Το ήξερα ότι θα το λατρέψεις. Όπως ήξερα ότι θα διαφωνήσεις με την Εύα :-) Ξερόλας κανονικός παιδί μου :-)
Πάντως, η Εύα δεν το έχει γράψει σαν τσιτάτο αυτό. Δεν είναι μανιφέστο. Πικρία εκφράζει για εκείνους που πραγματικά δεν μπόρεσαν να πάνε παραπέρα στον έρωτα. Τους απάλλαξε με ένα "έως εκεί μπορούσαν" για να μη τους κατηγορήσει για κάποιο "δεν ήθελαν άλλο". Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός... Διευκρινήσεις για το αν φοβήθηκαν και δεν τόλμησαν ή απλά δεν επιθυμούσαν τίποτα περισσότερο, δυστυχώς δεν μπορούσε να δώσει μέσα σε μια τόσο μικρή φράση. Μόνο να τους καταδείξει. Σκέτο. Όχι ότι προτρέπει να πηγαίνει ο καθένας μέχρι εκεί που μπορεί...
Καλησπέρα πειρατούλη :) δηλαδή το έχεις διαβάσει το βιβλίο; έτσι πρέπει να είναι για να λες πως ξέρεις πώς το λέει.. αλλιώς θα μου επιτρέψεις να σε προσφωνώ φωτεινό μου παντογνώστη χιχιχι :pp
Με έπιασε νοσταλγία τώρα.. μερικές από τις πιο ξεχωριστές αναγνωστικές μου εμπειρίες, από αυτές που βιώνονται στην κυριολεξία ως καταδύσεις, τις έχω γευτεί με ένα βιβλίο της Ομηρόλη στα χέρια.. ήταν από σεβασμό και γνώση βυθομετρήσεως που δίστασα :p αν το έχεις διαβάσει να υποθέσω πως μου το προτείνεις; :) (και πως με γυρίζεις πέντε έξι χρόνια πίσω..;))
το βιντεάκι είναι απέραντα τρυφερό!!!! απέραντα όμως... και συγκινητικό. απορώ πού το βρήκες!!! πού τα βρίσκεις όλα αυτά και πώς; :ο) μήπως ξέρεις να μεταφράσεις και τα λόγια που το συνοδεύουν; :pp χαχα πήρα φόρα που έχεις μία απάντηση για όλα! ;))))
Να πάρω τα ερωτήματα ένα προς ένα για να μη σου αφήσω κενά:
Δεν είναι από τα καλύτερα βιβλία τής Ομηρόλη το "Αμέσως τώρα πια". Το λέω εγώ που είμαι φαν της και μου άρεσαν όλα της τα βιβλία. Ξεκίνησε να γράφει από τα 18 της χρόνια και έγινε γνωστή στα τα 22.
Δεν ξέρω ποιο διάβασες αλλά κατά σειρά τα καλύτερά της είναι τα εξής: "Σεισάχθεια", "Οι παραχαράκτες της ευτυχίας", "Οι κομπάρσοι της ηδονής", "Οι αναλφάβητοι του έρωτα", "Διοτίμα", "Μοιράιδα", "Οι οδοιπόροι της καρδιάς", "Όταν τα πατραμύθια λένε αλήθεια", Αμέσως τώρα πια", "Η αρχή του ταυτόσημου"...
Πάντως, άλλο πολύ καλό και άλλο λιγότερο, τα συνιστώ όλα :-)
Τα βιντεάκια τα βρίσκω στην μυστική διαδικτυακή πηγή μου :-)
Το συγκεκριμένο βίντεο δεν χρειάζεται μετάφραση. Λέει την ιστορία από μόνο του. Εκείνος, ο μαύρος, ήρθε από μακριά. Από ένα άλλο κόσμο. Εκείνη, η λευκή, τον περίμενε σαν από πάντα. Ο έρωτάς τους κράτησε από την ανατολή μέχρι τη δύση τού ήλιου. Μετά αυτός έπρεπε να φύγει πάλι. Εκείνη προσπάθησε να τον ακολουθήσει αλλά μάταια. Ήταν διαφορετικοί οι κόσμοι τους. Έπρεπε να φύγει και έπρεπε να το κάνει μόνος του. Το πάλεψε η λευκή, μα, "Έρωτας εστί ως εκεί που μπορείς" :-) Μετά η λευκή γέννησε το παιδάκι τους. Κάποια μέρα θα γινόταν σαν κι αυτόν...
