Βορεινό

Αδύναμες καθώς όστρακο αφαλατωμένο οι αντοχές σου…

Κεκλιμένες οι γρίλιες τής ψυχής σου στην επιθετική διάθλαση…

Χάνεις πόντους σε κάθε βήμα σου προς το ικρίωμα…

Έξοδος ηρωική το άδειο θέλω σου…

Να το πεδίο τής δόξας, δες πόσο ψηλά έχει στηθεί…

Αν δεν μπορείς να το φτάσεις αλλάζεις αναμέτρηση…

Μπήκαμε στο φθινόπωρο κι οι αστερίες παραχώρησαν τη θέση τους στα κιτρινισμένα φύλλα…

Αλλά έχει μια μυρωδιά κρυμμένη στα απομεσήμερα αυτή η εποχή…

Δεν θα σου δείξω άλλην άνοιξη ετούτον τον χειμώνα…

Και κλείσε πια αυτό το θλιβερό αλφαβητάρι με τα αποτυπώματα…

Έχει στάξει μπόλικο βουλοκέρι σε όλες του τις παραπομπές…

Από τη βορεινή χαραμάδα τρυπώνουν οι αέρηδες…

 

S.O.

Να και το άλλο μονοπάτι… Γιατί; Ας πούμε γατί έχω τη μεγάλη τύχη να ταξιδεύω με το πιο γλυκό πλήρωμα που έλαχε ποτέ σε πειρατικό, να πολεμάω με τους πιο ατρόμητους και τρυφερούς εχθρούς, να συναντάω στα πιο ξεχασμένα νησιά τού κόσμου τούς πιο ωραίους ανθρώπους τής οικουμένης, να ξεναγώ τους ομορφότερους ταξιδιώτες-περιηγητές σε ένα μαγικό ταξίδι τού οποίου τα πιο συναρπαστικά του ξημερώματα και δειλινά δεν τα έχουμε δει ακόμα… Όποιο μονοπάτι και να πάρει ο καθένας, στην ίδια κοραλλένια αμμουδιά οδηγεί…

 

Θωρακισμένες καθώς όστρακο κολλημένο στον άγριο βράχο οι αντοχές σου…

Διάπλατα ανοιγμένες οι γρίλιες τής ψυχής σου στην επιθετική διάθλαση…

Κερδίζεις πόντους σε κάθε βήμα σου προς το ικρίωμα…

Έξοδος ηρωική το σθεναρό σου θέλω…

Ατενίζεις με θάρρος το πεδίο τής δόξας εκεί ψηλά που έχει στηθεί…

Θα το φτάσεις και θα νικήσεις και σ' αυτή την αναμέτρηση…

Μπήκαμε στο φθινόπωρο κι οι αστερίες παραχώρησαν τη θέση τους στα κιτρινισμένα φύλλα…

Αλλά έχει μια μυρωδιά κρυμμένη στα απομεσήμερα αυτή η εποχή…

Θα σου δείξω μιαν άλλη άνοιξη ετούτον τον χειμώνα…

Μόνο να κρατάς ανοιχτό το μεταξωτό αλφαβητάρι με τα αποτυπώματα…

Και με το νύχι σου να ξύνεις το βουλοκέρι που έχει στάξει στις αναλφάβητες παραπομπές…

Από τη βορεινή χαραμάδα τρυπώνουν οι αέρηδες…

 

S.O.