το 'υπεράνθρωπος' μωρέ πειρατούλη ούτε το ασπάζομαι ούτε και που το καταλαβαίνω :ο)
και ο θεός τελικά ψάχνει ανθρώπους ή θεούς;
κάπου σε έχασα...
αλλά δεν πειράζει
να είμαστε Άνθρωποι και να έχουμε αντίκρυ μας και πλάι μας Ανθρώπους και τότε κανένας τρελός με το φανάρι ντάλα μεσημέρι δεν θα ψάξει για τον Θεό ποτέ ξανά.
Υπερ-άνθρωπος, με την έννοια που εγώ του δίνω, είναι αυτός που κινείται πέρα και πάνω από τις συνηθισμένες αναζητήσεις τού ανθρώπου. Όχι εκείνος που έχει κάτι περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους. Αφού ψάχνει τον θεό μέσα στον άνθρωπο -κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρχει για τους πολλούς- τότε και ο ίδιος ανάγεται σε ένα πιο ιδεατό επίπεδο που δεν τον καθιστά απαραίτητα ανώτερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους...
Για τον θεό μόνο υποθετικά μπορώ να μιλήσω. Νόμιζω ότι πότε ψάχνει θεούς και πότε ανθρώπους. Ανάλογα με εκείνο που του λείπει τη συγκεκριμένη στιγμή... Θεός είναι αυτός, ποιος να του κακιώσει για τις παραξενιές του;
Καλό δεν είναι να με χάνεις κάπου-κάπου; Να σε χάνω κι εγώ κι όταν ξαναβρισκόμαστε να χαιρόμαστε περισσότερο γι' αυτό το αντάμωμα :-)
Μήπως μερικοί τρελοί με τα φανάρια τους ανά χείρας, αφού δεν τα κατάφεραν να βρουν ούτε ανθρώπους, ούτε κροκανθρώπους, το έριξαν στην αναζήτηση των θεών, όχι για τίποτ' άλλο, μα για να τους ρωτήσουν όταν τους βρούν, πού έκρυψαν τους ανθρώπους;
Τι υπέροχα λόγια έχει αυτό το τραγούδι τής Αλεξίου... Εκτός από καλή τραγουδίστρια είναι και μια θαυμάσια στιχουργός (και μουσικός)...
Ναι, τριανταφυλλάκι... αμφίδρομες είναι... Και η μούσα γίνεται ποιητής και ο θεός άνθρωπος ή και το αντίθετο... Και ο στίχος γράφεται κάποτε από χέρια θεϊκά και απευθύνεται στους ανθρώπους, μα γράφεται κι από ανθρώπους και τον διαβάζουν οι θεοί... Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανένας ποιητής δεν ίπταται πάνω από τη μούσα του και κανένας θεός πάνω από τον άνθρωπό του... Ευθυγραμμισμένη είναι η πτήση τους και παράλληλα ανοιγμένα τα φτερά τους...
Όλοι κάτι ψάχνουν. Να είσαι σίγουρος οτι και η μούσα ψάχνει τον ποιητή, όπως κι ο άνθρωπος το θεό. Ιερή αποστολή; Τιμωρία, κόλαση; Σε δουλειά να βρισκόμαστε; Έτσι έχουν τα πράγματα. Καλή τύχη να έχουν όλοι και να μη χάνουν την πίστη τους.
Το ξέρω βρε αστεράκι... Και ιερή αποστολή και τιμωρία και κόλαση και παράδεισος μαζί... Και σε δουλειά να βρισκόμαστε, γιατί όχι; Και οι θεοί πλήττουν εκεί πάνω και οι άνθρωποι βαριούνται τη ρουτίνα τους. Οι ποιητές πνίγονται μέσα σε άπνοιες έμπνευσης και οι μούσες τους πολλές φορές βουτάνε και χάνονται στους βυθούς τους. Ωραίος κύκλος δεν είναι; Δεν υπάρχει πιο βαρετή κατάσταση από την τάξη των πραγμάτων. Θεϊκών και ανθρώπινων...