Καλημέρα πειρατούλη :) το είδα το βιντεάκι :ο) για τους ρώσικους υπότιτλους αναρωτήθηκα μήπως και.. με τόσα που ξέρεις, ικανό σε είχα :p αφού λοιπόν το είδαμε με τα ίδια μάτια το βιντεάκι, γιατί μου απάντησες όπως μου απάντησες; η λευκή δεν έφταιξε σε τίποτα.. και ίσως κανείς τους να μην έφταιξε.. μα το "ως εκεί που μπορείς" είναι μάλλον για εκείνον που δεν μένει, έτσι δεν είναι; για αυτό είναι πιο σημαντικό αν είναι να ακροβατήσουμε να ακροβατούμε στο "ως εκεί που η ψυχή μας ποθεί"
τελοσπαντων τώρα
αλήθεια γνωρίζεις την Ομηρόλη; είσαι τυχερός πειρατούλης (και) για αυτό! :)
το πρώτο που διάβασα ήταν "οι αναλφάβητοι του έρωτα".. μάλιστα θυμάμαι ήμουν στο σπίτι μιας φίλης μου και είχα διαλέξει ακόμα δυο τρία βιβλία να της δανειστώ.. γύρω στα είκοσι ήμουν τότε.. επιλέγοντας λοιπόν και αυτό μου λέει αυτό δεν είναι καλό, το διάβασε η μητέρα μου και δεν της άρεσε!!! δεν είχα λόγο να μην το δεχτώ γιατί όντως η συγκεκρμένη κυρία διάβαζε και μια σχετική εμπιστοσύνη της είχα.. δεν είχα όμως και τη συνήθεια να επηρεάζομαι από τη γνώμη άλλων ειδικά σε τέτοια θέματα :) το λέω όμως γιατί θυμάμαι ακόμα με πόσο συναίσθημα και τί ένστικτο απέρριψα αμέσως αυτό που μου έλεγε.. και με τέτοιον τίτλο σιγά που θα το άφηνα! το δανείστηκα λοιπόν και το διάβασα πρώτο πρώτο! απορροφήθηκα! ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο!!! στη συνέχεια διάβασα και τους άλλους τόσο υπέροχους τίτλους, το "οι κομπάρσοι της ηδονής" και το "οι παραχαράκτες της ευτυχίας"... μετά από λίγα χρόνια και ενώ ήμουν σε μια αρκετά δύσκολη καμπή μου έγινα μέλος σε μια βιβλιοθήκη και μέσα στα άπειρα λογοτεχνικά βιβλία έπεσε το χέρι μου στη Σεισάχθεια.. το πήρα σπίτι μαζί με άλλα χωρίς να έχω παρατηρήσει καλά καλά ποια ήταν η συγγραφέας.. δεδομένης και της ψυχικής μου κατάστασης αυτό το βιβλίο ήταν ο καλύτερος σύντροφος του είδους που είχα ποτέ! :) και εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου ακόμη και σήμερα. στα χρόνια που ακολούθησαν υπάρχει πιθανότητα να διάβασα κανα δυο από τα τρία επόμενα της λίστας σου και να μην το θυμάμαι τώρα... είμαι σίγουρη οτι δεν έχω διαβάσει το "όταν τα παραμύθια λένε αλήθεια" και αυτό της ανάρτησής σου. πάντως το "η αρχή του ταυτόσημου" το έχω διαβάσει! είναι το τελευταίο που θυμάμαι πριν πέντε έξι περίπου χρόνια.. και πάλι ανεκτίμητη συντροφιά για τους ίδιους λόγους! θυμάμαι οτι ήταν χορταστικό βιβλίο, απολαυστικό! συνήθως διαβάζω πολύ γρήγορα και δεν μου κρατάει και πολύ η χαρά.. αυτό, λίγο επειδή είναι μεγάλο, λίγο επειδή πραγματικά το απολάμβανα και ήθελα να στέκομαι (μου αρέσουν αυτά τα θέματα που έτρεχαν παράλληλα της ιστορίας του :) λίγο επειδή μάλλον διάβαζα και άλλα παράλληλα, πάντως το ευχαριστήθηκα! και αν και στην αρχή δεν ήταν ό,τι ακριβώς περίμενα από την συγγραφέα, στην πορεία εξελίχθηκε πάρα πολύ όμορφα :)) και αν και δεν τα έχω διαβάσει όλα, δυσκολεύομαι να το βλέπω στη θέση που το έχεις (δικαίως ίσως) απλά γιατί το αγάπησα.. με ένα διαφορετικό τρόπο από ό,τι την Σεισάχθεια ή τους αναλφάβητους...
πολλά είπα;;;;; :p ε καλά :) εσύ θα τα διαβάσεις νερό :)))
Τώρα που πέσαμε σε κάλμα θα φάμε τίποτα καλό; χι, χι, χι...
Βρε χαζούλικο, δεν σου τα έγραψα επειδή δεν τα κατάλαβες, αλλά επειδή πάνω-κάτω αυτά λένε οι υπότιτλοι... Υποθέτω :-pppp
Σε ό,τι αφορά την Ομηρόλη, εκείνο που κέρδισε τους αναγνώστες της στα τρία πρώτα της βιβλία ήταν η απλότητα του λόγου της και η ικανότητά της να δίνει ζωντανές περιγραφές βάζοντας τον αναγνώστη στη διαδικασία να βλέπει εικόνες απο εκείνα που διαβάζει. Στην "Αρχή του ταυτόσημου" για πρώτη φορά βρήκα τη γραφή της κάπως πιο επιτηδευμένη. Μου έβγαζε μια δηθενιά (!) και μια προσπάθεια επίδοσης σε δεξιότητες του γραπτού λόγου, πράγμα αχρείαστο για το ταλέντο της. Και με χάλασε λίγο αυτό. Αλλά βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν την ακυρώνει σαν συγγραφέα μια μικρή παρεκτροπή, δικαιολογημένη άλλωστε από την επίθεση αποδοχής και γιατί όχι και δόξας που δέχτηκε. Είναι άνθρωπος που ακούει τις καλοπροαίρετες κριτικές, αντιλαμβάνεται εύκολα τα λάθη της και τα διορθώνει σε χρόνο μηδέν :-)
Τόσο όμορφα κι απλά περιγράφεις τα βασικά τού έρωτα... Τέσσερις από τις αρχές του. Δίνεις τις συντεταγμένες για τους μελλοντικούς εξερευνητές... Και μάλιστα στο πιάτο...
