Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Συστάσεις


Είμαι ένα ημερολόγιο. Δεν έχω φύλο. Δεν έχω όνομα. Δεν έχω ηλικία. Δεν έχω προορισμό.

Έχω μόνο φίλους. Άλλα ημερολόγια. Είμαστε ακίνδυνα εμείς τα ημερολόγια. Αγαπιόμαστε μεταξύ μας και νοιαζόμαστε το ένα το άλλο. Δεν ρωτάμε. Δεν εμβαθύνουμε. Μόνο ακούμε. Ναι, αυτό ξέρουμε να το κάνουμε καλά. Ακούμε όσα θέλουν οι άλλοι να μας πουν. Έχουμε κι άλλες ικανότητες όμως. Μπορούμε να αγγίζουμε προσεκτικά με τα υποτυπώδη χέρια μας. Μπορούμε κάπου-κάπου και να χαμογελάμε. Κάποιες φορές μας πιάνει ο οίστρος και ανταλλάσσουμε όμορφες ιστορίες. Τα βράδια τραγουδάμε γύρω από τη φωτιά. Κι άλλες φορές κλεινόμαστε μέσα μας με τις ώρες και γράφουμε παραμύθια. Οι μεγάλοι μάς αντιμετωπίζουν επιφυλακτικά. Μπορεί και να 'ναι η αγνότητα που χάνουν λίγο-λίγο στην προσπάθειά τους να τα βάλουν με το χρόνο που τους κυνηγά. Τα παιδιά όμως μας λατρεύουν και δεν σταματάνε στιγμή να μας το δείχνουν. Ξεχωριστή ικανότητα διαθέτουν πολλά από εμάς με τις εικόνες. Ζωγραφιές, ξύλινες μπογιές και πλαστελίνες συνθέτουν πολλές φορές έργα τέχνης μέσα από τις σελίδες μας. Και φωτογραφίες. Πολλές φωτογραφίες. Και ταινίες. Και μουσικές.

Δεν είμαι κανενός. Είμαι ένα ημερολόγιο του εαυτού μου όπως τόσα και τόσα γύρω μας. Έρχομαι, φεύγω, επιστρέφω. Υπάρχουν φορές που χάνομαι για καιρό κι έπειτα πάλι κάποια στιγμή βρίσκω το δρόμο να γυρίσω. Εύκολα, δύσκολα, πάντως τον βρίσκω. Κάθε φορά που συμβαίνει αυτό είναι μεγάλη η χαρά μου που ξαναβρίσκω αγαπημένα άλλα ημερολόγια έτσι όμορφα και τρυφερά όπως τα είχα αφήσει. Ανέγγιχτα από το χρόνο. Αμόλυντα από ανθρώπινες γερασμένες ψυχές που δεν θα καταλάβουν ποτέ πώς είναι να γεννιέται κανείς ημερολόγιο. Συμπάθα με και μη μου κακιώνεις αν έρχομαι και φεύγω ξαφνικά. Στην ουσία δεν έφυγα ποτέ. Ξέρεις πώς είναι όταν κάποιος είναι αλλιώτικος. Ούτε αυτός μπορεί να συνηθίσει τα ανθρώπινα ούτε κι εκείνα τις χάρτινες παραξενιές του. Πρέπει για κάποια φεγγάρια να απομακρυνθούν.

Ξεχάστηκα περισσότερο απ' όσο έπρεπε κοντά στο τζάκι και άρχισαν να κιτρινίζουν οι άκρες μου. Να δεις που κάποια μέρα έτσι θα εξαϋλωθώ. Άλλωστε το έχουν πει στο παρελθόν άλλα, σοφότερα ημερολόγια από μένα. Το πιστό στις ιστορίες του ημερολόγιο ή από φωτιά θα πάει ή από ασταμάτητη βροχή...

S.O.

4 σχόλια:

  1. :)

    αν δεν ήμασταν φτιαγμένοι και από φυγή και από ερχομό, τότε ποτέ δεν θα βιώναμε τον πόνο που μας εξελίσσει.. ούτε την ανείπωτη της νοσταλγίας θλίψη.. ούτε τη νίκη της επιστροφής και την ευτυχία του ξανανταμώματος...

    υπέροχη αληθινά η γραφή.. και το χάδι, το συναίσθημα που ακουμπάς στην κάθε λεπτή λεπτομέρεια των πιο μύχιων συναισθήσεων...

    όπως πάνω και κάτω...
    όπως μέσα και έξω...

    και αν ασάλευτος τώρα νιώθεις, άμυνα εγώ το νιώθω και δέος μπρος σε ό,τι ορίζει τον άνεμο που πότε αμυδρά τη σάρκα ανατριχιάζει και πότε λυσσομανάει από καμία δύναμη ούτε ανθρώπινη ούτε καν θεϊκή τιθασευόμενος...

    όλα είναι κίνηση
    και ευτυχία
    από όπου κι αν τα δεις
    και γιορτή

    και εγώ γιορτάζω εδώ μαζί σου,
    το ταξίδι σου!

    Καλό ταξίδι θαραλέε τιμονιέρη...
    στον άνεμο που σαλεύει μέσα σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με κάνουν πολύ χαρούμενο τα λόγια σου. Είσαι γενναιόδωρο πλάσμα. Από εκείνα που έφτιαξε ο θεός μια μέρα που βρέθηκε σε μεγάλα κέφια. Χαίρομαι επίσης που βρίσκεις όμορφη τη γραφή μου. Εγώ το πολύ σκόρπιες σκέψεις θα την χαρακτήριζα. Κι αν γιορτάζεις μαζί μου το ταξίδι μου (μεγάλη τέτοια τιμή για μένα) έλα να το κάνουμε παρέα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα :) προσπαθώ να ανταποδώσω την συγκίνηση που εισπράττω...
    και πίστεψέ με πολλές μα πάρα πολλές φορές είναι φτωχά,
    όποια κι αν είναι, τα λόγια...

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα καταφέρνεις πάντως μια χαρά :-)

      Φιλιά και σε σένα...

      Διαγραφή

Αν ανήκεις στο πλήρωμα πες ό,τι θέλεις και γρήγορα στο κατάστρωμα.
Αν είσαι επιβάτης χαλάρωσε και απόλαυσε το ταξίδι.
Αν είσαι ναυαγός στη μέση τού πελάγου κράτα γερά και πιάσε το σκοινί.
Αν είσαι πειρατής και σκέφτηκες να μας κουρσέψεις κάνε στροφή και άλλαξε πορεία πριν το μετανιώσω...