Και τώρα που ξεμπερδέψαμε με τα γαλάζια φεγγάρια και τις χρυσαφένιες θάλασσες ας κοιτάξουμε και λίγο τη δουλειά μας. Αρκετά το ρίξαμε στο σορολόπ ρεμβάζοντας και πίνοντας στο κατάστρωμα. Το διάλειμμα με τις ρομαντικές εκλάμψεις και τις φεγγαρότσαρκες τελείωσε. Τα κεφάλια μέσα. Πρέπει να βρούμε κανένα εμπορικό να κάνουμε ρεσάλτο γιατί ξεμένουμε από προμήθειες. Αλλά με τον δικό μας τρόπο. Έτσι όπως ξέρουμε μόνο εμείς. Όχι σαν τον γλυκανάλατο από πάνω J
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012
Ρεσάλτο
Και τώρα που ξεμπερδέψαμε με τα γαλάζια φεγγάρια και τις χρυσαφένιες θάλασσες ας κοιτάξουμε και λίγο τη δουλειά μας. Αρκετά το ρίξαμε στο σορολόπ ρεμβάζοντας και πίνοντας στο κατάστρωμα. Το διάλειμμα με τις ρομαντικές εκλάμψεις και τις φεγγαρότσαρκες τελείωσε. Τα κεφάλια μέσα. Πρέπει να βρούμε κανένα εμπορικό να κάνουμε ρεσάλτο γιατί ξεμένουμε από προμήθειες. Αλλά με τον δικό μας τρόπο. Έτσι όπως ξέρουμε μόνο εμείς. Όχι σαν τον γλυκανάλατο από πάνω J
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Σε διάλειμμα ήμασταν; Εγώ νόμιζα οτι ο τρόπος μας είναι ακριβώς αυτός, οι ρομαντικές φεγγαρότσαρκες ρεμβάζοντας και πίνοντας στο κατάστρωμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά- καλά, μη με αγριοκοιτάς μ'αυτό τό όμορφό σου μάτι.
Ρεσάλτο λοιπόν!
Για να μπορούμε να πίνουμε και να κάνουμε φεγγαρότσαρκες πρέπει κάπου-κάπου να ρίχνουμε και κανένα ρεσάλτο. Αλλιώς θ' αρχίσουμε να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο σαν... κλαμπ σάντουιτς :-)
ΔιαγραφήΑκριβώς με το ένα μου μάτι σε κοιτάζω άγρια. Το άλλο είναι καλυμμένο :-)
Γι'αυτό και είσαι καπετάνιος. Άμα ήμουν εγώ θα κάναμε... κλάμπινγκ. :D
ΔιαγραφήΚαι ξες σ'αυτές τις περιπτώσεις ένας μένει όρθιος. Μπρρρ...
Κι αυτός δεν θα είσαι εσύ να υποθέσω :-ppppp
ΔιαγραφήΕγώ θα ήμουν προτελευταία. Απεχθάνομαι τη δόξα. χιχιιχ
ΔιαγραφήΤη δόξα πολλοί εμίσησαν, το ρούμι όμως κανείς!
Διαγραφήμου μύρισε ρούμι;
ΑπάντησηΔιαγραφήάνοιξε τ' αμπάρια καπετάνιε
να ξεσκονίσουμε τις στολες
κι οι μούτσοι να ξεσκουριάσουνε τα σπαθια
στο ακρόπρωρο η γοργόνα δίψασε πάλι...
καλο ρεσάλτο!
:)
Καλώς τον συγκυβερνήτη...
ΔιαγραφήΔιψασμένος κι εσύ βλέπω... Κάτσε να γεμίσω τα ποτήρια... Ευτυχώς έχουμε μερικά αποθέματα σε ρούμι μέσα στα αμπάρια... Αλλά έτσι όπως το ρουφάει το πλήρωμα και με θάλασσα να τα γέμιζα τα βαρέλια πάλι δεν θα μας έφτανε...
Γι' αυτό επιβάλλεται το ρεσάλτο και πρέπει να βιαστούμε...
Εγώ πάντα έτοιμη είμαι αλλά με βλέπω να πολεμώ μόνη στο τέλος.:-/
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθελα και να΄ξερα μωρέ πώς γίνεται μια χούφτα πιωμένοι πειρατές να κάνουν ρεσάλτο της προκοπής; Βλέπουνε πού χτυπούνε ή χτυπιούνται μεταξύ τους; :-PPPP
Όπως γίνεται πάντα οι λιγότεροι να είναι πιο αποφασιστικοί από τους πολλούς. Ίσως επειδή δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Ίσως επειδή το πιστεύουν περισσότερο.
ΔιαγραφήΗ αυτοπεποίθηση είναι που κάνει τη διαφορά και ο τρόπος που μάχεσαι. Όπως πρέπει να ζεις κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία τής ζωής σου, έτσι και πρέπει να μάχεσαι χωρίς να σκέφτεσαι ότι υπάρχει περίπτωση να ηττηθείς. Η ήττα για τους πειρατές είναι απαγορευμένη λέξη (όπως και μερικές ακόμα) :-)
Μήπως όλα τα μεγάλα θαύματα στην ιστορία τής ανθρωπότητας, μια χούφτα άνθρωποι δεν τα έκαναν;
Όσο για το ποτό, στις σωστές ποσότητες τονώνει το ηθικό και προσθέτει την απαραίτητη τρέλα που χρειάζεται για να μπορείς να αψηφάς τα όπλα τού εχθρού στην κάθε μάχη.
Έσο έτοιμη εσύ και έχε μου εμπιστοσύνη. Αύριο, μετά το ρεσάλτο, που θα στοιβάζουμε τη λεία μας στα αμπάρια, θα έχεις απαντήσει μόνη σου στις απορίες σου :-)
Πάντως και μόνο που είσαι διατεθειμένη να πολεμήσεις, έστω και μόνη σου, δείχνει από τι σπάνια πειρατική πάστα είσαι φτιαγμένη...
Αχ! ωραίο ήταν το διάλειμμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίσω στη δουλειά λοιπόν!!
Εδώ ίσως είναι η μόνη δουλειά που χαίρομαι!
Σε φιλώ πειρατή μου!
Μου αρέσει να δουλεύουν όλοι και να είναι χαρούμενοι! Φιλάκια πειρατίνα μου...
Διαγραφή