Γέλασα με τη γιόγκα. Γιατί όμως βρε πειρατίνα μου; Και γιόγκα έχει μέσα του ο έρωτας :-)
Ως προς την επίμαχη φράση εξηγώ από πάνω στο Φλασάκι με τι σκεπτικό έχει γραφτεί...
Λοιπόν, ναι, ξέρω! Για μένα ξέρω. Αλλά εγώ δεν πιάνομαι καθώς έχω καταργήσει τα όρια μέσα από τις δικές μου παράξενες μυθικές διεργασίες :-)
Το μπορώ πρέπει να γίνει ευπροσάρμοστο, να ακονιστεί για να μπορεί να τρυπώνει κι από τα πιο στενάχωρα περάσματα... Όλα τα σπήλαια δεν έχουν μια τεράστια τρύπα που χάσκει για να καλεί τους εξερευνητές να περάσουν και να τα εξερευνήσουν. Τα περισσότερα ανακαλύφθηκαν τυχαία από μια συγκυρία. Από κάτι που χώρεσε να τρυπώσει από κάπου μέσα τους. Από κάποιο μικρό και σκοτεινό άνοιγμα που δεν ήταν ορατό στα μάτια των ανθρώπων. Ή τουλάχιστον δεν ήταν ορατό στα μάτια των απλών περιπατητών. Ίσως κάποιοι εξειδικευμένοι σπηλαιολόγοι να το ανακάλυπταν πιο εύκολα. Αλλά με τόσα καλά κρυμμένα σπήλαια σε ολόκληρο τον πλανήτη πού να προλάβουν κι αυτοί; Κούφιος είναι ο πλανήτης μας από κάτω τριανταφυλλάκι. Γεμάτος παρόμοια σπήλαια που κρύβουν αιώνων μυστικά. Εξερευνητές δεν υπάρχουν και για όσους έχουν απομείνει δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος... Και ευτυχώς δηλαδή. Φαντάζεσαι να τα εξερευνούσαμε όλα εμείς; Οι επόμενοι από εμάς τι θα έκαναν; Θα έριχναν πασιέντζες; :-)
Ο έρωτας είναι το πιο απόλυτο συναίσθημα και ποτέ δεν δαμάζεται διεκδικεί τα πάντα από το ερωτικό αντικείμενο χωρίς περιορισμούς και φραγμούς όπως και καταθέτει όλο το οπλοστάσιο του για να καταστεί ο απόλυτος άρχος Σε φιλώ
Πειρατής είναι ο έρωτας δηλαδή. Μόνο οι πειρατές δεν δαμάζονται, διεκδικούν τα πάντα χωρίς περιορισμούς και φραγμούς και επιστρατεύουν όλο τους το οπλοστάσιο για να καταστούν κυρίαρχοι :-)
Μπορείς ως εκεί που θέλεις, όπως λέγαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση. Ο έρωτας όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά ισχυροποιεί τη θέληση όσο κανένα άλλο κίνητρο και επομένως θα έλεγα οτι είναι τελείως ανίκητος. Και το Χάρο τον ίδιο μπορεί να νικήσει, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτό. Αν κάποιος μπορεί να το κάνει αυτός είναι ο Έρωτας, αυτός που γεννιέται χοντρούλης από την ένωση δυο γενναιόδωρων καρδιών. Δε γερνάει, δεν πεθαίνει ούτε κι αδυνατίζει... Εκτός αν είναι χοντρό το μάτι μου και τον βλέπω έτσι.. χιχιχι
Αστροπειρατόνι μου σύμφωνο με βρίσκεις στα βασικά ...
Μόνο που ο Έρωτας δεν είναι χοντρούλης. Η Αναγεννησιακή τέχνη ευθύνεται γι' αυτή την εικόνα του. Εν καιρώ θα σου βάλω βιντεάκι για να τον δεις πώς είναι :-) Και τις καρδιές δεν ξέρω αν τις ενώνει. Ρίχνοντας το βέλος του σε κάθε μια την χωρίζει στα δύο. Άρα μετά έχουμε τέσσερις καρδιές για κάθε δύο ερωτευμένους... χι, χι, χι...
Είμαι σίγουρη οτι τις καρδιές τις σκίζει για να βγάλουν τ'αρώματά τους και να κάνουν μια καινούρια πεντανόστιμη σαλάτα. Σκέτες δεν τρώγονται βρε αδερφέ μου...! Δεν πλησιάζονται, μένουν στην ψευδαίσθηση της αυτάρκειάς τους και ξεχνούν να μπλεχτούν μεταξύ τους.
