"Αληθινό είναι ό,τι σπαταλιέται
δίχως εμφανείς λόγους
Ό,τι εκσφενδονίζεται στο μηδέν
δίχως ουρές και ίχνη
Ό,τι υπάρχει από σύμπτωση
δίχως να καυχιέται γι αυτό
δίχως να νοιάζεται αν θα μπορεί
για πάντα να μη καυχιέται γι αυτό"
"Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι" Γιάννης Αγγελάκας
Ενάλιος, ευάερος και ευήλιος εύχομαι Καπετάνιε :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα νερά του Σεπτέμβρη μέσα στα πρώτα μπουρίνια έχουν μεγάλο ενδιαφέρον: άλλη υφή, άλλο χρώμα, αταξία κυματισμού και λίγο σου επιτρέπουν στην αρχή να νομίζεις πως μπορείς να τα τιθασεύσεις, μα εκ του ασφαλούς πάντα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Τρελλό είναι το φθινόπωρο, τρελλά και τα νερά του ;-)
Τελικά το κήρυγμα για τη φιλαυτία πάει σύννεφο σήμερα! Μετά τον παπά στην πρωινή λειτουργία (έχουμε και ραδιόφωνο στο πλοίο μην ξεχνάς ;-)) πέφτει κι ο Αγγέλακας!
Ας ταξιδέψω με τα ανθρώπινά μου μέχρι την άκρη που με περιμένει, σφυρίζοντας ανέμελα, ανάβοντας και σβήνοντας αθόρυβα...
Ευχαριστώ πειρατίνα μου για τις ευχές σου... ούτε τριάρι στους Αμπελοκήπους να ήμουν... χι, χι, χι... (καλά, μπορεί να μην έχει θάλασσα εκεί αλλά από αέρα και ήλιο κάτι γίνεται)...
ΔιαγραφήΑ, πα, πα... Μην παίξεις ποτέ με τα νερά τού Σεπτέμβρη... Να είσαι πολύ προσεκτική αν συνεχίζεις να κολυμπάς τέτοια εποχή... Πιο τρελή εποχή από το φθινόπωρο και ειδικά πιο τρελός μήνας από τον Σεπτέμβρη δεν υπάρχει... Άσε τα νερά του... Σκέψου ένα πράγμα σαν την Κολυμπήθρα τού Σιλωάμ αναποδογυρισμένη, να έχει ανοίξει πάνω από το κεφάλι σου... Το καλό είναι ότι αυτά τα νερά κρύβουν κάποιο θαύμα μέσα τους αλλά χρειάζονται μεγάλη προσοχή αν τύχει και σε βρέξουν...
Τι, είπε κι ο παππάς τα ίδια πράγματα με τον Αγγελάκα; Πες το μου να τον αφορίσω από τους αγαπημένους μου :-)
Αφού έχεις άκρη που σε περιμένει έχεις ξεφύγει από τα ανθρώπινα... Και μη σφυρίζεις ανέμελα... Σε βλέπω :-)
Αναβοσβήνοντας μόνο απαρατήρητος δεν περνάει κανένας...
Σκέψου τα περιπολικά, τα ασθενοφόρα, τα πυροσβεστικά οχήματα :-)
Ενάλιο εύρημα σε νιώθω κάθε που σε διαβάζω!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι χαίρομαι που δεν καυχιέσαι γι αυτό...
Φιλί!
Sweetάκι μου, εκεί στην απέραντη θάλασσα που ταξιδεύουμε όλοι μας, για ποιο πράγμα είμαστε άξιοι να καυχηθούμε; Η απεραντοσύνη δικιά της είναι κι όλο το γαλάζιο σ' αυτήν ανήκει. Και τα ευρήματα του καθενός μας πάλι δικά της είναι και απλά επιτρέπει σε μερικούς από εμάς να τα ανασύρουμε, γνωρίζοντας καλά ότι μια μέρα όλα πάλι σ' αυτήν θα επιστρέψουν... Μόνο ευγνώμονες μπορούμε να νιώθουμε που μας αφήνει να κυλιόμαστε στην αγκαλιά της...
ΔιαγραφήΣε φιλώ...
"Δίχως να νοιάζεται αν θα μπορεί για πάντα να μη καυχιέται γι'αυτό."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα αληθινά είναι γι'αληθινά παλικάρια.
Και για τα πειρατόνια που δε σκιάζονται με τίποτα.
Μόνο καμιά φορά καυχιούνται για τη λεία τους ή για την αντοχή τους στη θάλασσα και στο ρούμι.
Σε όσα μετράνε όμως είναι αυθεντικοί...
Καλημέρα!
Παρεάκιιιιι!
ΔιαγραφήΕ, καλά βρε συ, να μη καυχηθούμε για τα λάφυρά μας, και για τις αντοχές μας στους βυθούς τής θάλασσας και στο ρούμι; Τι πειρατές θα είμαστε αν δεν ρίξουμε και κανένα τρανταχτό χο, χο, χο για τα κατορθώματά μας :-)
Καλημέρες μεσημεριού και φιλιά...