Δίχως ορίζοντα

Ημερολόγιο καταστρώματος

Τι αντάρα είναι αυτή; Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τίποτα πέρα από την τιμονιέρα… Κι αυτός ο στριγκός ήχος, σκέτος εφιάλτης είναι… Μα, πού να πήγαν όλοι; Το κατάστρωμα είναι άδειο. Με τα χίλια ζόρια σύρθηκα μέχρι τις καμπίνες, έψαξα στο αμπάρι. Ψυχή πουθενά! Λες και ανέβηκε η θάλασσα στην κουβέρτα και τους πήρε μαζί της. Ή μήπως έστειλε τίποτα ξωτικά τού βυθού; Ακόμα και ο παπαγάλος χάθηκε. Και ο γάτος το ίδιο. Υπέροχα! Είμαι μόνος, καταμεσής τής πιο καταραμένης θάλασσας που γνώρισε η οικουμένη, δεν βλέπω την τύφλα μου στους δέκα πόντους, τέλειωσαν τα τρόφιμα, σώθηκε το νερό, πάει και το ρούμι, ο άνεμος είναι ανύπαρκτος, ο ήλιος παρά την ομίχλη ζεματάει λες και βρισκόμαστε στη μέση τού καλοκαιριού, η δίψα μού  στεγνώνει τα χείλια κι είναι κι αυτές οι καταραμένες οι στριγκλιές που μου τρυπάνε το μυαλό σα να θέλουν να το σκίσουν στα δύο. Τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσαν οι παλιοί θαλασσινοί όταν μιλούσαν με τρόμο και αποστροφή για το τρίγωνο του διαβόλου. Πόσες μέρες να βρίσκομαι εδώ αραγμένος; Ή μήπως είναι μήνες; Πότε να χάθηκαν όλοι οι αγαπημένοι σύντροφοι; Να 'ταν χτες, προχτές ή τάχα τον προηγούμενο μήνα; Μη τους σάλεψε το μυαλό και ρίχτηκαν στη θάλασσα για να φύγουν κολυμπώντας; Μα δεν θα έπαιρναν τη βάρκα; Τη διακρίνω αμυδρά να παραμένει δεμένη στη θέση της. Και πώς δεν άκουσα τίποτα όταν έφευγαν; Ούτε νιαούρισε ο γάτος ούτε έκρωξε ο παπαγάλος. Περίεργο… Νιώθω ένα δυσάρεστο συναίσθημα. Κάτι κακό ψυχανεμίζομαι ότι θα συμβεί. Είναι κι αυτή η απαίσια υγρασία… Κολλάει όλο μου το σώμα. Από τη θάλασσα δεν ακούγεται ο παραμικρός παφλασμός. Λες και μαρμάρωσε και μετατράπηκε σε στέρεο έδαφος. Το καράβι δεν σαλεύει καθόλου. Ούτε ένα ανεπαίσθητο κούνημα. Ας συρθώ μέχρι την καμπίνα μου. Έχω σώσει στο φλασκί μου μια τελευταία γουλιά ρούμι. Τη χρειάζομαι όσο τίποτα. Πρέπει να έχω πυρετό. Αισθάνομαι να φλογίζεται το κορμί μου, να βγαίνει φωτιά από κάθε πόρο του… Βλέπω σκιές να πλησιάζουν. Μάλλον έχω παραισθήσεις. Μα, τι είναι αυτό το εκτυφλωτικό φως που πλησιάζει; Δυναμώνει συνέχεια. Με τυφλώνει. Δεν ξεχωρίζω τίποτα πια. Αυτό ήταν λοιπόν; Ως εδώ; Ετούτο είναι το μεγάλο και άλυτο μυστικό τού Τριγώνου των Βερμούδων; Τι; Όχι! Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει! Είναι τρομερό… Είναι…

S.O.