Κάτι ήξεραν οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης και τον έκαναν χοντρό. Αλλιώς πώς θα έριχνε μπόι; Εε boy;;
ο έρωτας, λένε, είναι ελλειμματικός αν δεν προηγηθεί αυτού η αγάπη γι αυτό και έτσι σε πάει "ως εκεί που μπορείς". Είναι όμως τόσο δυνατό παραισθησιογόνο που δεν αντέχεις μέχρι να διαπιστώσεις την αγάπη πρώτα, γι αυτό και εύχεσαι ολοσχερώς "αμέσως τώρα πια"...
Γενναίο μου, χαίρομαι που δεν σε τρομάζουν τόσα αίματα από τις σκισμένες καρδιές που γίνονται σαλάτα. Βάρβαρο μου τον έκανες λιγάκι τον καημένο τον ερωτάκο. Βρε άμα τον βάλουν κάτω οι γυναίκες θα τον ξεπουπουλιάσουν τον ταλαίπωρο. Ούτε αχ δεν θα προλάβει να πει. Από εδώ θα φεύγουν τα φτεράκια, από εκεί το τόξο, από την άλλη τα βέλη του... Αχ τον φουκαρά και πού να ήξερε τι μπορεί να πάθει εκεί που πάει και σημαδεύει. Ο αδαής :-)
Ψηλός, ψηλός καλόγερος και κόκαλα δεν έχει δηλαδή ο έρωτας τη σήμερον ημέρα. Θα το έτρωγε όλο το φαγάκι του όταν ήταν μικρούλης :-)
Όμορφα τα έπλεξες μεταξύ τους πειρατίνα μου... Σκέτος ο έρωτας είναι σαν κάτι να του λείπει. Με την αγάπη ολοκληρώνεται... Τα έπλεξες λοιπόν αυτά τα δύο μα έπλεξες και τίτλο με φράση και το αποτέλεσμα είναι εξίσου ονειρικό...
Καλημέρα! :) και για να είναι πιο όμορφη, δεν μπορώ να μην σχολιάσω κάτι υπέροχο που ειπώθηκε από την Έξαφνες χαρές εδώ... ο έρωτας είπε, είναι ελλειμματικός αν δεν προηγηθεί αυτού η αγάπη! αν δεν προηγηθεί αυτού η αγάπη... οπότε ίσως ολοκληρώνεται αυτοδικαια όταν παρουσιάζεται εκεί που ήδη τον περιμένουν.... είναι αντίστροφη η ιστορία του από όπως την ξέρουν να την διηγηθούν οι πολλοί.. ταξιδεύει όμως και έτσι :))) και τότε δεν είναι ούτε τόσο δα ελλειμματικός, είναι το πιο ολόκληρο συναίσθημα στο σύμπαν.. αν δεν είναι το ίδιο αυτό!
Τι θα κάνω με σας δεν ξέρω. Τέτοιο πλήρωμα δεν έχει ξαναγίνει. Η μία κόβει και η άλλη ράβει (τα πανιά βεβαίως-βεβαίως που κάπου-κάπου τα σκίζουν οι αέρηδες), πότε στο τιμόνι, πότε στα σκοινιά, πότε στο παρατηρητήριο, στη λάντζα, στα μαγειρεία, δαμάζοντας τα κύματα κόντρα σε όλους τους καιρούς...
Και το καράβι μας σκίζει τη θάλασσα στα δυο και πάει... Πού πάει; Αν το ξέραμε μπορεί και να μην ήταν τόσο όμορφο αυτό το ταξίδι...
Αν ανήκεις στο πλήρωμα πες ό,τι θέλεις και γρήγορα στο κατάστρωμα. Αν είσαι επιβάτης χαλάρωσε και απόλαυσε το ταξίδι. Αν είσαι ναυαγός στη μέση τού πελάγου κράτα γερά και πιάσε το σκοινί. Αν είσαι πειρατής και σκέφτηκες να μας κουρσέψεις κάνε στροφή και άλλαξε πορεία πριν το μετανιώσω...
Το λάτρεψα!-
ΑπάντησηΔιαγραφήμιλούσα για το βίντεο..
ΑπάντησηΔιαγραφήμου εχει ραγίσει την καρδιά! :)
για το δεύτερο κομμάτι της ανάρτησης
παίρνοντας θάρρος από την σφοδρότητα της τρυφερότητας
που δέχτηκα μόλις, θα τολμήσω να εναντιωθώ..
Έρως εστί ως εκεί που επιθυμείς..
η επιθυμία φτάνει πιο μακριά από το καθετι,
η θέληση της ψυχής-
αυτή είναι η δύναμη του ανθρώπου!
καλό ξημέρωμα πειρατούλη! :)
σε ευχαριστώ πολύ..