"το κύμα ψάχνει να βρει την άκρη του γιαλού κι εγώ γυρεύω εσένανε, εσένανε που μ'έστησες ξανά στο ραντεβού... Ρίτα Ριτάκι..." :-) εμένα αυτό μου θύμισες με τον ποιητή και τη μούσα του και το αγαπώ πολύ αυτό το τραγουδακι...
Ο Θεός περιμένει τον Άνθρωπο-Θεό του. Οσο περισσότεροι τόσο καλύτερα.
Κι εμείς; Εμείς τι ψάχνουμε και τι περιμένουμε; Καθαρά φιλοσοφικό ερώτημα..
Αν ανήκεις στο πλήρωμα πες ό,τι θέλεις και γρήγορα στο κατάστρωμα. Αν είσαι επιβάτης χαλάρωσε και απόλαυσε το ταξίδι. Αν είσαι ναυαγός στη μέση τού πελάγου κράτα γερά και πιάσε το σκοινί. Αν είσαι πειρατής και σκέφτηκες να μας κουρσέψεις κάνε στροφή και άλλαξε πορεία πριν το μετανιώσω...
πώς λέγεται αυτός που ψάχνει τον θεό
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα στους ανθρώπους;
Υπερ-άνθρωπος... νομίζω φλασάκι μου...
ΔιαγραφήΣυνήθως ο άνθρωπος ψάχνει τον άνθρωπο μέσα στους ανθρώπους και ο θεός άλλους θεούς...
το 'υπεράνθρωπος' μωρέ πειρατούλη
Διαγραφήούτε το ασπάζομαι ούτε και που το καταλαβαίνω :ο)
και ο θεός τελικά ψάχνει ανθρώπους ή θεούς;
κάπου σε έχασα...
αλλά δεν πειράζει
να είμαστε Άνθρωποι και να έχουμε αντίκρυ μας
και πλάι μας Ανθρώπους
και τότε κανένας τρελός με το φανάρι
ντάλα μεσημέρι
δεν θα ψάξει για τον Θεό
ποτέ ξανά.
Τάγκο το συνειρμικόν! :ο)
Διαγραφήκαθώς νομίζω οτι έχω αδικήσει
τη μισή ανάρτηση!!!
τον Ποιητή και τη Μούσα...
http://www.youtube.com/watch?v=vFG9YqzGoY8&feature=fvst
Καλό απόγευμα πειρατούλη! :)
Υπερ-άνθρωπος, με την έννοια που εγώ του δίνω, είναι αυτός που κινείται πέρα και πάνω από τις συνηθισμένες αναζητήσεις τού ανθρώπου. Όχι εκείνος που έχει κάτι περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους. Αφού ψάχνει τον θεό μέσα στον άνθρωπο -κάτι που είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρχει για τους πολλούς- τότε και ο ίδιος ανάγεται σε ένα πιο ιδεατό επίπεδο που δεν τον καθιστά απαραίτητα ανώτερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους...
ΔιαγραφήΓια τον θεό μόνο υποθετικά μπορώ να μιλήσω. Νόμιζω ότι πότε ψάχνει θεούς και πότε ανθρώπους. Ανάλογα με εκείνο που του λείπει τη συγκεκριμένη στιγμή... Θεός είναι αυτός, ποιος να του κακιώσει για τις παραξενιές του;
Καλό δεν είναι να με χάνεις κάπου-κάπου; Να σε χάνω κι εγώ κι όταν ξαναβρισκόμαστε να χαιρόμαστε περισσότερο γι' αυτό το αντάμωμα :-)
Μήπως μερικοί τρελοί με τα φανάρια τους ανά χείρας, αφού δεν τα κατάφεραν να βρουν ούτε ανθρώπους, ούτε κροκανθρώπους, το έριξαν στην αναζήτηση των θεών, όχι για τίποτ' άλλο, μα για να τους ρωτήσουν όταν τους βρούν, πού έκρυψαν τους ανθρώπους;
Τι υπέροχα λόγια έχει αυτό το τραγούδι τής Αλεξίου...
