθήματα" ταυτόχρονα και βγήκα νοκ αουτ.. Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ, τόσο πολύ που σχεδόν βλέπω καθαρά τον εαυτό μου και στην περασμένη ζωή να κρέμομαι από ένα κατάρτι και να κοιτώ το πέλαγος μακριά... Σε φιλώ
Μάντεψε τι κολατσίζω τώρα που σου γράφω. Σωστά! Σαλάχι στα κάρβουνα! Α, το άτιμο, δεν φαντάζεσαι πού το ξετρύπωσα. Είχε μπει μέσα σε ένα άδειο βαρέλι από ρούμι, είχε βουτήξει ένα σακουλάκι με φιστίκια και τα μασουλούσε σα να μην έτρεχε τίποτα!
ΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε το νησί. Αν και εσύ το ήξερες. Τα δικά μας πάρτι, όπως ξέρεις, γίνονται εντελώς στα ξαφνικά και απροειδοποίητα. Είμαι της αρχής ότι τις όμορφες στιγμές δεν γίνεται να τις προγραμματίσεις. Το καλό είναι ότι αποτυπώνονται στα αρχεία του καραβιού με τη μέθοδο των ολογραμμάτων, οπότε όποιος δεν πρόλαβε να παρευρεθεί ζωντανά την ώρα που διαδραματίζονται, μπορεί να τις ξαναζήσει σα να συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή μπροστά στα μάτια του. Κι αυτό μαγικό είναι από μια άποψη. Έτσι, δεν χάνεις κανένα πάρτυ και κανένα μάθημα. Και ποιος σου λέει ότι και στην προηγούμενη ζωή σου δεν βρισκόσουν όντως κρεμασμένη από ένα κατάρτι αγναντεύοντας το πέλαγος; Ή πώς δεν θα συμβεί το ίδιο και στις επόμενες; Λες να είναι βαρετό αν επαναλαμβάνεται;
Τα φιλιά μου...
Κι εκεί που σπαρταρούσε το αδικοχαμένο, που καταχτυπούσε την επικίνδυνη ουρά του κι ετοιμαζόταν η φωτιά, εκεί που κρεμόμουνα καμαρώνοντας μία γενναία μάχη, που τίποτα δεν ήταν τυχαίο για τα χρονοντούλαπα και τους θαμώνες τους, σκεφτόμουνα πως ο προπάππος ο ένδοξος μούτσος που σκαρφάλωνε στο κατάρτι των 33 μέτρων σαν αίλουρος, αυτός μου φύτεψε το βόλι της θάλασσας, αυτός λοιπόν.. Υστερα άστραψε άλλο ένα παλιοτραγουδάκι http://www.youtube.com/watch?v=cYu7GHBKD3k
ΔιαγραφήΕγώ το νησί δε το χόρτασα ακόμα. Μη φύγουμε..;-)
Πειρατόνι κι ο προπάππος; Ε, πώς θα γινόταν να γλίτωνες εσύ;
ΔιαγραφήΠαλιοτράγουδο το λες αυτό; Εγώ το λέω θεϊκό τραγούδι...
Χόρτασέ το όσο θέλεις το νησί. Δεν θα φύγουμε αν δεν το χορτάσεις. Σου το υπόσχομαι...
Κοιτα να δεις που αποψε τα μαυρα μου ρουχα
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ειναι της θλιψης παρα της λαχταρας των 25 χρονων
για ροκια.
Και μπορω να πω πως πρωτη φορα καθομαι "πρωτο τραπεζι πιστα"
και ουτε μια αρβυλια δεν μου'ρθε...περιεργο!!!
Ας βγαλω απ'την μποτα το ρουμι γιο-χοχο...
Καληνυχτορουμικο...
Τα μαύρα ρούχα, συμπτωματικά, είναι το επίσημο ένδυμα καπετάνιου και πληρώματος του πειρατικού μας...
ΔιαγραφήΜαύρο και το καράβι μας... Μαύρη και η σημαία μας...
Είναι το μαύρο της χαράς, της περιπέτειας, της ροκιάς, του φευγιού, της ρότας, των μαχών και της επανάστασής μας...
Είναι σινιάλο για τους φίλους και προειδοποίηση για τους εχθρούς...
Μαύρος ο ουρανός που μας αγκαλιάζει, μαύρη και η θάλασσα που μας ταξιδεύει: http://www.youtube.com/watch?v=YTSpdHI5bGI
Το ρούμι από τη μπότα σου μη το αδειάσεις και πάει χαμένο... Γέμισε τα ποτήρια μας... γιο-χο χο, γιο-χο χο...
Την ανεμοθαλασσοκαλημέρα μου...
Mε κανεις να αισθανομαι
Διαγραφήπερισσοτερα απ'οσα αντεχει
το "σκαρι" μου...
Σαπιοκαραβο ειμαι...βαστα...
:)
Στη δικιά μας θάλασσα δεν πλέουν γερά σκαριά και σαπιοκάραβα... Τα καράβια μας είναι όλα ίδια δυναμικής, αντέχουν όλες τις δοκιμασίες και τα βάζουν με όλους τους καιρούς...
ΔιαγραφήΤο "βάστα", σαν ναυτικός όρος, ισούται με την Αντιμονή. Δηλαδή την πλεύση με ελαττομένη την ταχύτητα του πλοίου, για την αποφυγή ζημιών από την τρικυμία. Για να γίνει αυτό το πλοίο πρέπει να στραφεί προς την κατεύθυνση του ανέμου, "πλέοντας την εγγυτάτη" και να μειώσει τα ιστία μόνο στα χαμηλά πανιά (ιστία θυέλλης)...
Εμάς όμως σπάνια θα μας δεις να πλέουμε σε Αντιμονή. Πάντα τραβάμε με όλα τα πανιά φουσκωμένα καταπάνω σε όλους τους καιρούς...
Γι' αυτό φυσικά και συχνά-πυκνά σπάμε τα μούτρα μας... χο, χο, χο...
Τι, οι καιροί θα τα έσπαζαν; Εμείς θα τα σπάζαμε...
Καληνυχτολουλουδοβάσταγμα :-)