Το ήξερα ότι θα το λατρέψεις. Όπως ήξερα ότι θα διαφωνήσεις με την Εύα :-)
ΔιαγραφήΞερόλας κανονικός παιδί μου :-)
Πάντως, η Εύα δεν το έχει γράψει σαν τσιτάτο αυτό. Δεν είναι μανιφέστο. Πικρία εκφράζει για εκείνους που πραγματικά δεν μπόρεσαν να πάνε παραπέρα στον έρωτα. Τους απάλλαξε με ένα "έως εκεί μπορούσαν" για να μη τους κατηγορήσει για κάποιο "δεν ήθελαν άλλο". Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός... Διευκρινήσεις για το αν φοβήθηκαν και δεν τόλμησαν ή απλά δεν επιθυμούσαν τίποτα περισσότερο, δυστυχώς δεν μπορούσε να δώσει μέσα σε μια τόσο μικρή φράση. Μόνο να τους καταδείξει. Σκέτο. Όχι ότι προτρέπει να πηγαίνει ο καθένας μέχρι εκεί που μπορεί...
Φιλί...
Καλησπέρα πειρατούλη :)
Διαγραφήδηλαδή το έχεις διαβάσει το βιβλίο;
έτσι πρέπει να είναι για να λες πως
ξέρεις πώς το λέει.. αλλιώς θα μου επιτρέψεις
να σε προσφωνώ φωτεινό μου παντογνώστη χιχιχι :pp
Με έπιασε νοσταλγία τώρα.. μερικές από τις πιο ξεχωριστές αναγνωστικές μου εμπειρίες, από αυτές που βιώνονται στην κυριολεξία ως καταδύσεις, τις έχω γευτεί με ένα βιβλίο της Ομηρόλη στα χέρια..
ήταν από σεβασμό και γνώση βυθομετρήσεως
που δίστασα :p αν το έχεις διαβάσει
να υποθέσω πως μου το προτείνεις; :)
(και πως με γυρίζεις πέντε έξι χρόνια πίσω..;))
το βιντεάκι είναι απέραντα τρυφερό!!!! απέραντα όμως...
και συγκινητικό. απορώ πού το βρήκες!!!
πού τα βρίσκεις όλα αυτά και πώς; :ο)
μήπως ξέρεις να μεταφράσεις και τα λόγια που το συνοδεύουν; :pp χαχα πήρα φόρα που έχεις
μία απάντηση για όλα! ;))))
Φιλιά! Όμορφο βράδυ! :)
Ή μπορεί να γνωρίζω τη συγγραφέα :-)
ΔιαγραφήΝα πάρω τα ερωτήματα ένα προς ένα για να μη σου αφήσω κενά:
Δεν είναι από τα καλύτερα βιβλία τής Ομηρόλη το "Αμέσως τώρα πια". Το λέω εγώ που είμαι φαν της και μου άρεσαν όλα της τα βιβλία. Ξεκίνησε να γράφει από τα 18 της χρόνια και έγινε γνωστή στα τα 22.
Δεν ξέρω ποιο διάβασες αλλά κατά σειρά τα καλύτερά της είναι τα εξής: "Σεισάχθεια", "Οι παραχαράκτες της ευτυχίας", "Οι κομπάρσοι της ηδονής", "Οι αναλφάβητοι του έρωτα", "Διοτίμα", "Μοιράιδα", "Οι οδοιπόροι της καρδιάς", "Όταν τα πατραμύθια λένε αλήθεια", Αμέσως τώρα πια", "Η αρχή του ταυτόσημου"...
Πάντως, άλλο πολύ καλό και άλλο λιγότερο, τα συνιστώ όλα :-)
Τα βιντεάκια τα βρίσκω στην μυστική διαδικτυακή πηγή μου :-)
Το συγκεκριμένο βίντεο δεν χρειάζεται μετάφραση. Λέει την ιστορία από μόνο του. Εκείνος, ο μαύρος, ήρθε από μακριά. Από ένα άλλο κόσμο. Εκείνη, η λευκή, τον περίμενε σαν από πάντα. Ο έρωτάς τους κράτησε από την ανατολή μέχρι τη δύση τού ήλιου. Μετά αυτός έπρεπε να φύγει πάλι. Εκείνη προσπάθησε να τον ακολουθήσει αλλά μάταια. Ήταν διαφορετικοί οι κόσμοι τους. Έπρεπε να φύγει και έπρεπε να το κάνει μόνος του. Το πάλεψε η λευκή, μα, "Έρωτας εστί ως εκεί που μπορείς" :-)
Μετά η λευκή γέννησε το παιδάκι τους. Κάποια μέρα θα γινόταν σαν κι αυτόν...
Καλό ξημέρωμα και ένα φιλί...
Καλημέρα πειρατούλη :)
Διαγραφήτο είδα το βιντεάκι :ο) για τους ρώσικους υπότιτλους αναρωτήθηκα μήπως και.. με τόσα που ξέρεις, ικανό σε είχα :p αφού λοιπόν το είδαμε με τα ίδια μάτια το βιντεάκι, γιατί μου απάντησες όπως μου απάντησες; η λευκή δεν έφταιξε σε τίποτα.. και ίσως κανείς τους να μην έφταιξε.. μα το "ως εκεί που μπορείς" είναι μάλλον για εκείνον που δεν μένει, έτσι δεν είναι; για αυτό είναι πιο σημαντικό αν είναι να ακροβατήσουμε να ακροβατούμε στο "ως εκεί που η ψυχή μας ποθεί"
τελοσπαντων τώρα
αλήθεια γνωρίζεις την Ομηρόλη;
είσαι τυχερός πειρατούλης (και) για αυτό! :)
το πρώτο που διάβασα ήταν "οι αναλφάβητοι του έρωτα"..