Εκτός από καλή τραγουδίστρια είναι και μια θαυμάσια στιχουργός (και μουσικός)...
Να είσαι καλά που το θυμήθηκες...
ΑμφίΔρομες οι ΑναΖητήσεις:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μούσα ψάχνει τον Ποιητή της κι ο Ανθρωπος το Θεό του...
ο Στίχος ψάχνει το χερι που θα τον {γ}Ράψει
και τα μάτια που θα τον Διαβάσουν με προεκτάσεις.......
Ναι, τριανταφυλλάκι... αμφίδρομες είναι...
ΔιαγραφήΚαι η μούσα γίνεται ποιητής και ο θεός άνθρωπος ή και το αντίθετο...
Και ο στίχος γράφεται κάποτε από χέρια θεϊκά και απευθύνεται στους ανθρώπους, μα γράφεται κι από ανθρώπους και τον διαβάζουν οι θεοί...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανένας ποιητής δεν ίπταται πάνω από τη μούσα του και κανένας θεός πάνω από τον άνθρωπό του... Ευθυγραμμισμένη είναι η πτήση τους και παράλληλα ανοιγμένα τα φτερά τους...
Όλοι κάτι ψάχνουν. Να είσαι σίγουρος οτι και η μούσα ψάχνει τον ποιητή, όπως κι ο άνθρωπος το θεό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙερή αποστολή; Τιμωρία, κόλαση;
Σε δουλειά να βρισκόμαστε;
Έτσι έχουν τα πράγματα.
Καλή τύχη να έχουν όλοι και να μη χάνουν την πίστη τους.
Το ξέρω βρε αστεράκι...
ΔιαγραφήΚαι ιερή αποστολή και τιμωρία και κόλαση και παράδεισος μαζί... Και σε δουλειά να βρισκόμαστε, γιατί όχι; Και οι θεοί πλήττουν εκεί πάνω και οι άνθρωποι βαριούνται τη ρουτίνα τους. Οι ποιητές πνίγονται μέσα σε άπνοιες έμπνευσης και οι μούσες τους πολλές φορές βουτάνε και χάνονται στους βυθούς τους. Ωραίος κύκλος δεν είναι;
Δεν υπάρχει πιο βαρετή κατάσταση από την τάξη των πραγμάτων. Θεϊκών και ανθρώπινων...
"το κύμα ψάχνει να βρει την άκρη του γιαλού κι εγώ γυρεύω εσένανε, εσένανε που μ'έστησες ξανά στο ραντεβού... Ρίτα Ριτάκι..." :-) εμένα αυτό μου θύμισες με τον ποιητή και τη μούσα του και το αγαπώ πολύ αυτό το τραγουδακι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θεός περιμένει τον Άνθρωπο-Θεό του. Οσο περισσότεροι τόσο καλύτερα.
Κι εμείς; Εμείς τι ψάχνουμε και τι περιμένουμε; Καθαρά φιλοσοφικό ερώτημα..
Εμείς; Εμείς, όσο είμαστε άνθρωποι, γυρεύουμε θεούς και μόλις γίνουμε θεοί ψάχνουμε για ανθρώπους. Έχει κι αυτό την ομορφάδα του...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Έψαχνα να 'βρω τον μπελά μου και τελικά τον βρήκα", λέει κι αυτό πιο κάτω το Ριτάκι...
Για να δει κανείς τι τραβάει ο ποιητής ψάχνοντας :-)))
αγάπησα και χάθηκα, δεν γυρνώ και δη σαν άγγελος του έρωτα... αυτό για το τραγούδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήόσο για τη μούσα, σίγουρα θα βρεθεί...
Όποιος αγάπησε δεν χάνεται Sweetάκι μου... Αυτός που δεν αγάπησε χάνεται... Με τις αισθήσεις του όλες αταξίδευτες...
ΔιαγραφήΜούσες ναι, βρίσκονται... πάντα θα βρίσκονται...