μάλιστα θυμάμαι ήμουν στο σπίτι μιας φίλης μου και είχα διαλέξει ακόμα δυο τρία βιβλία να της δανειστώ.. γύρω στα είκοσι ήμουν τότε.. επιλέγοντας λοιπόν και αυτό μου λέει αυτό δεν είναι καλό, το διάβασε η μητέρα μου και δεν της άρεσε!!! δεν είχα λόγο να μην το δεχτώ γιατί όντως η συγκεκρμένη κυρία διάβαζε και μια σχετική εμπιστοσύνη της είχα.. δεν είχα όμως και τη συνήθεια να επηρεάζομαι από τη γνώμη άλλων ειδικά σε τέτοια θέματα :) το λέω όμως γιατί θυμάμαι ακόμα με πόσο συναίσθημα και τί ένστικτο απέρριψα αμέσως αυτό που μου έλεγε.. και με τέτοιον τίτλο σιγά που θα το άφηνα! το δανείστηκα λοιπόν και το διάβασα πρώτο πρώτο! απορροφήθηκα! ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο!!! στη συνέχεια διάβασα και τους άλλους τόσο υπέροχους τίτλους, το "οι κομπάρσοι της ηδονής" και το "οι παραχαράκτες της ευτυχίας"... μετά από λίγα χρόνια και ενώ ήμουν σε μια αρκετά δύσκολη καμπή μου έγινα μέλος σε μια βιβλιοθήκη και μέσα στα άπειρα λογοτεχνικά βιβλία έπεσε το χέρι μου στη Σεισάχθεια.. το πήρα σπίτι μαζί με άλλα χωρίς να έχω παρατηρήσει καλά καλά ποια ήταν η συγγραφέας.. δεδομένης και της ψυχικής μου κατάστασης αυτό το βιβλίο ήταν ο καλύτερος σύντροφος του είδους που είχα ποτέ! :) και εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου ακόμη και σήμερα.
στα χρόνια που ακολούθησαν υπάρχει πιθανότητα να διάβασα κανα δυο από τα τρία επόμενα της λίστας σου και να μην το θυμάμαι τώρα... είμαι σίγουρη οτι δεν έχω διαβάσει το "όταν τα παραμύθια λένε αλήθεια" και αυτό της ανάρτησής σου.
πάντως το "η αρχή του ταυτόσημου" το έχω διαβάσει! είναι το τελευταίο που θυμάμαι πριν πέντε έξι περίπου χρόνια.. και πάλι ανεκτίμητη συντροφιά για τους ίδιους λόγους! θυμάμαι οτι ήταν χορταστικό βιβλίο, απολαυστικό! συνήθως διαβάζω πολύ γρήγορα και δεν μου κρατάει και πολύ η χαρά.. αυτό, λίγο επειδή είναι μεγάλο, λίγο επειδή πραγματικά το απολάμβανα και ήθελα να στέκομαι (μου αρέσουν αυτά τα θέματα που έτρεχαν παράλληλα της ιστορίας του :) λίγο επειδή μάλλον διάβαζα και άλλα παράλληλα, πάντως το ευχαριστήθηκα! και αν και στην αρχή δεν ήταν ό,τι ακριβώς περίμενα από την συγγραφέα, στην πορεία εξελίχθηκε πάρα πολύ όμορφα :)) και αν και δεν τα έχω διαβάσει όλα, δυσκολεύομαι να το βλέπω στη θέση που το έχεις (δικαίως ίσως) απλά γιατί το αγάπησα.. με ένα διαφορετικό τρόπο από ό,τι την Σεισάχθεια ή τους αναλφάβητους...
πολλά είπα;;;;; :p ε καλά :)
εσύ θα τα διαβάσεις νερό :)))
Καλό σου ξημέρωμα πειρατούλη μου! :)
Σε φιλώ!
Καλημέρα πειρατίνα μου...
ΔιαγραφήΤώρα που πέσαμε σε κάλμα θα φάμε τίποτα καλό; χι, χι, χι...
Βρε χαζούλικο, δεν σου τα έγραψα επειδή δεν τα κατάλαβες, αλλά επειδή πάνω-κάτω αυτά λένε οι υπότιτλοι... Υποθέτω :-pppp
Σε ό,τι αφορά την Ομηρόλη, εκείνο που κέρδισε τους αναγνώστες της στα τρία πρώτα της βιβλία ήταν η απλότητα του λόγου της και η ικανότητά της να δίνει ζωντανές περιγραφές βάζοντας τον αναγνώστη στη διαδικασία να βλέπει εικόνες απο εκείνα που διαβάζει. Στην "Αρχή του ταυτόσημου" για πρώτη φορά βρήκα τη γραφή της κάπως πιο επιτηδευμένη. Μου έβγαζε μια δηθενιά (!) και μια προσπάθεια επίδοσης σε δεξιότητες του γραπτού λόγου, πράγμα αχρείαστο για το ταλέντο της. Και με χάλασε λίγο αυτό. Αλλά βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν την ακυρώνει σαν συγγραφέα μια μικρή παρεκτροπή, δικαιολογημένη άλλωστε από την επίθεση αποδοχής και γιατί όχι και δόξας που δέχτηκε. Είναι άνθρωπος που ακούει τις καλοπροαίρετες κριτικές, αντιλαμβάνεται εύκολα τα λάθη της και τα διορθώνει σε χρόνο μηδέν :-)
Να έχεις μια όμορφη μέρα και να χαμογελάς...
Έρως εστί ... ανάσες δίχως ουρανό ... μάτια δίχως ορίζοντα ... σαρκοφάγο χάος ... Για όσο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρως εστί ώς εκεί που μπορείς ... αυτό δεν είναι έρωτας αλλά γιόγκα.
Καλημέρα Captain!
Τόσο όμορφα κι απλά περιγράφεις τα βασικά τού έρωτα... Τέσσερις από τις αρχές του. Δίνεις τις συντεταγμένες για τους μελλοντικούς εξερευνητές... Και μάλιστα στο πιάτο...
ΔιαγραφήΓέλασα με τη γιόγκα. Γιατί όμως βρε πειρατίνα μου; Και γιόγκα έχει μέσα του ο έρωτας :-)
Ως προς την επίμαχη φράση εξηγώ από πάνω στο Φλασάκι με τι σκεπτικό έχει γραφτεί...
Σε φιλώ...
Αλήθεια, ξέρεις μέχρι ΠΟΥ μπορείς?...
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο ευπροσάρμοστο το ΜΠΟΡΩ, όταν η Δύναμη ακονίΖεται πάνω στη Θέληση?.....
Φιλί...
Να υποθέσω ότι δεν είναι ρητορικό το ερώτημα :-)
ΔιαγραφήΛοιπόν, ναι, ξέρω! Για μένα ξέρω. Αλλά εγώ δεν πιάνομαι καθώς έχω καταργήσει τα όρια μέσα από τις δικές μου παράξενες μυθικές διεργασίες :-)
Το μπορώ πρέπει να γίνει ευπροσάρμοστο, να ακονιστεί για να μπορεί να τρυπώνει κι από τα πιο στενάχωρα περάσματα... Όλα τα σπήλαια δεν έχουν μια τεράστια τρύπα που χάσκει για να καλεί τους εξερευνητές να περάσουν και να τα εξερευνήσουν. Τα περισσότερα ανακαλύφθηκαν τυχαία από μια συγκυρία. Από κάτι που χώρεσε να τρυπώσει από κάπου μέσα τους. Από κάποιο μικρό και σκοτεινό άνοιγμα που δεν ήταν ορατό στα μάτια των ανθρώπων. Ή τουλάχιστον δεν ήταν ορατό στα μάτια των απλών περιπατητών. Ίσως κάποιοι εξειδικευμένοι σπηλαιολόγοι να το ανακάλυπταν πιο εύκολα. Αλλά με τόσα καλά κρυμμένα σπήλαια σε ολόκληρο τον πλανήτη πού να προλάβουν κι αυτοί; Κούφιος είναι ο πλανήτης μας από κάτω τριανταφυλλάκι. Γεμάτος παρόμοια σπήλαια που κρύβουν αιώνων μυστικά. Εξερευνητές δεν υπάρχουν και για όσους έχουν απομείνει δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος... Και ευτυχώς δηλαδή. Φαντάζεσαι να τα εξερευνούσαμε όλα εμείς; Οι επόμενοι από εμάς τι θα έκαναν; Θα έριχναν πασιέντζες; :-)
Φιλί + φιλί...
Ο έρωτας είναι το πιο απόλυτο συναίσθημα
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ποτέ δεν δαμάζεται διεκδικεί τα πάντα
από το ερωτικό αντικείμενο χωρίς περιορισμούς
και φραγμούς όπως και καταθέτει όλο το οπλοστάσιο του
για να καταστεί ο απόλυτος άρχος
Σε φιλώ
Πειρατής είναι ο έρωτας δηλαδή. Μόνο οι πειρατές δεν δαμάζονται, διεκδικούν τα πάντα χωρίς περιορισμούς και φραγμούς και επιστρατεύουν όλο τους το οπλοστάσιο για να καταστούν κυρίαρχοι :-)
ΔιαγραφήΦιλί Σαρακηνό...
Μπορείς ως εκεί που θέλεις, όπως λέγαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση. Ο έρωτας όχι μόνο δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά ισχυροποιεί τη θέληση όσο κανένα άλλο κίνητρο και επομένως θα έλεγα οτι είναι τελείως ανίκητος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το Χάρο τον ίδιο μπορεί να νικήσει, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτό. Αν κάποιος μπορεί να το κάνει αυτός είναι ο Έρωτας, αυτός που γεννιέται χοντρούλης από την ένωση δυο γενναιόδωρων καρδιών. Δε γερνάει, δεν πεθαίνει ούτε κι αδυνατίζει...
Εκτός αν είναι χοντρό το μάτι μου και τον βλέπω έτσι.. χιχιχι
Αστροπειρατόνι μου σύμφωνο με βρίσκεις στα βασικά ...
ΔιαγραφήΜόνο που ο Έρωτας δεν είναι χοντρούλης. Η Αναγεννησιακή τέχνη ευθύνεται γι' αυτή την εικόνα του. Εν καιρώ θα σου βάλω βιντεάκι για να τον δεις πώς είναι :-) Και τις καρδιές δεν ξέρω αν τις ενώνει. Ρίχνοντας το βέλος του σε κάθε μια την χωρίζει στα δύο. Άρα μετά έχουμε τέσσερις καρδιές για κάθε δύο ερωτευμένους... χι, χι, χι...
Μια χαρά είναι το ματάκι σου καλέ :-ppp
Είμαι σίγουρη οτι τις καρδιές τις σκίζει για να βγάλουν τ'αρώματά τους και να κάνουν μια καινούρια πεντανόστιμη σαλάτα. Σκέτες δεν τρώγονται βρε αδερφέ μου...! Δεν πλησιάζονται, μένουν στην ψευδαίσθηση της αυτάρκειάς τους και ξεχνούν να μπλεχτούν μεταξύ τους.
ΔιαγραφήΚάτι ήξεραν οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης και τον έκαναν χοντρό. Αλλιώς πώς θα έριχνε μπόι; Εε boy;;
ο έρωτας, λένε, είναι ελλειμματικός αν δεν προηγηθεί αυτού η αγάπη γι αυτό και έτσι σε πάει "ως εκεί που μπορείς". Είναι όμως τόσο δυνατό παραισθησιογόνο που δεν αντέχεις μέχρι να διαπιστώσεις την αγάπη πρώτα, γι αυτό και εύχεσαι ολοσχερώς "αμέσως τώρα πια"...
Διαγραφή@ And
ΔιαγραφήΓενναίο μου, χαίρομαι που δεν σε τρομάζουν τόσα αίματα από τις σκισμένες καρδιές που γίνονται σαλάτα. Βάρβαρο μου τον έκανες λιγάκι τον καημένο τον ερωτάκο. Βρε άμα τον βάλουν κάτω οι γυναίκες θα τον ξεπουπουλιάσουν τον ταλαίπωρο. Ούτε αχ δεν θα προλάβει να πει. Από εδώ θα φεύγουν τα φτεράκια, από εκεί το τόξο, από την άλλη τα βέλη του... Αχ τον φουκαρά και πού να ήξερε τι μπορεί να πάθει εκεί που πάει και σημαδεύει. Ο αδαής :-)
Ψηλός, ψηλός καλόγερος και κόκαλα δεν έχει δηλαδή ο έρωτας τη σήμερον ημέρα. Θα το έτρωγε όλο το φαγάκι του όταν ήταν μικρούλης :-)
@ Έξαφνες χαρές
ΔιαγραφήΌμορφα τα έπλεξες μεταξύ τους πειρατίνα μου...
Σκέτος ο έρωτας είναι σαν κάτι να του λείπει. Με την αγάπη ολοκληρώνεται... Τα έπλεξες λοιπόν αυτά τα δύο μα έπλεξες και τίτλο με φράση και το αποτέλεσμα είναι εξίσου ονειρικό...
Καλό ξημέρωμα και όνειρα γλυκά...
Καλημέρα! :)
Διαγραφήκαι για να είναι πιο όμορφη,
δεν μπορώ να μην σχολιάσω κάτι υπέροχο που ειπώθηκε
από την Έξαφνες χαρές εδώ...
ο έρωτας είπε, είναι ελλειμματικός αν δεν προηγηθεί αυτού η αγάπη! αν δεν προηγηθεί αυτού η αγάπη...
οπότε ίσως ολοκληρώνεται αυτοδικαια όταν παρουσιάζεται εκεί που ήδη τον περιμένουν....
είναι αντίστροφη η ιστορία του από όπως την ξέρουν να την διηγηθούν οι πολλοί.. ταξιδεύει όμως και έτσι :)))
και τότε δεν είναι ούτε τόσο δα ελλειμματικός, είναι το πιο ολόκληρο συναίσθημα στο σύμπαν.. αν δεν είναι το ίδιο αυτό!
Κι άλλη καλημέρα από εδώ :-)
ΔιαγραφήΤι θα κάνω με σας δεν ξέρω. Τέτοιο πλήρωμα δεν έχει ξαναγίνει. Η μία κόβει και η άλλη ράβει (τα πανιά βεβαίως-βεβαίως που κάπου-κάπου τα σκίζουν οι αέρηδες), πότε στο τιμόνι, πότε στα σκοινιά, πότε στο παρατηρητήριο, στη λάντζα, στα μαγειρεία, δαμάζοντας τα κύματα κόντρα σε όλους τους καιρούς...
Και το καράβι μας σκίζει τη θάλασσα στα δυο και πάει...
Πού πάει; Αν το ξέραμε μπορεί και να μην ήταν τόσο όμορφο αυτό το ταξίδι...